Bir Kalp İki Hayat

Gençlik Hatası

Belki de 15 yaşındaydım seni tanıyıp sevdiğimde. Ya da her neyse işte. Senelerce herkesin karşı gelmesine karşı içimde büyüttüm seni.
Farklı şehirlerin insanlarıydık biz. Uzaktan uzağa sevmiştik. O yüzden güçlüydü bizim ilişkimiz. Öyle kolay bitmezdi falan.
      Ailemle aram hiç iyi olmamıştı sahi ya . Neden bilmem sanki dünyanın en büyük acılarını taşıyan çocuk bendim. Altı üstü babam 3 aylıkken çekip gitmişti.
Seneler sonra 5 yaşında annemin tekrar evlenmesiyle cici babam olmuştu. Daha sonraları birde kız kardeş...

Birde hiçbir zaman annemle aram iyi olmamıştı tabi. Asla anlaşamamış asla iki arkadaş gibi olamamıştık.
Bu arada ben Eslem. Dik kafalı,asi,kimseyi takmayan dünyanın en yalnız insanıyım.

Her insanin boşluğa düştüğü dönemleri olmuştur.
SENİ SEVMEKSE BENİM EN BÜYÜK BOŞLUĞUMDU.
Lisedeydim sana bağlandığımda. Hayatımda senden başka kimseyi gözüm görmüyordu. Aramızda kilometrelerce farka rağmen görüşememize rağmen asla ihanet etmemistim sana. Senin aksine !

Arkadaşlarım bile bu konuda , seni affetmem konusunda bana defalarca aptal dediler oysa. Neyse işte. Senelerce süren sözüm ona aşk maratonumuz zaman zaman ayrılıklarla bölünmüş fakat yine barışmıştık. Tam 4 sene bu şekilde devam etmişti.

Evde ki mutsuzluklarimdan sana sığındım her seferinde. O zamanlar da ki çaresizligim kalen olmuştu resmen.
Lise bitmişti artık. Mezun olmuştuk.
Tabi her ayrı şehirde yaşayan sevgili gibi bende üniversiteyi kazanıp senin şehrine gelmek istedim.
İlk sene sınavım iyi geçmesine rağmen ailem asla şehir dışında okumama izin vermeyeceğini söylemişti.

Hayatımda ilk defa biri için ailemle kavga etmiştim. Hemde ne kavga.
İstediğimi elde edememek benim tarzim olmadı hiçbir zaman. Ben istersem alırım !

Kavga bir hayli büyümüş iş hakaretlere varmıştı. Bense tercih bile yapmamıştım sinirimden.
Bir kaç parca eşyamı toplayıp evi terk etmiştim sadece. Gidecek fazla bir yerim yoktu. Bende teyzeme gittim.
Bütün bunları senin için yapıyor olmam beni çok seveceğini düşündüğüm içindi hep.

Bütün bunların üzerine kavga edip ayrılmıştık birde. Berbat bir yaz geciriyordum. Her şey nasıl bu kadar ters gidebilirdi bilmiyorum.
Seni sadece ONU unutabilmek için sevmiştim aslında. Ama sonra hayatımı sana göre ayarladığımı fark ettim.

Evet başka bir adama âşıktım bende. Her kalbi kırık kız gibi.
Uzun boylu , siyah saçlı, kahve rengi gözlü sıradan biriydi. Çok yakışıklı değildi ya da çok zengin. Ama kalbim aslında hep ona aitti.
Yaz bitmiş ben inatla eve dönmemiştim. Bir sonra ki üniversite sınavına kafayı takmıştım. Artik bir nedenim kalmamıştı üniversite için. Aptal kafamca böyle düşünüyordum. Bir sure sonra yeniden barıştık.
Zaten bizim için beklenen son da buydu.
İşini bahane edip hic gelmiyordun benim sehrime. Ben de aptalım işte ne bileyim.
Zaman hızla geçerken arkadaşlarınla tatile gidebilen ama daha yakin olan şehrime gelemeyen birine sevgi beslediğime kendimi inandiriyordum bende.

Sanırım sana karşı hem kör hemde sağırdım. Tek istediğim huzurdu.
Yaşadıklarımdan kurtulmak,sıfırdan başlamak.
Sahip olmadığım mutlulukları yaratmaktı tüm istediğim.

Sonunda sınav zamanı gelmişti. Sınava girmiştim,çokta iyi geçmemişti itiraf etmek gerekirse.
Her gün beni arıyor mesajlar atıyordun. Ben de buna sevgi diyordum. Ne akılsa.

Sınav sonuçlarının açıklanacağı zaman gelip çatmıştı. Benimse umurumda bile değildi çünkü bir ümidim yoktu.
Yakin bir arkadaşımın telefonuyla uyandım.

"Sınav sonuçları açıklanmış , sonuçlarına baktın mı? " demişti o tüm heyecanıyla.
Bütün ask hikâyemizi bilen ve kavuşmamizi isteyen kendi halinde bir kızdı Elif.
  "Hayır kazandığimi sanmıyorum." Dedigimde
"Aptal mısın sen tc kimliğini ve şifreni mesaj at hemen bakacağım." Dediğinde dediklerini yapmıştım.
Kalkıp sahile inmiştim. Bir yandan sadece tek bir tercih yazmış olmama kızarken bir yandan da karamsarlığa düşüyordum.
On dakika falan geçmişti ki Elif aradı.

"KAZANMIŞSİN SENİ APTAL. X ÜNİVERSİTESİ TÜRK DİLİ VE EDEBİYATINİ KAZANMIŞSIN!!! GİDİYORSUN!"
Demişti basta inanamamıştım ama saka yapıyor olamazdı çünkü tek tercihimin orası olduğunu bilmiyordu. Telefonu kapatıp internet cafeye koştum.

Sistem yoğunluğundan bir türlü sayfa açılmıyordu. Beşinci denemem de sayfa açıldığında gözlerime inanamıyordum.

Sevinçle kendime onu sevdiğime inandirdigim adamı aradım.

"Kazandım... Tek tercihle yerleştim. Sana geliyorum. Şehrine geliyorum."
Dedigimde gülüşü hala kulaklarım da cinliyor. "Sonunda kavuşuyoruz desene. Tebrik ederim aşkım." Demişti.

Artik ilişkimiz daha farklı bir boyut alacaktı. Sürekli görüşebilecek sürekli yan yana olacaktık. Ayni şehirde olacaktık
Her şey mükemmel olacaktı sözüm ona...

Dipnot: 2 ya da 3 gün aralıklarla hikayenin devamını yayınlayacağım , dilerim hoşunuza gider...