Kenan Yıldız - Y/N Story {Türkçe}

21. Bölüm

Y/N'in Ağzından

Neyin kafasıyla bilmiyorum bir anda Kenan'la kendimi oranın sahilinde bulmuştum. Donmuş aklımla beraber, boş bakışlarla yürüyerek deniz sesini dinliyordum.

Kenan: "Güzel mi?"

O kadar dalmıştım ki çocuğun söylediği soruyu algılayamayarak boş bakışlarımı ona doğrulttum. Hava çoktan kararmıştı. Kaldırım üstündeki sokak lambaları ve tabiiki de ay ışığı tek aydınlanma kaynağımızdı. Bu yüzden yüzünü az çok görüyordum.

Ben ona böyle baktığım için bir anda gülmeye başladı.

Kenan: "Ah Y/N..."

Y/N: "Nee!"

Ben de gülmeye başlamıştım. Biraz daha yürüdükten sonra hoş bulduğumuz bir bölgede kumların üstüne oturduk.

Gelişi güzel gözlerimi kapatarak deniz sesini dinlemeye devam ettim.

Kenan: "Sanırım bunu özlemişim"

Sırıttım.

Y/N: "Sanırım mı?"

Kenan: "Böylesi kulağa daha yumuşak, seni düşündüğümü gizler biçimde"

Beklenmedik bir şekilde bunları söylemişti. Yüzümdeki sırıtma yavaş yavaş normal bir yüz ifadesine dönerken hala gözüm kapalı biçimde sessizce düşünmeye başladım.

Kenan: "Şurada ne oluyor acaba?"

Neden bahsettiğini anlamak adına gözlerimi açarak baktığı yöne bakmaya başladım. Bir tür sahil partisi olduğunu düşündüm, biraz uzağımızda olan kalabalıktan sesler geliyordu.

Y/N: "İspanya'nın özü"

Gülümseyerek oraya bakmaya devam ettim.

Kenan: "Hızlı alışmışsın"

Kafamı Kenan'a çevirdim.

Y/N: "Büyüleyici bir ülke"

Bir anda ayağa kalkarak ellerimi tuttu, beni çekiştirmeye başladı. Karşı çıkmadan izin vererek onunla el ele kalabalığın olduğu yere gittim.

İnsanların arasına karıştıktan sonra kendi kendine dans eden kişilerle beraber dans etmeye başladık. Biraz süre geçmemişti ki nereden geldiğini anlamadığım bira şişeleri ellerimizdeydi.

Dans ederken birazcık çocuktan uzaklaşmıştım. Yanına dans ederek tekrar gittim ve bu sefer tek elinden ben tuttum. Diğerlerini umursamadan sanki sadece ikimiz varmışız gibi dans etmeye başladık.

Saatlerin nasıl aktığını biz anlayamadan telefonumun çalmasıyla saatin gece yarısına geldiğini gördüm.

Kenan'ı kalabalıkta bırakıp zar zor insanların arasından geçtim. Parti alanından biraz daha uzaklaştıktan sonra telefonu açtım. Hâlâ yürümeye devam ederek bana meraklı bir şekilde nerede olduğumuzu soran üç kişinin sesini dinledim. Telefonun diğer tarafındaki karmaşa bittikten sonra telefonu yüzlerine kapatıp, parti yerine geri gitmek için arkamı döndüm.

Fakat zaten Kenan üstüme doğru koşuyordu. Bana biraz daha yaklaştığında takılarak yere düştü. İki saniyelik sessizlikten sonra ikimiz de sanki hayatımızda hiç gülmemişiz gibi gülmeye başladık.

Gülmeye devam ederken, aynı zamanda nasıl düştüğünü birkaç kol hareketiyle ona anlatmaya çalışıyordum.

Kenan yerden kalkmadan dizleri üstüne çökmüş, beş metre ötemde bana doğru bakarak gülmeye devam ediyordu.