Ayy asklarım ilk bölümle karşınızdayımm çok mutluyumm umarım beğenirsiniz✨
Yorum yapmayı unutmayınn beğenilerinizi de atınn😍
"Ay anladım abla tamam dedim ya " sıkılmıştım bu konuşmalardan herkes aynı şeyi tekrarlıyor duruyordu."ama ablacım bak yine söylüyorum dikkatli ol tamam-" derin bir iç çekip telefonu kapattım yeterdi.
Yaz olduğundan hava çok sıcaktı arabayla son gaz gidiyordum varacağım yer ise Şırnak dı
Yollar çok yoğun değildi ya da ben erken yola çıktığım için böyleydi
Son gaz devamdı
Sol tarafda askeriye yazısını görmemle dudaklarımda minik bir tebessüm oluştu.direksiyonu o tarafa çevirip sürmeye devam ettim.
🥀
"Komutanım komutanım " diye heyecanla odaya doğru gelen Aybars'a döndü bakışları
İç çekdi "yine noldu amına koyim bi bitmediniz" diye soludu. bu lafa aldırış etmeyen aybars kapıyı kapatıp iyice yanına sokulup "komutanım güzel haberlerle geldim bu sefer valla"
Ne zaman bu lafı duysa yine bok gibi şeyler söyleyip adamı sinirlendiriyordu"sen her seferinde böyle diye diye kafamı sikiyorsun ama neyse söyle yine de " diyerek başını sıvazladı
Aybars ağzını açıp konuşacakken kapı pat diye açıldı "ay pardon ben şey yanlış oldu" bir kız içeri dalmıştı.
Kızın bakışları urasın gözlerini tarayıp sonrasında üstündeki üniformanın sol köşesine kaydı büyük harflerle Uras ARSLAN yazıyordu "komutanım yanlışlıkla oldu " dedi sanki sesi içine kaçmıştı
Kimse konuşmadı sessizlik oluşmuştu simay'ın bakışları yerde urasın ise sert bakışları simay'ın üzerindeydi "komutanım bahsedeceğim haber buydu" diye sessizce fısıldadı aybars Uras bakışlarını aybarsa çevirip Oturduğu yerden ayaklanıp odadan çıktı
Çünkü tanıyordu simay'ı...
"Benim minik bebeğim neredeymiş bakayım" bu tavrına karşılık saklandığı yerden kıkırdamaya başladı.
Minik ellerini dudağına koyup susmaya çalışıyordu ama nafile kıkırdaması kahkahaya dönüşmüştü.
Perdenin açılmasıyla kahkahayla koşmaya başladı uras minik bedeni yakalayıp gıdıklamaya başladı çığlık atarak gülmeye başladı simay
"Uyaş Bılak " yine bir kahkaha attı
Bu sefer konuşan Uras oldu "Uras abi miniğim"
Simay gıdıklanırken dahi olsa konuştu" hayıl uyaşsın sen " dedi gülerek
Bu lafıyla daha çok gıdıkladı uras
Durdu.
Simay konuştu"evlenicem seninle ben abileyle evlenilmez sen benim abim deyilsin uyaş " diye gülerek koşmaya başladı
Uras ayaklanıp kovalamaya başladı yüzündeyse gülümseme vardı...
O zamanlar 9 yaşındaydı minik bebeği ise 4...
Aradan tam tamına 20 yıl geçmişti.
Minik bebeği büyümüştü kocaman kadın olmuştu gözleri hâlâ aynı orman yansıması gibiydi küçükken o gözlerde nefes alabiliyordu sadece
Urasın tek ailesi Simaydı..
....
Tüm timi toplamış bahçeye çıkmamızı emretmişlerdi
Bahçeye gidip sıraya geçtik Uras komutan"Astsubay Simay ÇAKIR"
Demesiyle bir adım öne atıp "emret komutanım" diye bağırdım.
Gözlerinde hiçbir duygu yoktu sanki öyle boş ve sert bakıyordu ki insan korkuyordu teröristler napabilirdi bu bakışların karşısında anlayamamıştım
"Burası SANCAK TİM'i korkunun olmadığı vatan uğruna göz kırpmadan katliam yaratabilecek tim " tek nefeste söyleyi verdi.
"Şimdi geç yerine " diye emretti hızlıca yerime geçtim "TİM sağa dön ileri marş " demesiyle tim hızlı adımlarla ilerledi
Biraz koştuktan sonra herkes dağıldı ben ise bana verilen odayı incelemekteydim timde tek kadın olunca ayrı bir oda vermişlerdi.
Eşyalarımı yerleştirdikden sonra odadan çıktım bahçeye çıkıp bir banka oturdum.
Ellerinde 2 kahveyle karşıma birisi oturmuştu "merhaba"dedi tebessümle
Aynı yüz ifadesiyle karşılık verdim"merhaba"dedim
Elindeki kahvenin tekini uzatırken " yeni gelmişsin time galiba "dedi
Teşekkür ederek uzattığı bardağı kavradım "evet" dedim buz gibi sesle"ben astsubay baran "dedi elindeki bardağı masaya bırakıp elini bana uzatarak
Tabii ki de elini tutmayacaktım ne münasebetti "bende astsubay simay Çakır" dedim boş bakışlarla.
Elini yavaşça indirip "memnun oldum simay hanım"dedi cevap vermeden kahveyi alıp yudumladım
"Nerelisin bari "dedi.
"Ankara" dedim
Bu kadar konuşma yeterdi kahveyi bırakıp ayaklandım baranın"nereye?"dediğini duymuştum umursamadım yoluma devam devam ettim aslında bahçeyi turlayacaktım ama tur kısa sürdü..
Çünkü koca bir bedenle çarpışmıştım kafamı kaldırıp baktığımda bir çift siyah gözle karşılaştım gözlerimi korku sardı çünkü bu kişi yüzbaşı Uras komutandı aklım durdu sandım ilk
Sonra hemen toparlandı aklım "komutanım ben çok özür dilerim cidden bilerek olmad-"konuşmama izin vermeyerek kendisi konuşmaya başladı
" hep böyle çok mu konuşursun sen "diyerek baktı yüzüme ne diyeceğimi bilemedim gülümsedi "ah simay biraz dikkatli ol en azından" gülümsemesine dayanamayan kalbim hızla çarpmaya başladı
Bedenlerimizin bu kadar yakın olduğu aklıma gelince utançla geri çekildim "emredesiniz komutanım "diyebildim sadece
"Birazdan odama gel"dedi yüzünü eski sert haline getirirken...
Kızlar nasıl olmuş ilk bölüm🥹
Hatalarım varsa affola
Ve evet çok kısa bir bölüm oldu bende farkındayım ama söz daha uzun bölümler atacağımm🫶🏻🫶🏻🫶🏻
İnst;tuananaznar
