دخول عرين اسد صارم

الفصل الخامس

راوية بحده: نور !
التفت كل من هدى وجاسر بإتجاه الصوت

ابتعدت نور عن اسد ونظرت لراويه بتوتر: اي يا ماما.

راوية بصوت عالي: اي قلة الحيا ال بشوفها دى !

نور: يا ماما فيها اى دا اسد حبيبي .

راوية: انتى عارفه كويس ان الشغل دا مش في بيتي ، متنسيش نفسك انت هنا فى الصعيد مش فى القاهره ال خليتك مايلة كدا وقليلة الحيا.

نور: ماما انا معملتش حاجه دا.......

قاطعتها راوية بحده

راويه: اسد ميقربلكيش حاجه عشان تتمايعي بالطريقة الماسخه دي انتى بنت عمه زى اخته، الحركات دى متتعملش تانى فاهمه؟!

نور ببكاء مزيف: انتى عارفه انى بحب اسد فيها اي يعني !!

اسد بحده:وانتى عارفه انى عمرى ما افكر حتى فيكي ، انتى مجرد اخت يا نور.
ياريت تحترمى ال بينا وعلاقتنا يبقي فيها حدود متنسيش نفسك.

تدخل جاسر مهدء للوضع

جاسر: اهدى يا مدام راويه محصلش حاجه.

راويه: لا حصل ، قلة الحياء دى مش عندى فاهمه يا نور.

اومأت نور تتظاهر بالبكاء ثم ركضت الى غرفتها.

هدى بهدوء: لي يا ماما كدا ! انتى عارفه طبع نور .

راويه: ولازم تغيرو لازم تتعلم الصح.

جاسر: خلاص يا جماعه الموضوع خلص.

اقترب اسد من والدته وقبل رأسها بحنو.

اسد: وحشتيني يا ماما.

راويه: كدا يا اسد تغيب عنى كل دا !

اسد: حقك عليا يا حبيبتي كونت فى شغل مهم.

طبطبت راويه على ذراعه بحنان:ربنا يعينك يا حبيبي ويوفقك، واشوف اولادك قبل ما اموت.

اسد بضيق: بعد الشر يا امى متقوليش كدا، بعدين ، سيبي الموضوع دا لبعدين.

راويه: هفضل سيباه لحد امته يا اسد انتى ابني وعايزة اشوفك معا بنت الحلال مش ناوي يا ابني.

اسد: لو سمحتي يا امي........
راويه بعصبيه: لا مش هسكت يا اسد ، نور ومش موافق وقولت ماشي براحتك ، قولي عايز مين وانا اجيبهالك يابني.

اسد: انتى عارفه انى مبفكرش في الموضوع دا دلوقتي انا اهم حاجه عندى الشغل.

راويه: الشغل دا هوا ال هيقصف عمرك، بس يكون فى علمك انا مش هسكت وانا ال هدورلك علي عروسه.

اسد بضيق: تصبحي علي خير يا امي.

نظر اسد لجاسر و هدي: وانتو اطلعو نامو بلاش السرمحه دى .

جاسر بضحك: متغاظ اوى انت.

اسد: بقي كدا !! طب يلا قدامى يا هدى .