Kayzen

1.bölüm"tarifsiz hisler"

Bu kitabı yazıp yazmamak arasinda cok kaldim beni destekleyen bir kac insan oldu tesekkur ederim eger devam istenirse yazmaya calisacagim

Dizinin 18. Bolumundeki boşanma anindan yazmak istiyorum,ayni zamanda Cuneyd in babasi Vahid 'i bi müddet kitapta görmeyeceksiniz.

Şu anlık hangi şarkı olsun bilemedim siz kafaniza gore takilin ,hadi bismillah

He bide zeynep le cuneyd in bosanma sahnesinde vahid ve sadi vardi ama vahid yerine muysser olcak .

*İyi okumalarrr...

------------------------

·Sonuçlarının ne olacağını biliyordum,annemle aram bozulacaktı ,levent amca nın o kadar uğraşmasına rağmen emekleri boşa gidecekti, lakin ben her şeyi göz önünde bulundurmak istiyordum artık iç sesimi değil,kalbimi dinlemek istiyordum artık korkacak bir şey yoktu ,ben artık dik durmayı öğrenecektim.

·Derin bir sessizlik,ruhlar,kalpler,ve his lerin beraber olduğu bu dergah ,solumda Müyesser hanımanne,Sadi hüdayi efendi .

•Karşımda ise bana kendinden bile daha değer veren bir Cüneyd efendi...

•Gözleri buldu gözlerimi hadi Zeynep diyordu bakışları ,istemiyordu ,biliyordum bu boşanmanın gerçekleşmesini istemiyordu.

·Yada sadece ben kendimi kandırmaya çalısıyordum·

·Bir yandan da haydi Cüneydim diyen Sadi hüdayinin buruk sesi çınladı kulaklarımda,kendimi iyi hissetmiyordum ellerim çok hafif bir şekilde titriyordu.

•Ama o farketmişti Cüneyd görmüştü gözlerimi yerden kaldırıp onun gözlerine baktım acıyla yapamıyorum der gibi baktım gözlerine gözlerini bir süre benden çekmedi ardından gözlerini yere indirdi anladım der gibi .

•"Amca bize biraz müsade edermisiniz"dedi.
Cüneyd ,böyle demesiyle daha çok eydim başımı gözlerimin dolmasina engel olamadim
Bir göz yaşı düştü mantoma.

·"Tabi Cüneydim sen nasıl uygun görürsen"dedi Sadi hüdayi efendi.

•İkiside kütüphaneden çıktığında Cüneyd eliyle oturmam için işaret etti ben koltuğun bir köşesine oturdum. Cüneyd ise biraz uzağıma.

•"Zeynep... Ağlama"diyen sesi evlendiğimizin ilk günü nü getirdi hatırıma ozaman evlenmekten korktuğum için ağlıyordum şimdi ise ondan ayrılacağım için. boşanmak için diyemiyordum çünkü öyle bişeyin olması beni daha da korkutuyordu.

•"Neden, Zeynep .Neden yapmadın senin içinde benim içinde hayırlısı-"

•demesine kalmadan ben konuştum"İkimiz için de hayırlısı olan bu değil Cüneyd.Ben... yapamam boşayamam seni.

•"Nedenini sormam gerekiyormu"dediğinde
Başımı kaldırıp baktım gözlerine .

·"Korkuyorum"diyebildim sadece.

•"O gün kü gibi mi korkuyosun ?"

·"Hayır"diyebildim sadece.

•"O zaman,başka bir şey..."dedi ve gözlerini gözlerimi okumak istercesine baktı.

·"Kendimi güvende hissettiğim başka bir yer yok Cüneyd, senin yanın var bi tek ben sen olmadan yapamam"diyen bendim bunları nasıl söylediğimi bile bilmiyordum ama kalbim şimdi daha da huzursuzdu çünkü susmuştu Cüneyd önüne dönüp başını eydi bir süre sakince nefes alıp verdiğinde tekrar gözlerini bana yöneltti.

•"Boşanmak istemiyorsun o halde"dedi.

Hayır anlamında başımı salladım.

•"Ben fikrimi söyledim lakin senin fikrini işitmedim eğer istemiyorsan-

•"Kalpler bir o halde"dediğinde o kadar şaşırmamıştım çünkü biliyordum onunda istemediğini sadece korkuyordum olumsuz bir şey söylemesinden.Bir süre sessizlik oldu ve sessizliği bozan da Cüneyd'di.

•"Ben amcama haber edeyim o halde şu anlık onun bilmesi daha münasip"dedi.Bende tamam anlamında başımı salladım.

•"Al bu anahtarı, eve git ben amcama haber verip eve geleceğim"dedi. Anahtarı vermek için elini uzattı bende aldım anahtarı.

•tam gidecekken seslenmemle durdurdum onu "Cüneyd,ben burda beklerim seni beraber gitsek olmazmı?"sorduğumda olur anlamında başını eydi bende buruk bir tebessüm ettim ve Cüneyd gitti bende kütüphane ye göz atıyordum ve ilgimi çeken kitaplara bakınıyordum.

------------------------

·Aradan biraz zaman geçmesiyle Cüneydle beraber eve gelmiştik o geldiği gibi salona geçmiş kitap okuyordu bende yukarı çıkıp başıma başörtümü örttüm ve boynum açık kalacak şekilde bağladım içimde bir huzursuzluk vardı.

•Bir süre aşağı inmemiştim çekiniyordum aslında o kadar konuşmanın üzerine inmekten yatağın üzerinde yaklaşık yarım saat tir oturuyordum olanları düşünüyordum, sonrasında neler olacağını yakınlarım beni anlayacakmıydı Cüneyd le aramız nasıl olacaktı bunları düşünürken başım ağrımaya başlamıştı vede terlemiştim elimi yüzümü yıkamak için kalktığımda birden başım döndü ve yere düştüm başım komodin in kenarına çarpmıştı acıyla inlediğimde başımı tuttum ama bilincim kapalı değil di sadece canım yanmıştı sesi duymuş olacakki Cüneyd odaya daldı birden.

•"Zeynep!"dedi.ve yanıma egildi eli alnıma dogru gittiğinde çaresizce geri çekti,onu anlıyordum zaten anlamaktan başka yapacak bir şeyim yoktu.

•"Sorun yok Cüneyd başım döndü sadece,kalkarım ben" dedim.ayağa kalktım ama hâlâ başım ağrıyor ve dönüyordu.

•"Zeynep hanım bi hekimemi gözüksen,gidelim beraber"dedi.

•"Lüzumu yok iyiyim ben"

•"O vakit bugun yatıp dinlen,senin için zor bir gün oldu"dedi ve biraz duraksadi "ve benim içinde o yüzden bugünlük dinlen eğer yarında seni aynı şekilde görürsem o vakit işler değişir" dedi.

·Cüneyd her zamanki gibi netti bir şey konuşmak istediğinde bir şey söylemek istediğinde onu dinliyordum ve hemen anlıyordum.Peki ben onun kadar net ve cesaretlimiydim?.

Yatağa uzandıktan sonra Cüneyd kapıya doğru yöneldi.

•"Cüneyd....."

•Dememle arkasına döndü hemen.Anlamlı bakışlarla baktı gözlerime.

•"Burda,yanımda beklesen"...

------------------------

SelamünHellooo
Nasıl buldunuz
Aklımda tabiki daha farklı sahneler senaryolar var ama bunları biliyorsunuzki pat diye yazamam biraz zaman lazim iki karakter icin .

İlk kez yaziyorum bu arada eksiklerimi mazur görün;)

İstediginiz konular ve sahneler olursa buraya bırakabilirisiniz sizinde fikirleriniz bana çok yardımcı olur→

Yorum yapip begenmeyi unutmayin

★Selamtele