Eyes Also Lie // Hyunlix

7

Merhaba Sevgilim.

Umarım bu mektubumu görürsün. Seninle son zamanlarımda birlikte olamadık. Canım çok acıdı, hâlâ da acıyor. Ama birkaç gün sonra öleceğim. Seni çok özledim sevgilim. Sen gittiğin günden beri bir kere bile gülemedim. Bak, sana olan özlemimden kanser oldum. Haha şaka yapıyorum. Ama yine de seni çok özledim. Belki bu hayatta birlikte olamamış olabiliriz, gökyüzünde buluşalım sevgilim. Sakın unutma beni. Yoksa geldiğin zaman sana kızarım. Unutma ve iyi hatırla. Çünkü ben öyle yapacağım. Geldiğin zaman kollarından tutup kendime çekeceğim ve satılacağım sana. Kokunu içime çekeceğim. Nefesimiz kesilse bile -ki bence nefes almayız o yüzden sonsuza kadar- öpeceğim seni. O güne kadar görüşür sevgilim.

Seni herşeyden daha fazla seven sevgilin
Felix

Elinde ki mektubu bir kenara bırakıp araban indi Hyunjin. Sevgilisi olmadan geçirdiği birinci yılını doldurmuştu. Artık dayanamıyordu. Özlem ile dolup taşmıştı. Karanlığın ortasında ilerledi Han Nehri'ne. Bir yandan da ailesine lanet ediyordu. Onlar yüzünden ayrılmak zorunda kalmıştı sevgilisinden.

Kenara gelip kollarını iki yana açtı ve bıraktı kendini öylece. Ağlıyordu, sonunda sevgilisine kavuşacaktı.

Mutluydu...

Bedeni iyice dibe batarken sonunun geldiğini hissetti. Ciğerleri su dolmuştu. Gözleri yavaş yavaş kapanırken birden bir ışık gördü. Bu sevgilisiydi. Elini uzatıyordu. Uzattığı elini zorla da olsa tuttu Hyunjin. Sıkıca kapadı gözlerini. Uçuyormuş gibi bir hisle çekildiğinde nefes aldığını hissetti. Gözlerini açtığında ölü bedeni ile karşılaştı. Ölmüştü, sevgilisine kavuşmuştu.

"Hyunjin!"

Arkasından gelen sesle oraya dönüp baktı sevgilisine. Kollarını açmış, onu bekliyordu. Gidip hızlıca sarıldı, özlem giderdi, kokusunu içine çekti. Dediği gibi yapmıştı Felix, öpmüştü onu. Sanki yeniden öleceklermiş gibi öpüştüler o gün. Yeniden kavuşmuştu iki sevgili, bir daha ayrılmamak üzere kavuştular...

♪

Her hikaye gibi bizim hikayemizin de bir sonu var elbet sevgilim. Fakat bizim hikayemiz doğuşumuzdan sonsuzluğa kadar sürecek. Ve bu sefer, hiçbir şey bizi ayıramayacak.