Kara Sevda(bxb)

1⃣

5 sene önce..İstanbul

Genç çocuğun koşarak yetişmeye çalıştığı otobüs son anda durmuşdu.Kapıya vurmaya başladığında otomatik olarak açılan kapıyla ani olarak affalamış,sonra yüzündeki tatlı gülümsemeyi bozmadan binmişti.Şoföre uzattığı nakit parayla şoför sabırsızca  nefesini bırakmış ve konuşmuştu
-Fazla akbili olan var mı?
-Parayla değil mi?
Şaşkın ve kocaman gözleriyle etrafına bakındığında aniden yanında duyduğu sesle bakışları o yöne doğru kaydı
-Ben yardımcı olayım
Uzun boylu,esmer ve yeşil gözlü bir çocuk vardı karşısında.Spor ayakkabılar,ve herkese göre basit görünen kot pantolon onun üzerinde çok karizmatik durmuştu.En azından Yağız kendi içinde böyle düşünmüştü...
Kocaman gülümseyerek adama baktı.
-Çok teşekkür ederim.Alın lütfen
Parayı adama doğru uzattığında genç adam nazikce cevap vermiş ve ardındam samimi bir şekilde gülümsemişti
-Hiç gerek yok.Gerçekten..
-Teşekkür ederim
-Rica ederim
Arkaya geçerek cam kenarına oturmuş ve ayakta duran az önceki adamı ona fark ettirmeden incelemişti.Ardından kara kalemini alarak genç adamı ilk yeşil gözlerinden başlamıştı çizmeye..
Senelerce aynı gözleri çizeceğinden bihaber şekilde..

Ömer yaklaştığı durağı gördüğünde ilk defa bu sıcakta otobüsten indiğine kötü olmuştu.Çünki yol boyunca cam kenarında oturmuş çocuğu uzaktan uzağa izlemişti.Çok güzeldi bu çocuk.Gözleri kahverenginin en güzel tonundaydı.Minik burnu,kiraz gibi dudaklarıyla kızları kıskandıracak güzelliğe sahipti.Ömer ilk defa birinden bu kadar etkilenmişti.O gün çocuğun ismini öğrenmeyi çok istemişti.Ama otobüsten düşdüğünde sadece giden otobüsün ardından buruk bir gülümsemeyle baka kalmıştı..

Eve geldiğinde kapıda ilk annesini görmüş,sıkıntılı bir nefes bırakarak hızlıca odasına çıkmak istemişti Yağız.
-Yağız akşam Salih amcanlar gelecek.Emir de gelecek
-Yorgunum anne.Odamda çalışacağım.Rahatsız etmezsen sevinirim
Kadının konuşmasına izin vermeden hızlıca odasına çıkmış ve hemen yatağın kenarındaki sandalyeye kurularak karşısındaki boş tabloya aynı yeşillikleri çizmişti..Az sonra uyku bastırmış ve yatağına geçerek gözlerini karanlığa kapatmıştı

-Yağız?Uyan hadi!
-Anne ne oluyor ya?
Uykulu bir sesle mırlldandığında annesi sinirli bir şekilde konuştu
-Beş dakika içerisinde hazırlanıp aşağıda olmazsan bir daha yüzüne bakmam Yağız.Çabuk ol!
Genç çocuk sıkıntılı bir nefes bırakarak yataktan kalkmış ve hazırlanarak aşağıya inmişti.Herkes masada toplanmıştı.Sahte bir gülümsemeyle herkesi selamladığında Salih gülerek konuştu:
-Yağız gün geçtikce daha da güzelleşiyorsun
-Nasılsın Salih amca?
-İyiyim.Teşekkürler
Salihle tokalaştıktan sonra Emirin yanına gelmiş elini uzatarak sahte bir gülümsemeyle konuşmuştu:
-Nasılsın?
Emir dikkatle Yağızın yüzünü ve vücudunu süzmüş ardından çocuğu belinden kendine doğru çekerek sarılmıştı:
-Şu andan itibaren daha iyiyim
Genç elini onun  göğsüne koyarak ittirmiş ve hızlıca yerine geçmişti.Yağız için çok zor ve gergin bir geceydi.Şu an burda,bu masada olmak istediği en son şey bile değildi.Emir tüm gece boyunca onu izlemiş, hiçbir şey yemeden sadece şarabını yudumlamıştı.Emir uzun zamandır bu çocuğa saplantılı derecede aşıktı.Onu istiyordu.Hem de her şeyden çok.Ama Yağız ona hep tiksinerek bakıyordu.Hiç bir zaman ona yüz vermiyordu.Ama o Emirdi.Ne yapıb edip,istediğini alacaktı
-Artık şirketi Emire bırakıyorum.Bundan sonra ortaklık sözleşmesi için onunla muhattap olacaksın Haluk
-Zaten herşeyi hall ettik.Sadece imzaları atmak kaldı.Değil mi Emir?
Emir sert bakışlarını sevdiği çocuktan çekerek,Yağızın babasına baktı.Alayla gülümseyere konuştu:
-Değil.Benimle ortak olmak o kadar kolay olmayacak.
Bakışlarını ürkekçe ona bakan çocuğa çevirerek tam gözlerinin içine bakarak devam etti:
-Bunun bir  bedeli olacak..