Yeni bir proje mız var canlar hazırmıyız
Ben bomba gibi hazırım
Hadi geçelim
Ve ve sizden isteğim oylayıp yorum yapmanız
Eğer beğenmediğiniz bir şey olursa yorumlarda yazın
Şimdiden yapanlar için teşekkürler
Hadi geçek
1.bölüm
"Allah rahmet eylesin, güzel kızım" Dedi, makbule Teyze dolu gözlerle.
"Sağol teyzem" Dedim kuru ve kısık sesimle
Bir kaç gün önce, trafik kazasında abimi kaybetmiştim. Abim benim tek ailem di , yani ben ailemi kaybetmiştim. Canım hiç olmadığı kadar çok yanıyordu.
Abim bana 15 yaşında bakmaya başlamıştı belki ona göre zordu ama bana hiç göstermemeye çalışıyordu, anlamak zor olmuyordu ama anlaşılıyordu. Abim bana anne ve baba olmuştu onların yokluğunu aratmamak için elinden geleni yapmıştı, bende bu sürede onu zorlamıyordum aslında.
Açsam toktum,susuzken susamamıştım, üşüyorsam üşümüyordum.
Abim benim için okula bile gitmemişti her şey benim içindi ben bu günlere geldiysem hepsini abime borçluydum.
Şuan nefes alıyorsam ona borçluyum. O benim tek dayanağımdı ben şimdi tek dayanağımıda kayıp ettin. Benim için o kadar zor ki.
Bir telefon geliyor, ve abinizi kayıp ettik *****hastanesi'nde sizi bekliyoruz diyor. Ne düşünürdünüz, ben düşünmedim bile o an benim için hayat bir an durmuştu sanki
Şuan bunların bir rüya olmasını istiyordum, ama değildi.
Makbule Teyze, tekrardan ağlamaya bailadığında tuttuğu yazmanın ucunu ağzına götürüp arkasına dönüp yürümeye başladı.
Ağladığını göstermek istemiyordu aklın sıra, ama herkesin gözlerinden yaşlar akıyordu.
Dolan gözlerimi, oda da gezdirdiğimde, kimisi ağlıyor ,kimisi ise dolan gözler ile bana bakıyordu.
Arkamı dönüp merdivenlerde büyük adımlar atarak odama çıkmaya başladım
Orda durup sen artık kimsesiz kaldın bakışlarından kurtulmak için. Aslında doğruydu ben artık bir kimse sizim annem ve babam dan sonra tek dayanağım abimdi onu da bir kaç gün önce kayıp etmiştik.
Kapıyı açıp sep sessiz odama bir kaç adım atıp yatağıma oturdum
Oda da göz gezdirdiğimde komidinin üstünde duran bundan dört yıl önce çekilmiş aile fotoğrafımız vardı.
Ben baba'mın omuzuna çıkmış ellerimi havaya kaldırmış kahkaha atarken çekilmişti,abimde aynı pozisyondaydı ama.
Ama, abim mutlulukla bana bakıyordu...
Çerçeve'yin elime alıp fotoğrafa bbaktığımda, ir aralar ne kadar mutlu bir aile olduğumuzu hatırladım
Ama şimdi yapa yanlızdım. Kimsesiz
Bir başıma kalmıştım, iki sene aralıklarka bir kayıp.
Daha anne ve baba'mın yokluğuna alışamamışken , bir de abimin yokluğuna alışmak zorundaydım
Çok özledim sizi
Sanki şu kapıdan girip özür dileriz bu bir şaka diycekler miş gibi geliyor du.
Ama değildi,
Çerçeve'yi dudaklar umarım yaklaçtırıp küçük bir öpücük kondurup aynı yerine geri koydum
