~Suçlunun Polise Aşkı~

^3^

Selam dostlar🥹

Umarım bu geride kalan iki bölümü beğenmişsinizdir. Güzel yorumlarınızı bekliyorum.🪩

İyi okumalarr🏐🎈

___________________3.bölüm___________________

~Ariften~

Arif: ne?...

Mert: biliyorum kötü birşey söyledi ama belki anlık bir sinirle-

Arif: ne anlık sinirle ya! Resmen şuan ben bu adamın ailesinden dahi sayılmıyorum!

Dedim ve hızla ayağa kalktım. O sinir ile dış kapıya doğru yürüdüm.

Evren: ne oluyor burda. Ne bu gürültü!

Arif: ne mi oluyor! Lan bide soruyor musun?

Babam çok sınırlı görünüyordu. Sanki gözlerinde alev fışkırıyordu. Çalışanlar ise korkuyor gibi görünüyordu.

Evren: bana sesini yükseltme Arif!

Arif: ben sana istediğim gibi sesimi yükseltirim. Neden biliyor musun? Çünkü Ben senin ailenden biri değilim! Oğlun değilim mesela!

Sadece susuyordu. Babam resmen haklısın der gibi susuyordu. Ama o an tek dileğim haksız olmaktı. Yanılmaktı...

Evren: sen bunu en başından beri hak ettin Arif.

Arif: evet hak ettim. İşte ne demişler insanlar hak ettiğini yaşar. Şimdi tam olarak da bunu yapmaya gidiyorum.

Evi terk ediceğim. Hatta eşyalarımı bile almayacağım. Çünkü ona dair hiç birşey bende olsun istemiyordum.

Arkama bile bakmadan gidecekken annem geldi. Büyük ihtimalle sese rahatsız olmuştu.

Begüm: oğlum noluyor burda.

Korkmuştu galiba. Onu sakinleştirmem lazımdı. Ses tonunu sakinleştirerek konuşmaya başladım.

Arif: annecim birşey olmuyor. Babamla

"Babamla" dediğimde ona nefret dolu baktım. Derin bir nefes aldıktan sonra devam ettim.

Arif: babamla konuşmamız gerekiyordu. Biraz yüksek sesle konuşmuşuz fark etmedik.

Begüm: peki oğlum nere gidiyorsun. Hadi git yat artık. Saat geç oldu.

Gülümsedim. Çocukken de hep böyle derdi. Uyuyamadığım zaman ise bana süt kaynatırdı. Babam o günümü ne kadar bana rezil etsede, o akşam içtiğim süt beni çok rahatlatırdı.

Arif: anneciğim ben biraz dışarı çıkıcam ama merak etme geç olmadan geri gelicem tamam mı

Bunu derken annemin yanına geldim ve saçını sevdim. Herşey annem içindi.ama daha fazla katlanamıyordum. Babamın bu evden çıkarsan bidaha anneni göremessin dediğini hatırladım ama dayanamıyordum artık. Zaten beni hep böyle tehtit etti. Anneme tekrar baktım. Çok masum gülümsüyordu.

Begüm: tamam annem ama geçe kalma tamam mı. Dışarıya güven olmaz. Kendini de koruyamassın. Beni merakta bırakmadan gel

Bir iç çektim. Annemin yanında kalmak istiyordum ama bu adamın da evinde bulunmak istemiyordum.

Abime baktığımda gülümsedi ve anneme baktı

Mert: merak etme anne ben onun yanında olurum.

Begüm: aferin sana oğlum. Kardeşine hep sahip çık tamam mı. Sen abisin kardeşini koru.

Arkamı döndüm. Ve  dış kapıya ilerledim. Tam çıkacakken son kez anneme baktım. El sallıyordu. Babama bak ma gereğin de bile bulunmamıştım.