""အရှင်""
ဒီနေ့လည်း ဧကရာဇ်အရက်မူးပြီး လမ်းမှားပြန်ပြီ။ဒီမိန်းမစိုးလေးရဲ့နေရာက အနောက်ဆောင်နဲ့ဆိုအကွာကြီးပါ ဒါပေမယ့်ဧကရာဇ်ကအမြဲလမ်းမှားတတ်တယ်။
""ကိုယ်တော့ရဲ့ချစ်လှစွာသောမိဖုရားပဲ"""
ရီဝေနေတဲ့အပြောအဆိုနဲ့ ခြေလှမ်းတွေယိုင်နေတဲ့ဧကရာဇ်က မိန်းမစိုးလေးရဲ့ခါးသွယ်သွယ်လေးကိုသိုင်းဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းတယ်။အခုနဲ့ဆို တတိယမြောက်အခေါက်မို့ မိန်းမဆိုးလေးကမကြောက်တော့ပေမယ့်လည်း ဖြူဝင်းတဲ့ပါးနုနုလေးကအခုအချိန်မှာအနီရင့်ရောင်သန်းနေခဲ့တယ်။
မိန်းမစိုးလေးက ဧကရာဇ်နဲ့ငယ်ငယ်ထဲကတူတူကြီးပျင်းလာတာ။အရှင်မင်းကြီးရဲ့ မင်းသားအရွယ်ကနေဧကရာဇ်ဖြစ်ပြီး လက်ရှိမိဖုရားနဲ့ကလေးတစ်ယောက်ရလာသည်အထိ။သူ့မှာ ငေးကြည့်ရုံကလွဲပြီးမမျှော်လင့်ရဲခဲ့ဘူး။သူ့ရဲ့ပထမဆုံးတွေအကုန် ဧကရာဇ်ကအကုန်ယူသွားတယ်။
အရှင်မင်းကြီးက မိန်းမစိုးလေးရဲ့ခြေတံသွယ်သွယ်တွေကို အစွမ်းကုန်ဖြန့်ကားလို့ မိန်းမစိုးလေးရဲ့သုတ်မလွှတ်နိုင်တော့တဲ့အကောင်ပေါက်လေးကို အိပ်ယာထက် စနောက်ချော့မြူနေတာကြောင့် အရည်ကြည်ကြည်လင်လင်လေးတွေသာထွက်နေတယ်။
အရှင်မင်းကြီးရဲ့ ချောမောလှတဲ့မျက်နှာထက်မှာ ဆံနွယ်တွေကချွေးစတွေနဲ့ကပ်ညှိနေတယ်။မိန်းမဆိုးလေးက ဧကရာဇ်ရဲ့နှဖူးထက်ကဆံနွယ်တွေကိုလက်လှမ်းဖယ်ပေးမိတော့ ဧကရာဇ်ကသူ့ကိုကြည့်ကာ လက်ကောက်ဝတ်ကလေးကိုနမ်းလာသည်။မိန်းမစိုးလေးက ဧကရာဇ်အရက်မူးချိန်မှသာ ဒီလိုပြုမူရဲတာလေ။
""ကိုယ်တော့ရဲ့ကလေးလေး""
ဧကရာဇ်က မိန်းမစိုးလေးရဲ့နားနားကပ်ကာခေါ်တယ်။ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းတွေက လည်ပင်းနဲ့ ရင်ညွှန့်တွေမှာဖြတ်ပြေးတယ်။
""အရှင်ရယ် ဒီလောက်ဆိုရပါပြီ""
အရက်မူးနေတာဧကရာဇ်လား သူလားမသိတော့လောက်အောင် ခေါင်းထဲမှာရီဝေနေပြီ။သူ့ရဲ့ဖိတ်ခေါ်သံမှာ ဧကရာဇ်ရဲ့ဂုဏ်ရည်ကအတွင်းသားထဲဝင်ရောက်လာတယ်။မိန်းမစိုးလေးက နာကျင်မှုကြောင့် ခေါင်းမော့သွားသည့် တခနမှာဧကရာဇ်ကမိန်းမစိုးလေးရဲ့လည်စိသေးသေးလေးကိုကိုက်ခဲလာသည်။
