a Cinderella sorry : Langs de lijn!

Hoofdstuk 3

De volgende ochtend voelde ik alsof er een olifant op mij heeft gestaan.
Ik voelde me zo bond en blauw.
Ik wil opstaan, maar dat lukte niet.
Ik zie mijn moeder naar binnen komen met een glas water.
'Gaat het?' Ik kijk haar boos aan.
'Rot op!' Gil ik.
'Meid toch! Je hebt het allemaal zelf veroorzaakt, als je gewoon had geluisterd!' Ik slikte.
'Ik luister te vaak naar jou. Je luistert nooit naar mij!' ik zie haar gezicht wegtrekken!
'Rot hier maar even weg!!' Ik voelde me zo vies! Vies van onder het bloed op mijn rug.
Dan zie ik haar weglopen en mij in het donker achtergelaten worden.
Ik slikte.
Fuck ik had een afspraak met Thijmen. Maar ik kan nu echt niet heen! Ik voelde me zo verloren.
Het enige hoopje licht wordt van me ingenomen.

~Maand later~

'Ann! Ik ben zo blij dat je er weer bent? Hoe gaat het met je wonden?' Ik slikte en kijk naar mijn zusje.
'Het gaat wel!' zeg ik, maar het geneest gewoon slecht omdat het zo ontstoken is. Heb wel drie weken in de kelder gezeten, en het is daar kwam, en vies.
Ik loop de deur snel uit om boodschappen te doen.
Maar eerst ga ik naar een training.
Thijmen zal wel denken waar was je! Maar ik kan hem niets vertellen.

Als ik aan kom lopen zie ik Amber mij met open mond aankijken.
'Wat is er met jou gebeurd!' Ik slikte.
'Niet heb een ongeluk gehad!' Zeg ik.
'Oh wat dan?' Ik dacht na en lieg dan.
'Ben onder een auto gekomen!'. Ik zie haar mij bezorgd aankijken.
'Gaat het verder wel goed met je? Je ziet er zo bleek uit?' Ik knikte.
'Ja het gaat wel.' Ik zie haar mij aankijken. En dan zie ik de spelers het veld op komen lopen. Ik zie Thijmen glimlachen als die mij ziet, maar ook meteen wit wegtrekken. Ik slikte.
Ik voelde me zo misselijk, en beroerd door die ontsteking over mijn hele rug.
Ik weet gewoon het zit vol met pust. En als ik er niet wat aan doen, kan ik bloedvergiftiging krijgen.
Maar het boeit me niet.
Ik kijk naar de wedstrijd, en voel dan iemand tegen mijn rug aan knallen.
'Sorry!' Ik gilde het uit van de pijn!
'Auw!' Ik zie Amber mij geschrokken anakijken.
'Je rug!' Ik slikte.
'Gaat wel!' Ik zie haar lijkbleek wegtrekken.
'Nee gaat niet! Het bloed helemaal, je shirt zit inder het bloed!' Ik slikte.
'Kont goed!' ik zie dan de man van de ehbo'r naar mij toe komen.
'Meid kon mee!' Ik slikte.
'Heoft niet!' Ik zie hem mij streng aankijken.
'Nu dan kan ik binnen even er na kijken!' ik slikte en loop dan met hem mee.

Kom doe je shirt uit! Laat eens zien?' Ik slikte en doe mijn shirt uit.
Ik zie hem met open mond mij aankijken.
'Wie in godsnaam heeft dit gedaan!' Ik slikte.
'Ik heb een auto ongeluk gehad!' Ik zie hem mij nu bezorgd lief aankijken.
'Meid wees eerlijk! Wie heeft dit gedaan! Niet een auto!' Ik slikte.
'Nee!' Ik moest huilen.
'Thijmen mag niets weten!' Ik zie hem mij aankijken.
'Maar mijn moeder! En met een martelaar iemand.' Ik begon keihard te huilen.
'Wat! Je moeder! Hoezo! Is ze gek geworden!' Ik knikte.
'Ga liggen, verzorg ik het even goed.
Doe ik er ook een verbandje omheen!' Ik knikte.
Ik ga liggen en mijn Bh bandje word los gemaakt.
Ik voel dat hij er jodium op smeerde en dan met alcohol alles schoonmaakt. Dan hoor ik nog iemand binnenkomen.
Ik hoor twee stemmen, en heb door dat het Luciano Valente is.
Hij gaat zitten op een andere stoel, en hoor hem geschrokken reageren.
'Holly fuck! Annabel! Wat the fuck is er gebeurd!' Ik slikte.
'Autoongeluk!' Ik zie dan de ehbo'r mij streng aankijken.
'Je kan goed liegen!' Ik knikte.
'Sorry.' Ik zie Luciano mij doordringend aankijken.
'Wat!'  ik ga rechtop zitten, mijn bh wordt vastgemaakt.
Ik doe dan snel een shirt weer aan.
'Ik wil er niet over hebben, dan ga jij met Thijmen praten, en hij mag het niet weten!' Ik zie Luciano geiriteerd worden.
'Hij was super geschrokken toen die jij zag! Hij had door dat er iets niet goed was! Dus hij heeft het recht het ook te weten meid!' Ik slikte.
'Haar moeder heeft haar dit aangedaan!'
'Wat!" Luciano kijkt geschokeerd.
'Jullie willen niet weten hoe mijn leven is!' Ik zie Luciano lijkwit wegtrekken.
'Wat dan?' Ik slikte.
'Niets!' zeg ik en begin spontaan te huilen.
Ik sta op.
'Ik ga verder training kijken!' Ik zie Luciano mij medelijdend aankijken.
'Meid kom even?' Ik loop naar Luciano toe, en hij fluisterde dan wat in mijn oor.
'Wordt je misbruik?' Ik slikte, en knikte.
'Ik moet alles in huis doen! Alles! En enige afleiding is dit! Waar ik hoop mee krijg. En als ik iets niet doe wordt ik dus gestraft! Dat zag je net dus!' Ik zie hem mij echt geschrokken aankijken.
En de ehbo'r kijkt me ook in shock aan.
'We gaan politie bellen!' Ik schrik.
'Nee heeft geen zin!' Ik zie hun mij aankijken.
'Echt wel!' Ik slikte. En zonder nog iets te zeggen loop ik naar benden, en weer naar buiten waar ze trainen.