SEB DIAZ
Obsession.
Ayan ang nagpabago sa'kin. Hindi ko alam kung kailan nagsimula pero bigla ko nalang naramdaman.
Sabi nila libangin mo lang daw ang sarili mo at makakalimutan mo ang mga nararamdaman mo. But in my case, I can't feel that.
Kahit anong pag-libang, pag-pukaw ng atensyon ko sa iba at kahit pagtulog ay hindi ko maiwasan ang hindi isipin ang mga erotic scene, image and videos in my mind.
Iniisip ko minsan kung may sakit naba ako sa utak o guni-guni ko lang.
Kahit kasi na sa public place ako-school, mall or any outdoor place around a lot of people, hindi ko mapigilan ang libog ko.
One time nga, nag-ktb ako. Hindi para kumanta kundi para magsalsal. Madalas sa cr ng school. Kahit sa outdoor place basta kung saan walang makakakita, jakol na. Well, hindi naman ako nakakaramdam ng kaba basta kalibugan, Kung may makakita man sa'kin, edi tulungan niya 'ko 'diba? I don't mind the gender, age even how they look like basta matutulungan lang akong ma-release 'tong tamod ko.
Pati sa bahay, sa kwarto naming magkakapatid, nakakapagjakol ako kahit nando'n sila, kahit nando'n pa 'yung asawa ng kuya ko. Basta nakakumot ako hindi nila mahahalata na gumagawa ako ng milagro.
Am I too bulgar?
Haha fuck! I feel im disrespecting them.
'tong nararamdaman kong konsensya, mawawala din 'yan kapag nakaramdam na naman ako ng kalibugan.
Ang layo ko na sa dating ako-sa batang ako.
Akala ko dati ang mga ugali at pagkatao ng tao ay hindi nagbabago dahil pagkalabas palang ng sinapupunan ay may ugali na tayong namana sa magulang.
Mali pala ako ng akala.
My mom is one of a kind mother I met in this fucking world. She's so good mother. Kahit na wala nang matira sa kaniya basta mapuno kami okay lang.
My dad? He's not that good like my mom. But, he was so respectful and responsible.
Also mga kuya ang kapatid ko. Napapansin kong namana nila ang mga ugali ng mga magulang ko. Simula bata hanggang pagtanda.
But me? Wala na ang dating ako. Nilamon na ng mapagnasang mundo.
Namimiss ko na 'yung dating ako. Pero mas gusto ko ang ngayong ako, bakit? Dahil mas masarap ang binibigay na sensation ng pagnanasa.
Sa sobrang pagnanasa ko ay nakahalungkat na'ko ng buhay ng isang tao.
Pakiramdam ko ay ako siya. Mas kilala ko pa siya o kaysa kilala niya ang sarili niya. O kahit ang sarili ko.
Nakita ko lang siya noon sa tiktok at doon ako nagsimulang mahumaling sa kaniya.
Well, siya lang naman ang ideal men ko. Bukod tangi siya.
Hindi sobrang payat at hindi rin sobrang taba. Sakto lang ang tangkad. Macho ang braso. Malapad ang dibdib. May kaunting buhok sa under-arms. Flat ang tiyan.
Ang tagal ko nang hinahanap iyon sa isang lalake.
So, I take the risk.
Araw araw ko siyang iniisip. Oras oras binibisita ang mga social media accounts. Minu-minutong sinusundan.
Sobra akong nacucurious sa kaniya kaya araw araw ko din siyang in-i-stalk.
Pinapanood ko siya kung paano siya nabibigyan ligaya ng pagjajakol tulad ko. Ang mga ungol, reaksyon at galaw niya ang nagbibigay ligaya sa'kin.
Sinusundan siya sa mga pinupuntahan niya. Kahit saan pa. Nasasaksihan ko kung paano siya dumiskarte sa bwiset na mga babae niya.
Kung paano siya pagalitan ng Mommy niya. Kung paano niya laruin ang kapatid niya. Kung paano siya nai-stress sa academic paper niya. Lahat 'yon ay napapanood ko.....
Nang hindi niya nakikita.
Bakit?
Curiosity kills me.
On the others, the term 'Curiosity kills me' means they kill by their thoughts. But for me, that words has not define by its meaning but by its words.
Yeah, because of my curiosity I had to kill myself.
I had to watch him. Know him. Being with him.
As a ghost.
Ang layo ng napuntahan ko para lang mapunta sa kalagayan ko ngayon.
Pinuntahan ko pa 'tong pagkalayo-layo na lugar nila.
Kaya nang makita ko ang panibagong pag-asa ay hindi ko na pinalampas pa.
Sumanib ako sa malapit na kaibigan niya.
"Putangina, 'wag kang magpapakita sa'kin, lalaspagin ko 'yang mga butas mo." Narinig kong sagot ni Jax mula sa loob.
Mas lalo akong ginanahan dahil sa sinabi niya.
Marahas niyang binuksan ang pinto ng kwarto niya at tumambad sa'kin ang gulat na mukha niya.
"Xavier?"
∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆
