Next morning,
Minseok အိပ္ရာမွႏိုးေတာ့ သူ႔အေဖႏွင့္အေမမ႐ွိေတာ့ ...
Min: မနက္အေစာႀကီး ဘယ္သြားၾကပါလိမ့္ ...
အေႂကြးကိစၥကိုေကာ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ အား စိတ္႐ႈတ္လာၿပီ
အာ ... ေမ့ေတာ့မလို႔ သတင္းစာ သြားပို႔ရအံုးမွာဘဲ ...
Minseok သူ႔ရဲ႕ စက္ဘီးေလးကို နင္းကာ သတင္းစာ လိုက္ပို႔ပါေတာ့တယ္ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ...
Minseok & boy: အားးး
Minseok တစ္ေယာက္ တစ္ဖတ္က စကိတ္ စီးလာတဲ့သူနဲ႔
၀င္တိုက္မိတာပါ ...
Boy: Yah !!! မင္းဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ ...
Minseok: Mianhaeyo , jinkya mianhaeyo ...
ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ ခင္ဗ် ...
Boy: မင္းကဘယ္သူလဲ ...
Minseok တစ္ေယာက္ သူ႔ကို မ်က္ေထာက္နီႀကီးနဲ႔ၾကည့္ကာ
ေမးခြန္းေမးလိုက္တဲ့ တစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး ၾကက္သီးေတြ
ထသြားခဲ့သည္။
Minseok: ဟို ... ဟို ...
Boy: မင္းကို ဟိုခိုင္းေနတာမဟုတ္ဘူး
မင္းဘာေကာင္လဲလို႔ေမးေနတာ ...
Minseok: က်ေတာ္ ... က်ေတာ္က ...
သတင္းစာ လိုက္ပို႔တဲ့သူပါ ...
Boy: ေအာ္ ... သတင္းစာ ပို႔တဲ့သူကိုး ...
Minseok: Na ... Nae ...
Minseok ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိ ဒီတစ္ေယာက္ေ႐ွ့မွာ
စကားေျပာရတာ ဒူးေတြလည္းတုန္ ရင္ေတြလည္းတုန္
စကားေတြလည္း ထစ္အေနခဲ့တယ္ ... ဒီလိုေၾကာက္ရြံ႕ေနတဲ့
အခ်ိန္မ်ိဳးေတြဆို သူ႔ကို အျမဲအေ႐ွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္
ကာကြယ္ေပးခဲ့တဲ့ တစ္ေယာက္ေသာသူကို သတိရမိတာေတာ့ အမွန္ပါ ...
Boy: A ဒီတစ္ခါေတာ့ ပထမဆံုးမို႔ ခြင့္လႊတ္လိုက္မယ္ ...
ေနာက္တစ္ခါငါ့အသားနဲနဲေလးထိမိရင္ေတာင္မွ
မင္းေသမယ္ၾကားလား ...
Minseok: Na ... Nae ၾကားပါတယ္ ...
Minseok လည္းတစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာမွ ေခါင္းေမာ့လာၿပီး
ဟိုတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္မိေတာ့ မ႐ွိေတာ့
အဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့မွဘဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္ ...
