"Choose what you want, Kraziah. It's hard when you pursue something that you really don't like." His words remarked on my mind. Dahil sa mga sinabi ni Zachary, nag-karoon ako ng urge to pursue what I have really wanted.
I really want to be a Photographer. I want to take a pictures as much as I can, I want to give a shot lalo sa mga taong na-kakasalamuha ko, actually bonus na iyon dahil gusto ko talaga magkaroon ng sariling studio.
My parents wants me to be a Doctor in Cardiology pero hindi ko iyon gusto, I was scared to disobey them kaya right now I'm trying and thinking if I should stop med school and shift to Photography.
"You can count me on. Text me when you change your mind." Pag-papaalam sa akin ni Zachary nang matapos niya akong ihatid sa tapat ng bahay namin.
Because of him, I'd like to pursue Photography.. pero paano ko iyon sasabihin sa parents ko?
"Paano ko sasabihin sa kanila?" Response ko naman sa kaniya.
"Just be honest with your feelings, I'm sure they will understand you, Kraz." Sabi naman niya at nag-wave na.
I went to our house, I actually plan to tell it to my parents today, but they are not here. Of course, they are always in their works. I'm hundred sure they'll go home late tonight.
I went to the kitchen and drink a glass of water. I wash my hands as well. Yaya Lydia is here with me. I'm comfortable with her, She's taking a rest in our chair, I'm sure she's tired doing housechores in this house.
I sat in front of her, I noticed how behave she was, she didn't talk to me and I didn't talk to her. But I wanted to ask her something.
"Yaya Lydia?" I called her name at patanong iyon at agad naman niyang itinaas ang kaniyang ulo.
"May kailangan po kayo, Ma'am?" Sabi niya ng magalang.
"Wala po, I just want to ask you lang po. May anak po ba kayo?" Tanong ko naman kaagad sa kan'ya.
She was hesitant to answer, kaya ilang minuto ang tahimik sa pagitan namin.
"Namatay na po siya, May sakit po sa puso." I.. don't know what to response. Sana hindi nalang ako nag-tanong.
"I'm sorry po, Yaya Lydia."
"Okay lang po, Ma'am. Panigurado po kapag naging Doctor kaya ay marami kayong mapapagaling na mga bata at matanda. Matalino ka pa naman, Ma'am." Natutuwa at magalang na saad ni Yaya Lydia. I was too stunned to speak, hindi ko alam kung ano sasabihin ko sa kaniya.
Sa sinabi ni Yaya Lydia ay mas lalo akong nag-da-dalawang isip at na-p-pressure pero.. mas timbang pa rin ang Photography na gusto ko...
"Ah, Thank you po. Akyat na po ako."Pag-papaalam ko sa kaniya dahil ayokong humantong pa sa mahabang usapan ang conversation namin.
I went to my room and sat in my bed. I'm overthinking things when my phone rang loud. I forgot to vibrate it.
Zachary Buttlefield is video calling on you...
You.. make me confused, Zach.
I answered his call, and I saw his smiling face.
[Open your camera, It's unfair for me.]
[Can't see you face.]
Dagdag pa niya, dahil naka-turn off ang camera ko at speaker lang ang naka-on.
[I'm afraid you fall for me.]
[Psh, I am already, what will you do?]
[You're silly, Don't play with me, Buttlefield.]
[I'm not playing with you, no way. By the way, Did you tell to your parents?]
[Not yet, They are not here. Nasa work sila and for sure hindi ko na sila ma-aabutan bukas.]
[Then, in weekends? We can still rehearse.]
[Rehearse ka riyan? Pati iyon i-re-rehearse pa para hindi ako kabahan?]
[Yeah, practice makes better hahaha]
Natawa ako bigla sa sinabi niya, may point din naman para hindi ako kabado kapag mag-sasabi na ako kila Mommy. Ang hirap pala kapag masunurin na anak at ngayon lang susuway.. pero if hindi sila papayag...
[You okay? You're silent again.]
[I just thought, paano kung hindi pumayag sila Mommy? Nakapasa pa naman na ako, Zach. Pakiramdam ko hindi sila papayag na mag-shift ako.. especially si mommy.]
[I'll come with you..]
[No, Zach.. Baka isipin ni mommy kinunsinti mo ako. Ayokong gano'n ang tingin sa'yo ni mommy.]
[I'm sorry, Kraz.]
[Sorry? Hindi mo naman ako kinunsinti. Actually, ginising mo ako.. Kasi matagal ko nang gusto ang Photography but because of you, you gave me confidence para maging totoo ako sa parents ko.]
[I'm rooting for you, Kraz. I know it will be smooth and if not.. I'm still here, you can come with me.."
Sa pag-uusap namin ni Zachary ay lalong gumagaan ang pakiramdam ko, pakiramdam ko tuloy ay binigay na talaga siya sa akin ni God, Because of him, buo na ang desisyon ko na i-pursue ang gusto ko, maikli lang ang buhay kung gagawin ko ang bagay na hindi ako masaya.. Sa ikli ng buhay gusto kong gawin ang mga bagay na makakapag-pasaya sa akin. Kahit pa may mga iilang tao na hindi handa at masaya sa pipiliin ko na landas ay alam ko na, siguro, balang araw, magiging proud sila sa akin.. kasi pinili ko ang buhay na nakapag-pasaya sa akin ng walang pag-sisisi sa huli.
I hope nasa tamang landas na ako, once na piliin ko ang track na gusto ko. Sana ang pag-kuha ng mga Litrato ng ibang tao, ibang bagay, ibang hayop at ibang gamit ay ang makakapag-pasaya sa akin ng buo.
Is it really true that someone you loved can really help you?
Is it worth it to believe in him?
Am I allowed to disobey my parents because of my dreams?
I hope my parents will understand me like how I understand them, I always obey them.. sana this time, they will support me.
Knock** knock**
"Ziah, Anak, I have your favorites here. Baba ka nalang. Nag-early out kami ng Daddy mo so we can join you in our dinner."

YOU ARE READING
Journey Of Love (Girl's Series 2)
General FictionI don't know kung tama ba na sundin ko ang pangarap ng parents ko o pangarap ko dapat ang sundin ko? Kapag hindi ko sila sinunod ay magagalit sila sa akin. I never disobey my parents since when I was a kid, I've always did what they want but because...