Zorbamla evlilik (hyunho)

1

Nefesim daralıyor..Kalbim sıkışıyor..

________

Yüzüme inen yumruk ile gözlüğüm yere düşmüştü ve bende onunla birlikte düşmüştüm.Başımı hafif kaldırdığımda gözlüğüm biraz ötedeydi o yüzden elimle uzanıp alabilirdim ama Zorbamın arkadaşı gözlüğümü ayağıyla ezmişti.

Onlar benim bu halime gülüyorlardı ve bense gözlüğüm kırılmasına üzülmüştüm.Ah, evet onlar bana hep zorbalık yaparlardı ve bende asla ses çıkarmazdım, çıkaramazdım.Kaç tane öğretmene söylemiştim yetmedi müdüre demiştim ama okulun sahibi zorbamın babasıydı...

Zorbalanma sebebim inektim.Gözlüklü diş telli ve sivilceliydim hiç kimse sevmezdi hatta iğrenirdi benden.Okulun yakışıklısı Lee Know'du genelde ona Minho derlerdi işte.Sınıftan asla çıkmazdım sadece temel ihtiyaçlarımda çıkardım o da nadiren.

Kantine bile inemezdim, herkesin bana iğrenerek bakması rahatsız ederdi birde anksiyetem olduğu için zorbalanırdım.Nefesim daralırdı şu an olduğu gibi ilaçlarımı içmezsem kötü sonuçlar ortaya çıkabilirdi ve ben bunu istemezdim.

Düşüncelerimden kolayca çıktım çünkü yakamdan tutup tekrar yumruk atam minho sayesinde.Aynı sınıfta değildik ama sınıfta bile zorbalığa uğrardım.Minho ve arkadaşları son gülüşlerini atınca yanımdan ayrıldılar.

Ben ise orada, yerde nefesimi düzenlemeye çalışıyordum ama olmuyordu.Yavaş ama acele ile ayağa kalktım ve yerde kırık gözlüğümüde almayı unutmadım.Hızlı adımlarla elimi kalbimin üstüne tutarak sınıfa gittim.

Sınıfa girdiğimde kimse yoktu buna şükrettim ama hemen çantamı açtım ve ilacımı içtim.Elimi sıraya koyup eğildim, hem nefesimi düzeltirken hemde mide bulantımı yenmeye çalışıyordum.

Zil çaldı ve bende kendimi iyi hissedince çöktüğüm yerden kalkıp sırama oturdum.Herkes geliyordu ve gene bana hakaretler kusuyorlardı ama ben test kitabımdan soru çözüyordum.Onları umursamadığım içinde zorbalanıyordum, yeter amına  koyayım ya!Nefes alsam bile zorbalayorsunuz Sikicem ama demek isterdim.

______

Dersler bitti artık eve dönüyorduk.Eve gidip tekrardan telefonum alınacak ve geceye kadar odamda test çözecektim.Evde bile zorbalığa, şiddete uğruyordum.Evin önüne gelince bıkkınlıkla nefes verip anahtarı deliğe soktum.

Ev sessizdi?Normalde Annem ve babam hep kavga eder birde bana patlardılar.Evin sessizliği kısa sürmüştü çünkü annem içerdeymiş ve benim geldiğimi anlamış olacakki gene hakaretler etti.Yanıma gelip telefonumu aldı ve elindeki birayla tekrar salona geçti.

Bazen diyorum'Acaba hastanede beni yanlış aileye mi verdiler?' Diye ama maalesef kendim bile cevap bulamıyordum.Soğuk bir duş alıp rahat birşeyler giyindim ve tekrar test çözmeye koyuldum.Açıkcası test çözmeyi seviyordum yalnız kalıyordum ve bu benim için avantajdı.

Saat gece 00.12 olunca parmaklarımı ve boynumu kıtlatıp kaç saattir oturduğum koltuktan dolayı hafif tutulmuş belimle yatağıma ilerledim.Kendimi yatağa fırlatım gözlerimi yumdum.

_______

Sabah  dün gece kitlediğim kapıyı yumruklayan ve bana bağıran babam beni uyandırmıştı.Her sabah böyleydi hatta saat gecenin bilmem kaçında gelip beni döverdi sarhoş haliyle.Sarhoş hali ile ayık haliyle dövünce sarhoş halini seçebilirim.

Gözlerimi yumruk şeklinde ovmuştum.Gözlüklerim kırıldığı için babamdan 20.kez gözlük isteyecektim, umarım dövmezdi.Soğuk su ile duş alınca uykum kaçmıştı, zamanımı hep duşta geçirmek istesemde bu mümkün değildi.

Duştan çıktım ve bu sefer güzel olduğunu düşündüğüm kıyafetlerimi giydim.Çantamı hazırlayıp aynadan kendime baktım.Gözlüksüz ayrı bi yakışıklıydım sanki?Siyah saçlarım omzuma kadar geliyordu ve yüzüme hep geldikleri için bir tutam toplardım.Mavi gözlerimi asla sevmezdim çünkü ailemde hatta sülalemde kimse mavi gözlü değildi ama ben mavi gözlü olduğum için dışlanır, kıyaslanırdım.

Odamdan çıktığımda annemlerin odasından bağırış sesleri geliyordu.Ben onları umursamayarak hızlıca evden çıktım, umarım bu gün güzel bir gün olurdu.Okulda belki bi kaç kişi bana üzülüyorlardı onlar bana bazen yardım ettikleri oluyordu.Hep grup halinde gezerlerdi ama onlar minhonun arkadaşlarıydı.Minho hem okul sahibinin oğlu ve yakışıklı olduğu için herkesle arkadaştı tabi bazı kişilerle yattığı olmuştu.

Okulun bahçesine adım attığımda herkes bana bakıyordu galiba gözlüksüz halimi ilk defa yakından gördükleri içindi.Minho bahçenin bi ucundaki ağaçta size bahsettiğim bana iyi davranan kişilerle yaslanmış oturuyordu ve yanında okulun pick me, çakma sarışın ve minhonun sevgilisi olan Eun oradaydı.

Onlara görünmeyecek şekilde iğrenerek baktım cidden yakışmıyorlardı.Minho okuldaki her kızı becermiş olabilirdi sevgilisi varken bile ama kız bu şeye değil saçma şeylere trip atar, kavga ederdi.Minho ayağa kalkarak yanıma geldi ve onunla birlikte diğerleride.

"Oooo bizim inek gözlüksüz bir şekilde karşımızda.Görüyor musunuz millet!"

Ben rezilliğimden dolayı utanarak başımı yere eğdim.Ama çenemi kaldıran el ile çok korkmuştum, Tanrım lütfen bana yardım et..

Tam yumruk yiyeceğim sırada biri minhoyu itmişti.Bi gözümü açıp baktığımda changbin olduğunu öğrendiğim çocuk minhoyu itmişti.Chan her an minhoya dalabilecek olan kas yığını changbini tutuyordu.

"Yeter artık bu kadar saçmaladığın Lee minho!Artık bu çocuğa yaptığın zorbalığa izin vermicem, vermicez!"

"Seo changbin?Sen şimdi ineğimi savunuyorsun"

"Savunuyorum lan sanane yarrak kafa"

Onlar kavga ederken felix ve jisung beni o ortamdan götürmüşlerdi çünkü gözlerim dolmuştu.Birinin beni korumasına hiç alışık değildim.Sınıfıma getirmişlerdi ve sırama kadar eşlik etmişlerdi.

"Üzülme hyunjin-shi changbin halleder merak etme"

"O haklı artık hep yanında olacağız"

"Te-teşekkür ederim" kahretsin ne diye kekeliyorsun mal hyunjin.Anksiyetem asla beni yalnız bırakmayarak nefes darlığı ile başlamıştım.Ben elimle kalbimi tutup sıkıyordum.Jisung ve felix olayı anlayınca bana derin nefes alıp vermemi söylüyorlardı.

Felix ilacımın nerede olduğunu sorduğunda çantamı zar zor göstermiştim.O ilacımı bulurken jisung derin nefes almamı söylüyordu.Felix ilacımı bulunca suyumu ve ilacımı vermişti ve bende içmiştim.

Bi kaç saniye belki dakikadır gözlerimi kapatıp nefesimi düzenliyordum.Gerçekten çok zordu, ilacım her zaman ikişer üçer bir şekilde yanımda taşırdım yoksa bayılıp kötü şeyler olabilirdi.Nefesim düzelmişti ve diğerleride yanıma gelmiştiler tabi changbin'in eli biraz kanıyordu.

"Ben özür dilerim arkadaşınız ile aranızı bozduğum için..."

"Ah hyunjinim asla böyle düşünme"

"Bencede öyle düşünme hem arkadaşlar her zaman birbirini korurlar değil mi?"

Seungmin'in söylediği şey ile eğdiğim başımı şaşkın gözlerim ile kaldırmıştım.

"Arkadaş mı...?"

Medya hyunjin*