SON SESSİZLİK

BOLUM 1

Hayatın ne kadar acımasız ve ne kadar nankör olduğunu her seferinde kendime hatırlatırken, vurduğu her darbede şaşırıp tökezlemem bu hayat oyununda her seferde acemi olduğumu kanıtlıyordu.

Hayat bizi vurarak kanatıyordu.

Gözlerim bir türlü öldüğüne inanamadığım babamın tabutuna bir daha döndü.
General Fatih Kaya...
Dev gibi cüssesi ile geldiği her an babasının yıkılmaz olduğunu düşünen küçük kız artık yoktu. Babamın tabutunun başına geldiğimde hiç bitmeyen düşüncelerim daha da başa sarmıştı.
Tek güvencemde kafesin içindeki ruhumdan sertçe çekilip açılmıştı.
Şimdi ağlayacaklardı.
Sonra unutulacaktı.
Her insanın kaderi bu muydu?
Herşey bu kadar basit miydi?
Babam gitmişti geride ise kimsesiz bir kız çocuğu kalmıştı.

Başıma kaldırıp etrafıma göz gezdirdiğimde bir çift yeşil göz ile karşılaştım. Birazda dikkat ettiğimde Yüzbaşı Altay.
Çok fazla dikkatimi vermeden yeniden babama odaklandım. Göz yaşlarım yanaklarımı ıslatırken ,sertçe sildim.

"Kızım bana bişey olursa sakın başını eğme gözünden dahi yaş akmasın. İçinde yan yanıcaksan. Sen asker kızısın. Canım uçurumun kenarında olsa bile dimdik dur."

Ağlamadım bir daha...
Kalbim bir kör alevin içerisinde kavrulsa da sesimi cıkarmadım.

Dimdik durmam gerekiyorsa bunu canım pahasına devam edicektim.
Benim babam öldüğünde ağlamadım şimdi bunu mu yapamayacaktım.

Ben Helin Özdemir.
Babam olmadan devam edeceğim bu ömür yolculuğunda yoluma konulan taşlara tökezlemeden ilerlemek tek temennimdi.

.
.
.
.
.
.
.

Merhabalar Son Sessizliğe hoşgeldiniz .
Umarım yayinladigim ilk bölümü beğenmişsinizdir.
Amatörce yazdığım bu kitabi umarım keyifle okursunuz...
💓🌷