Rüya ¦¦ Hoonki (one shot)

ilk gün

-başlangıç-

★

Aynaya son kez baktıktan sonra dış kapıyı açıp ayakkabılarımı giymeye koyuldum. Ah! Ne ara geçmişti şu 3 aylık yaz tatili?

Yine başlamıştı okul-ev döngüsü.

Bu yıl artık 11.sınıftım. Sabahın köründe bizi tutup konuşma yapan müdür, haklıydı. Zaman çok hızlı geçiyor çocuklar.

Hiç de sevmem o adamı.

Otobüs durağına yürüyorum. Aslında, normalde okula servisle gidiyorum ama okulun ilk günü servis olmuyor.

Bu yüzden 2 otobüs değiştirerek varacağım, o çok özlediğim okula (!)

Ne kadar özlemedim desem de, sevdiğim çocukla aynı okulda olduğum için insan bir şekilde özlüyor okulu . Hem arkadaş ortamı da oluyor .

Sevdiğim çocuk demişken. Mal olduğum için ona 1, 5 yıldır takıntılıyım.

Kendisi Park Sunghoon! Sessiz, sakin, kendi halinde bir çocuk. Zeki olduğuna eminim ama derslerine çalışmıyor. Onu o kadar çok seviyorum ki. Arkadaşlarım sen daha iyilerine layıksın dese de, ben hiç öyle düşünmüyorum.

Asıl o, daha iyilerine layık.

Ama biliyor musunuz?

O beni tanımıyor bile. Yani şöyle sürekli ona baktığım için beni anlamış olabilir ama 9 ve 10.sınıfta onunla aynı sınıfta değildim, sosyal bir insan da olmadığım için bilmiyor.

Ama!

Bu yıl onunla aynı sınıftayız. Sınıflar bölüm seçimi için ayrıldı ve ikimiz de sayısal bölümdeyiz. İşte bu yüzden çok heyecanlıyım. Onunla aynı odada yer almak, nasıl bir duygu merak ediyorum !

Beni tanımıyor diyorum ama şöyle bir şey de var.

Ben Sunghoon 'a instagram uygulaması üzerinden yazmıştım.

Şöyle ki nasıl yazdım? Bunlar 10.sınıftayken yaşandı.

Ben ona yedek hesabımdan istek atmıştım, tabi kabul etmez diye. Sonra bir baktım istek kabul edildi, seni takip etmek istiyor.

Çıldırdım, çok sevindim. Hemen yazdım.

İlk başlarda ismimi sormadı zaten. Kısa kısa konuşuyorduk, meşgulmuş zaten. Sanırım bir şeylerle uğraşıyordu instagramda.

Sonradan ismimi sordu. Ben ilk söylemedim. Çünkü söylesem de bilmez diye. Ama sonra okulun sonlarına doğru, artık dayanamadım ve

Benim adım Niki! dedim.

Tabi ismimi söylemeden önce bir gün,
Onu çok sevdiğimi ve daha birçok şeyi söyledim.

Peki o ne yaptı?
Aylarca sadece görüldü atmakla yetindi.

Ben yine devam ettim yazmaya ama değişen hiçbir şey olmadı.

Ama ben hâla onu çok seviyorum. Ve belki de bir gün beni seveceğini düşünüyorum. Ta ki o güne kadar,

Yaz tatilinin Temmuz ayında, aynaya bir baktım ve yüzümün her yeri sivilce dolu. Ne bunlar?

Ergenlik sivilceleri.

Tanrım! O kadar kötü şeyler ki. Uzun günler boyunca kendimi çok çirkin hissettim. Ki hâla da hissediyorum.

İşte, bu yüzden Sunghoon 'un beni sevme ihtimalini sıfıra düşürüyorum. Artık imkansızız...