Lose your control

Part 1

"Έυά που είσαι; Θα αργήσεις;"
"Ερχομαι μαμά"
Σηκώνομαι απο το κρεβάτι, ντ'υνομαι και βάζω μια φούστα λουλουδάτη μέχρι το γόνατο και μια μπλε πλεχτή μπλούζα. Βάζω τα τόμς που πήρα απο τη λαική. Πιάνω αλογουρά τα μαλλία μου, αρπάζω την τάαντα μου και κατευθήνομαι πρός το σαλόνι. Η μαμά μου τηγανίζει ομελέτα, η μικρή μου αδελφή ενφανίζεται στο σαλόνι και τρέχει και με αγκαλιάζει "Ευά αδελφούλα μου! Σήμερα είναι η καλυτερή σου μέρα! ΠΑΣ ΑΘΗΝΑ! Σε Κολλεγιο! Θα γνωρίσεις τόσο κόσμο, φίλες, αγόρια, θα πηγαίνεις σε παρτάρες! Άχ θα μου λείψεις τόσο πολύ!" Παρατηρώ την ώρα αφου αγκαλιάζω την αδελφή μου & την μαμά μου και τις αποχαιρετώ! Μπαίνω στο ταξί ποου είχα καλέσει και αρχίζω το ταξίδι για το νέο μου κολλέγιο στην Αθήνα. Άχ έχω τόσο αγχός. Βασικά όχι δεν έχω! Τι μπορεί να πάει στραβά;

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2 ΩΡΕΣ..
Πληρώνω και βγαίνω απο το ταξί με ορθάνοιχτο το στόμα μου.. WOW! Αυτό είναι παλάτι! Αρχίζω να προχωράω με αργά βήματα προς την είσοδο. Αναιβένω τα σκαλιά και παρατηρώ τα παιδία.. Όλα καλοντυμένα και εμένα με κοιτάνε με αηδία.. Αχ έλεος! Πρέπει να πάω για ψώνια σύντομα! Αλλα τι να αγοράσω; Λες και έχω ιδέα απο μόδα. Αφου βγένω απο το γραφείο του διαυθηντή με την δηλωσή μου και μια κυρία στο να με καθηδογείσει στο νέο μου δωμάτιο. Φτάνω στο νέο μου δωμάτιο, η κυρία με αποχαιρετά και εγώ ανοίγω βιαστηκά την πόρτα! Τότε παθαίνω σόκ που αντικρίζω μια κοπέλα ξανθιά να ... να... φασώνεται πάνω στο κρεβάτι της με ένα αγόρι. Άχ Θεέ μου.. Δεν ξεκινήσαμε καλά... Η ξανθιά κοπέλα σηκώνεται βιαστηκά και με κοιτάει με τα γαλανά τηε μάτια και μου δίνει το χέρι της "Γεία..εσύ θα πρέπει ν είσαι η συγκατοικός μου, σωστά; Το ονομά μου είναι Χριστίνα."
Δίνω χαμογελόντας το χέρι μου. "Ναί έιμαι η συγκατοικός σου! Με λένε Ευά." Μου ανταπωδιδεί με ένα φρέσκο χαμογελό της και μου συστήνει το αγόρι που φασωνότανε πρίν.. Τον λένε Μάρκ, έχει λίγα τατουάζ και piercing στο φρύδι του. Φένεται αηδιαστικό αυτό αλλα θα το συνηθήσω λογικά! Ο Μάρκ σηκώνεται απο το κρεβάτι, μου χαμογελάει με βία και φιλάει την Χριστίνα "Μωρό μου τα λέμε απόψε στο πάρτυ"
"Εντάξει μωρό μου" του απαντάει.

Κάθομαι στο κρεβάτι και τοποθετώ τα πραγματά μου στην δική μου μεριά & τα ρούχα μου στην ντουλάπα μπυ. Παίρνω τηλέφωνο την μαμά μου και την διαβεβαιόνω ότι όλα πάνε καλά. Τότε αποφασίζει η Χριστίνα να μου μηλήσει.
"Απο πια Πόλη είσαι;"
"Άπο..Τρίπολη"
"Αυτο το χωριό; Νομίζω το έχω επισκεφτεί..μμ nice"
"Εσύ;" Λεω με περιέργεια.
"Θεσσαλονίκη. Τέλως πάντων τώρα για αυτά θα μηλάμε καλέ; Πάντως σε συμπάθησα με την πρώτη ματιά"

Καταπλήσωμαι και της χαμογελάω

"Ξέρεις..η παρέα μου.. Δηλαδή το μισό Κολλεγιο απόψε και κάθε μέρα κάνουνε πάρτυ σε ένα σπίτι. Θές να έρθεις και να στουε γνωρήσω; Τον Μάρκ, το αγόρι μου τον γνώρησες ήδη. Λοιπόν τι λές;"

"Ναί βέβαια" λέω με θαυμασμό "Σε ποιό σπίτι θα γίνει;"

"Στο σπίτι του κούκλου-μοχθηρού-πονηρό μας 'αρχηγού' μας τον Κρύστιαν"

"Αρχηγό; Μμ καλά εντάξει θα έρθω"

"Τελεια! Θα έχει πλάκα" μου λεέι.

Για να το δούμε..άραγε θα έχει πλάκα; Και όλοι θα είναι με τατουάζ και piercing? και ποιός είναι αυτός ο αρχηγός Κρύστιαν; Δεν μου γεμίζουν το μάτι όλα αυτά...