Erresira

38

Doja ta digjia kete vend por nuk mundesha
Nuk doja te shkaterroja momentet qe kishin ndodhur ne ate shtepi. Doja te kujtoja se perse gjerat arriten ketu ku ishin

Kane kaluar 5 vite qekur vrava Ramielen dhe vajzen time. Cdo gje eshte bosh

Jeta me duket sikur kishte ndaluar qe ne momentin qe ato u larguan nga kjo bote.Si munda të bëj një gjë kaq të tmerrshme? Çfarë ishte ajo që më shtyu të shkatërroj gjithçka që dua? Çdo ditë zgjohem me një barrë të rëndë në zemër, një ndjenjë faji që më mbyt dhe nuk më lë të marr frymë. Nuk mund t'i shikoj më sytë e njerëzve, sepse ndjej se të gjithë e dinë atë që kam bërë. Ndjej një turp të thellë, një njollë që nuk mund ta pastroj kurrë.

Humbja është e padurueshme. Çdo kujtim me të dhe me vajzën më shkatërron. E di që nuk mund t'i kthej më kurrë. E di që jam përgjegjës për humbjen e tyre, dhe kjo dhimbje më përpijë çdo ditë. Nuk ka asnjë ditë që të mos më rrjedhin lotët, nuk ka asnjë natë që të mos më ndjekin makthet.

Pendimi më ngrin nga brenda. Çfarë nuk do të bëja për të kthyer kohën mbrapa, për të ndaluar veten nga kjo çmenduri. Por koha nuk kthehet, dhe unë jam i mbërthyer në këtë moment të pafundëm vuajtjeje. Çdo herë që shikoj veten në pasqyrë, shoh një përbindësh, dikë që nuk meriton falje.

Nuk e di nëse do të mund ta fal kurrë veten. Dëshiroj të ndjej dhimbje, dëshiroj të vuaj për atë që kam bërë. E ndjej se nuk e meritoj as ajrin që marr frymë. Por, gjithashtu ndjej një frikë të madhe për të ardhmen. Si mund të jetoj unë me këtë barrë?

Mendova se më tradhtonte. Këto mendime më çmendën, më konsumuan çdo ditë e natë. Por tani, tani që është tepër vonë, kuptoj se gjithçka ishte një mashtrim i mendjes sime. Ishin vetëm frikërat e mia, paranoja ime, që e ndërtoi këtë narrativë të rreme. Dhe për këtë çmenduri, kam humbur gjithçka.

Por a mund ta bente nje gje te tille Ramiela? Mund te me tradhtonte me deshiren e saj? Dreqin si u katandisa ne kete menyre, nuk po besoj dot me as veten . Duhet te shkoj me te vertet tek nje psikolog

Ferkova futyren lehte dhe degjova deren teksa trokiste. Ishte Ejdeni

Hyr vlla

Si ndihesh Ramiel dhe msheh i merzitur. Jam e sigurt sado vite te kalojne prap ndjenja e fajit nuk do u largonte nga asnjeri nga ne. Ishim ne qe e kthyem varken ishim ne qe e sollem Aven dhe isha un qe ja mora shpirtin pa piken e meshires

Me nje buzeqeshje te venitur kthej goten e vodka-s qe kisha mbi tavoline dhe i kthehem-njesoj si para 5 vitesh

Ramiel degjo vlla dhe ferkon mjekren -me Aven ishte padashje sa per Ramielen ti per ate erdhe per ta vrare dhe vetem pohova me koke dhe i ktheva kurrizin duke pare nga xhami

Ramiel futu tek dhoma e tyre shiko se mos ka ndonje detaj ndonje amanet qe ajo ka pas lene

Amanet thash me ze te ngjirur- un ja vrava amanetin asaj Ejden kshu qe askush ska per te hyre ne ate dhome as per ta rregulluar

Si tduash ti -ah se harrova kane ardh ortaket e rinj per mbledhje bej nje dush dhe eja

Takohu ti me to se un skam nerva dhe filloj mbush goten serish

Ramiel je shume keq sinqerisht po ta them tpakten robi e mban pak veten kane kaluar 10 vite nuk i kthen dot i varrose me duart e tuaja

E di dhe kthej perseri goten e di

Te lutem vlla , boll jemi bere pishman sa me shume te shohim dhe ty keshtu shkaterrohemi krejt

Ejden nqs mdo mle t qet se skam nerva dhe u marr me ato njerz qe sdijne kur duhet me bo shaka. Mu mvjen me ja fut plumb ballit se e di qe bojne vetem sa me ra nsy. Un du njerz tamam per keto pune ose i vras u kuptuam . Tani ik takoji vet dhe i leviz doren per me dal jasht