merhaba bu kurguyu yazarken çok düşündüm ne yapsam nasıl olsa şöyle olsa nasıl olur böyle olsa nasl olur diye şimdi kafamda derleyip topladıklarımı buraya dökeceğim umarım istediğim, istediğiniz gibi olur eğer kurgum tutmazsa yayından kaldıracağım lütfen destek olursanız çok sevinirim
Keyifli okumalar~~
**aşk görünmez bir kaza gibidir
1_
Başımı kaldırıp gökyüzüne baktım. Bugün hava diğer günlere nazaran daha soğuk ve kasvetliydi. Kış yaklaşıyordu ve ben bahçedeki çardakta oturmuş ay tenli kadın şarkısını dinleyerek şiir yazıyordum. Soğuktan ılıklaşan kahvemden bir yudum alıp yıldızları izleyeme başlamıştım. Gökyüzü yıldızlarla doluydu. Şarkıdan bir parça kulağımda yankılandı; "tenin almış beyazlığını aydan saçlarının rengi geceden geceden buyana sevda... "
Gözümün önüne gelen saçlarımı ellerimle düzelttim. Masaya bıraktığım kalemimi tekrar elime alıp şiirime son cümlemi yazdım. Kalemi geri masaya bıraktığımda gözlerim son yazdığım cümlenin üzerinde gezindi.
Yaşamak istiyorumdur belkide,
Küllenmiş kalbime rağmen.
Yaşıyorsam, vardır bir sebebi.
Ölmek istiyorsam; sensin sebebi...
Omuzlarımın üzerindeki gevşemiş ve yere düşecek olan battaniyemi kendime daha çok sardım. Telefonumdan saate bakıp geç olduğunu görünce ayaklandım. Son kez gökyüzündeki yıldızlara bakıp eşyalarımı topladım ve eve doğru yürümeye başladım.
Evdekileri uyandırmamak adına kapıyı yavaşça açıp içeri girdim. Kapıyı örtüp sessiz adımlarla odama çıkıp kapıyı kapattım. Odamın camını açık unuttuğumu gördüğümde içerisi buz gibi olmuştu. Üzerimdeki battaniyeyi kenara koyup cama doğru ilerledim. Camın önünde durduğumda tam kapatacağım sırada gözlerim karşı eve kaydı. Odamın tam karşısındaki evin içinde loş fener ışığı gördüğümde kaşlarımı çattım. Yeni biri taşınmış olabilirmiydi? Fenerin gölgelsi içerideki kişiyi perdeye yansıttığında korkuyla geriye çekildim. Hırsız girmişti!
Burası zaten 5 senedir boştu. Biri taşınsa mutlaka görürdüm. Ama annemin arkadaşının anlattığına göre evin içinde eşyalar vardı.
Ne yapacaktım. Buna göz yumamazdım. Hızlıca dolabımdan üzerime hırkamı geçirdim ve anahtarımla telefonumu alıp odadan çıktım. Sessiz adımlarla aşağıya inip kapıyı açtım ve aynı sessizlikte örtüp evden çıktım. Ee ben elim kolum boş çıkmıştım. Ya hırsız bana birşey yaparsa. Korkuyla etrafıma baktığımda duvarın dibindeki kalın odunu görmemle birlikte sevinçten çığlık atmamak için kendimi zor tuttum. Hızla sopayı elime alıp karşı eve yürümeye başladığımda gözlerim tekrardan o odaya kaydı. Işık görünmüyordu.
Evin bahçesine girdiğimde ultra mega sessiz bir şekilde yürümeye başladım. Elimdeki sopa azda olsa bana özgüven veriyordu. Evin kapısına doğru yürüdüğümde açık olduğunu gördüm. Yanılmamıştım! Hırsız vardı. Kapının önüne geldiğimde kapıyı yavaşça araladım. İçerisi çok karanlıktı. İçeriye doğru yürümeye başladığımda birşeye takılıp ses çıkarmıştım "hay sikeyim" Diye sessizce küfür ettiğimde korkuyla sopayı daha sıkı tuttum. Gözümün gördüğü kadarıyla yürümeye devam ettim.
