TAKINTILIM

~•2•~

Burdan kaçmam lazım

Evet burdan kaçmam lazımdı tamam Çınarı abim olarak görüyordum ama ne olursa olsun o beni ıssız bir yere çağırıp kaçırmıştı

Ve onu seviceğimi söylüyordu normal şartlarda belkide severdim ama bu şartlar altında ' Abi ' rütbesinde devam ederdi o bile şüpheli şuan

Evet kaçıcaktım ne olursa olsun

Eve sonunda gelmiştik zengin olduğunu arabasından anlamıştım etrafta birçok koruma vardı

Bu adam mafya kesin

Olabilir iç ses

Arabadan indiğimizde beni kolundan tutup eve yönlendirdi bu eve girersem bidaha çıkışı olmaz

Plan kurmam gerekiyordu merdivenleri çıkana kadar zamanım vardı

HAH İŞTE

aklıma gelenlerle yavaşladım Çınar bana döndü ve ' ne oldu ' anlamında bir bakış attı

Bir anda bacak arasına yumruğu geçirdiğimde kolumu bıraktı ve acıyla eğildi

Şimdi kaçma vakti korumalar bu durumu fark etmiş yeni yeni ayaklanmaya başlamıştı ki koşmaya başladım tüm gücümle koşuyordum başka bir seçeneğim yoktu çünkü

O manyağın beni evine kapatmasına göz yumcak biri değilim

Ben koşmaya devam ederken birden bir silah sesi duyuldu çok sürmeden bacağıma giren sızıyla yere kapaklandım

Evet şimdi ne yapacaktım

Acıyla bağırıyordum Çınar birden kafamda dikildi eline baktığımda ise silah vardı.......

Omu vurmuştu beni.....

Beni sevdiğini söylemişti sevdiğin insana zarar gelmesinden korkardın dimi gerçekten sevsen.......

Yavaş yavaş gözlerim kapandığında son olarak sadece havalandığımı hissetmiştim

**********

Yavaş yavaş bacağımın acısıyla uyandım

Birdakika burasıda neresi.........

Depoya benzeyen eski püskü karanlık odayı inceledim karşımdaki kapı aralık olduğu için içeriye ışık sızıyordu yoksa burda duramazdım küçüklüğümden beri karanlıktan ödüm kopardı

Kafamı yere eğediğimde kapıdan vuran ışığın üzerinde bir beden belirdi kafamı kaldırıp ona bakmak istemiyordum

"Uyandınmı ufaklık"

İmalı ve soğuk  sesi insanın içini ürpertiyordu

"L-lütfen bırak beni"

Üzerime üzerime geldikçe bende geri kaçmaya çalışıyordum sadece çalışıyordum çünkü bacağım canımı epey yapıyordu

"Ben sana beni seviceksin dedim sen ne yaptın benden gitmeye uzaklaşmaya çalıştın Eymen"

Hem konuşup hemde yaklaşıyordu gittikçe dahada korkuyordum ama susmak değil konuşmak zorunda hissediyorum

"Seni hiç bir zaman o şekilde SEVMİCEM!  Ben seni abim olarak görüyorum ve öyle kalıcaksın Çınar"

"Öylemi Eymen"

"Öyle" diye hiç düşünmeden ekledim saçmalıyor şuan

Bana doğru gelmeyi bırakıp şunları dedi

"Tamam ozaman sen bilirsin bu karanlık odadan bana yalvarana kadar ordasın"

"Hayır biliyorsun karanlıktan korktuğumu beni bu şekilde burda bırakamassın"