Every Beat

Chapter 1

AGORAPHOBIA.

A person with agoraphobia is scared to leave familiar and comfortable places for fear of experiencing anxiety or panic attacks. At matagal ko nang alam na meron ako nito.

Kaya ito ngayon, hirap na hirap na naman ako. Kung bakit kasi sa kagustuhan kong matuyo agad ang aking bra ay isinampay ko iyon sa tapat ng bintana. Pikit-mata ko iyong ginawa dahil ayaw kong makita ang malawak na kalangitan. Ang ending ay hindi ko naisakto sa sampayan, nahulog iyon sa labas nang tuluyan.

RIP my dear bra.

It was impossible for me to get out of just to get my bra. This house is my safe place. Hindi ko kayang lumabas dito. Kahit dulo lang ng aking daliri sa paa ang lumabas sa pinto ay para na akong masusuka. Parang may pumipigil agad sa aking paghinga.

Ipinagluluksa ko pa ang aking bra nang makarinig ako ng kalabog mula sa kabilang kuwarto. Sukat ay napasimangot ako. Ahg! Gising na ang lasenggo!

Dali-dali akong nanakbo sa library room sa ika-apat sa kuwarto. Bagama't malawak ang kuwartong ito ay nagiging masikip pa rin dahil meron itong pitong bookshelves na punung-puno ng mga libro. Maliban pa iyong mga indoor plants. Ang pinaka maliit na bookshelf ang agad kong nilapitan. May kinalabit ako sa gilid niyon at voila! Isang secret door ang lumitaw sa harapan ng aking mga mata!

Pumasok agad ako sa secret door at mabilis iyong isinara. Bumalik din agad sa puwesto ang bookshelf sa labas. Walang naiwang bakas, kaya walang makakaalam na meron ngang secret door dito—kahit pa iyong mismong may-ari ng bahay na ito na lasinggero.

Hindi lang ang pinasukan ko ang may secret door dahil may iba pang sekretong lagusan sa bahay na ito; mga lagusan na magdadala sa 'yo sa mga sekretong daan; mga makikipot na hidden hallway sa likod ng mga pader na nakapalibot sa buong kabahayan. Kahit tago ang lugar na dinaraanan ko ngayon, ay komportable dito dahil may maliliit na ventilation sa bawat isang metro na pagitan. Pinapasok din dito ng lamig ng aircon. Napangisi ako. Noon ay problema ko ang electricity, pero ngayon ay 1-2 sawa na ako.

Habang naglalakad ay automatic na umiilaw ang mga bombilya sa kisame. Nang makarating sa dulong pasilyo na may dalawang daan ay pinili ko ang kanan. May maliit na kuwarto roon at doon ako pumasok. Ito ang kuwarto na kasalukuyang ginagamit ko. Isang sekretong kuwarto na kahit tingnan mo sa labas o sa mismong plano ng bahay ay hindi mo makikita, kasi sekreto nga.

Pinindot ko ang switch ng ilaw at bumaha ang liwanag. Lumapit ako sa harapan ng salamin na nasa pader. Isang salamin iyon na ako lang ang nakakaalam na isa palang two-way mirror. Nakikita ko ang nasa kabilang bahagi habang walang ideya ang nasa kabila na nakikita ko ito.

Sa salamin ay kitang-kita ang isang kuwarto, ang master's bedroom na dating kuwarto ng mga magulang ko, na ngayon ay kuwarto na ng bagong nagmamay-ari ng bahay na ito. The drunkard Phoenix Laz Sandoval. Nag-e-echo pa sa aking tainga ang kanyang walang kamatayang speech na 'siya ang future CEO Sandoval's at isa siyang freaking billionaire' bago niya isinuka iyong mga pinulutan niya nang nag-inom siya kagabi.

Pero nasaan pala ang lasinggerong bilyonaryong mayabang ngayon? Bakit wala siya sa kanyang kuwarto? Kulang na lang ay ipagdikdikan ko ang aking mukha sa salamin para hanapin siya. Wala akong ibang nakikita sa kuwarto niya kundi ang isang magulong kama. O baka naman nahulog na naman siya sa kama niya?

May narinig akong pag-ungol. Maya-maya pa ay bumangon mula sa sahig ang isang matangkad na lalaki na nakahawak sa sariling ulo. Tama nga ako. Nahulog nga siya mula sa kama niya.

His long hair that was styled with vintage shag, wolf cut, and a slight mullet was messy. Halatang kagigising lang. May bakat pa ng higaan ang makinis na pisngi. Katulad ng parati ay may hangover pa na gegewang-gewang siya sa pagtayo.