PERMANENT

Prologue

~•~ 

 PROLOGUE 

 Nothing is permanent in this world, everything we have will be lost, everything will change.

 Each breath we take, a fleeting breath,No grasp can hold against life's depth. 

 everything was fine with me when you weren't there,but when you came, I lost myself againI was led again to the darkest part of my lifeyou brought me back to my dark pastI don't want to go back to that life again.Never!

 ************************** 

 "Tumayo ka ri'yan" napahawak ako sa braso kong may benda dahil sa mga natamo kung sugat at mga pasa galing sa napaka buting nilalang na kilala ko."Tumayo ka sabi ri'yan" Tumayo ako at agad nya akong tinulak papasok sa isang kwarto pa."Boss ito na sya" napayuko ako nang makita ko sya. 

 nakangisi sya saakin at para bang masaya pang makitang ganito ang itsura ko"Kamusta anak ko?" nanatili akong nakayuko at di makatingin sakanya"Ikaw naman kase ang simple lang ng pinapagawa ko sayo hindi mo pa magawa!"

 simple ba ang pumatay? 

 naramdaman ko naman na tumayo sya sa kinauupuan nya, at palapit sakin."Isang tao lang ang pinapapatay ko sayo!Pinatakas mo pa, kaya ayan! nakakatuwa kang pagmasdan" nangininig ako sa takot, sa kaba dahil sa paghawak nya sa pesngi ko at dahan dahang tinapik tapik, pero diin at ramdam ang gigil sakin."Pasensya kana! ito ang buhay na ibinigay ng nanay mo sayo! Kaya namnamin mo!" tumigil sya sa pag tapik sa pesngi ko saka nya marahas na hinawakan ang muka ko."Lumayas ka ngayon at gawin mo ang pinapagawa ko, dahil kung hindi kahit anak kita papatayim kita,Maniwala ka anak ko! halang ang kaluluwa ko" 

 alam ko! higit pa sa demonyo ang kahalangan ng kaluluwa mo. 

*************

"Gawin mo na!" walang emosyon akong tumayo sa harap ng napalaking bahay."iintayin kita don sa tapat ng isang bahay." nakangising sambit sakin ng tauhan ng demonyo.

 sumakay na sya sa sasakyan at pumarada sa tapat ng bahay sa di kalayuan.Tumingala ako ulit sa napakalaking bahay.dahan dahan akong lumapit saka ko maingat na binuksan ang gate.

 hindi ko na rin mabilang kung ilang tao na ang napatay ko.Kahit ayaw ko,kailangan kong gawin kapalit ng buhay ko.Ayaw kong mamatay,gusto kung gumanti sakanya.wala akong magagawa kong pati ako hindi na tanggapin pa ni lord. 

 isa lang naman akong bata, isang bata. Sampung taong gulang pero marami ng kasalanang ginawa.

 Pumasok ako ng dahan dahan at dumaan sa likod,hindi naman siguro ako makikita dito."Tingin mo asawa kaya ni ser yong kasama nya sa kwarto?" napatago ako sa isang malaking vase dito sa likod ng bahay.

 "Naku tingin ko hindi! ang sabi naman daw kase nong isang kasambahay matagal ng patay ang asawa nyan ni ser! "lumakad na ako ng hindi nila ako napapansin, hinawakan ko ang baril na ibinigay sakin nong tauhan ng demonyo.

 Nang makapasok ako sa pinto nilibot ko ang paningin ko.madilim, siguro kwarto ng mga maid yong nadaanan ko sa likod at talagang nag chissmisan pa.TUmuloy ako sa paglalakad hanggang sa kwarto nong papatayin ko.

 Nag tago ako agad ng makita kong bumukas ang pinto at lumabas yong babae na hindi katandaan.Nag karoon ako nang pagakataon para pumasok sa loob.

 napangisi ako ng makitang nakatalikod sya at may kinakausap sa telepono. 

 "Yeahh i'm aware!"kinasa ko ang baril dahilan para matigilan sya saka nya naibaba ang telepono.

"Alfie? Ikaw ba yan son?" 

 "Patawad po!"saka ko yon pinutok sa tapat ng ulo nya.

 Tapos na. 

 ligtas nanaman ako sa kamatayan.

______________________________________________________________