Ένας πατέρας πήγε να πει καληνύχτα στον επτάχρονο γιο του, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αν δεν το έκανε, ο γιος του θα είχε πρόβλημα να κοιμηθεί. Ήταν μια βραδινή ρουτίνα μεταξύ τους. Μπήκε στο χαμηλό φωτισμένο δωμάτιο όπου ο γιος του περίμενε κάτω από την κουβέρτα του. Με την πρώτη ματιά, ο πατέρας μπορούσε να πει ότι υπήρχε κάτι ασυνήθιστο στον γιο του απόψε, αλλά δεν μπορούσε να το βάλει με το δάχτυλό του. Έμοιαζε το ίδιο αλλά είχε ένα χαμόγελο που τραβούσε από αυτί σε αυτί.
«Είσαι καλά, φίλε;» ρώτησε ο πατέρας.
Ο γιος έγνεψε καταφατικά, ακόμα με το χαμόγελο, προτού πει: «Μπαμπά, έλεγξε για τέρατα κάτω από το κρεβάτι μου».
Ο πατέρας γέλασε λίγο πριν γονατίσει για να το ελέγξει μόνο για να ικανοποιήσει τον γιο του.
Εκεί, κάτω από το κρεβάτι, χλωμός και φοβισμένος, ήταν ο γιος του. Ο πραγματικός του γιος. Ψιθύρισε: «Μπαμπά, υπάρχει κάποιος στο κρεβάτι μου».
