Karanlığın içindeki ışık | Jeff the killer X Eyeless Jack

•Bunu.. benim içinmi yaptın•

Bir gece, Jeff, kasabanın karanlık sokaklarında dolanıyordu. İçindeki şiddet arzusunu bastırmak için avlanması gerektiğini biliyordu. Gözlerine kestirdiği bir adamı sessizce takip etti ve evine girdiğinde, uygun anı bulduğunda pencereden içeri atladı ve bıçağını çıkardı. Adamın hayatı, Jeff'in ellerinde son buldu. Ama bu gece farklıydı; öldürmek Jeff'e yetmiyordu. Bir şeyler daha yapması gerekiyordu... Jack için.

Jeff'in aklında uzun süredir Jack in birşeyler yemediği vardı Jeff kurbanın böbreklerini dikkatlice çıkarırken bunu neden yaptığını bilmiyordu ama derinlerde bir yerde Jack'i umursuyordu oda bunun farkındaydı ama kabullenmek istemiyordu bunu düşünmek bile öfkesini alevlendiriyordu

Jeff böbrekleri bir poşete koyup cebine attı ve hızlıca pencereden atlayıp kasabanın karanlık sokaklarında ilerliyordu arka taraftan gelen çığlık ağlama ve polis siren seslerini duyuyordu anlaşılan kurbanını bulmuşlardı bu çok hızlı oldu diye düşündü eğer jeff biraz daha ordan zaman kaybetseydi tahminen yakalana bilirdi bunu düşünüp birdahakide dikkatli olmalıyım dedi

Jeff karanlık ve ıssız sokaklarda ilerlerken birinin onu izlediğini hissediyordu etrafına bakındığında ay ışığı siyah bir silüetin üstüne yansıyordu Jeff kim olduğunu biliyordu ve o an içinde bir huzur ve aynı zamanda merak oluşmuştu, Jack onu niye takip ediyordu

"Beni niye takip ediyorsun.." Jack karanlığın içinden çıkıp Jeff e doğru yaklaştı, Jeff anlamsız gözler ile onu izliyordu. Jeff sırtını duvarda hissettiğinde kıp kırmızı olmuştu, Jack jeffin üzerine eğilip onu kokladı ve bu Jeff'in sinirlenmesine neden oldu tüm gücü ile onu itti ama Jack sadece bir kaç adım geri gitmişti "Ne yapıyorsun lan sen" diye ona çıkışmıştı

"Birinimi öldürdün" Jack'in soğuk sesi Jeff'in biraz daha sinirlenmesine neden olmuştu neden bu kadar soğuk olduğunu düşünmeden edemiyordu

Jeff cebindeki poşeti çıkarıp Jack'e uzattı, Jack Jeff'in uzattığı şeye şaşkınlıkla baktı "Bu da ne?" diye sorduğunda Jeff biraz daha kızardı, "Uzun süredir yemek yemedin.." dediğinde Jack Jeff'in davranışlarını anlamakta zorlanıyordu, ama o karanlık bakışlardaki samimiyet onu etkilemişti, Jeff'in kalbinde ona karşı bir şeyler vardı bunu biliyordu ve bu da ona bağlılığının bir hediyesiydi

Jack, poşeti aldı ve derin bir nefes alıp Jeff'e baktı "Bunu.. benim içinmi yaptın" diye sordu, sesi alçak ama derindi

Jeff, gözünü ondan ayırmadan başını salladı "bizi yeme ihtimalini azalt diye yaptım" Jeff'in sırıtarak söylediği cümle Jack'in kalbine ok gibi saplanmıştı, maskesi belkide duygularını kapatıyordu ama duygusuz olduğu anlamına gelmezdi

Jeff Jack'in kolundan tutup onu sürüklemeye başladı "Hadi, gitsek iyi olur polisler burayada gelebilir" dedi Jack onu onaylayıp peşinden gitmeye başladı

———————-

Karanlık ormanda sessizliği bozan kuru yaprak sesleriydi, ikili kuru yaprak sesleri içinde malikaneye giderken sessizliği bozan Jack oldu "patronun haberi varmı" dediğinde Jeff hayır anlamında kafasını salladı "yine ceza alacaksın farkındasın dimi". Jeff, "Evet farkındayım, bıktım artık çocuk gibi birini öldürmek için izin istiyoruz... sırf o yüzden kaç gündür zorla normal yemek yiyorsun zaten" dediğinde Jack'in kalbi hızlanmaya başladı, onu önemsiyordu, Jack bu sözlerin arkasındaki duyguyu çok net hissediyordu

Jack yol boyunca bu hissettiklerini nasıl çözeceğini düşünüyordu ama ona göre tek sorun kendi duyguları değildi Jeff'in duygu karmaşasıydı, onada hak veriyordu bu karanlık dünyanın içinde aşk duygusu çok saf bir duyguydu ve kabullenemiyorlardı. Jack yıllar boyu öğrendiği çoğu şeyi kitaplardan öğrenmişti ve aklına kitaplardan başkası ona yardım edemeyeceği geliyordu, en kısa sürede aşk ile ilgili kitaplar bulmalıyım diye not etti bir köşeye
_________________