Loneliness of an orphan

bereavement

Title: Loneliness of an orphan

Chapter 02

(Fast forward)
Camille's POV:
    "Doc, kamusta po sila?" Nag-aalalang tanong ng pinsan ko.

"Don't worry, Angel, We are doing our best to save your parents, Malala ang kalagayan nila dahil sa lakas ng pagkabunggo nila at dahil na din sa mga bubog na tumama sa ulo nila..." Mahabang paliwanag ng Doktor.

"Marami na kaming nahawakang kaso katulad ng sa mga magulang mo, In this case, kailangang maoperahan agad ang pasyente bago pa lumala." Dagdag pa nito...

Angel's POV:
Palabas na kami ng Ospital nang biglang nagsalita ang pinsan ko—si Camille,
"Alam mo, kung ako ang mawawalan ng magulang, malulungkot talaga ako"

"Tumahimik ka nga, di sila mamamatay noh!"

"Di naman yun ang ibig ko'ng sabihin, Malulungkot ako kung mga magulang ko ang maaaksidente, kasi diba, Birthday mo na next week, Sinong makakasama mo? Eh nasa ospital pa sila at may possibility na hindi maging successful ang operation nila"

★FAST FORWARD★

Pagkalipas ng ilang araw, hindi parin nagigising ang mga magulang ni Angel, Nami-miss na nya ang mga ito... Hindi na sya nakapag-aral, hindi na sya makakain ng maayos dahil sa kalagayan ng mga magulang...
"Uy teh, ilang araw ka nang di kumakain ah, diet ka?" Tanong ni Camille.
"Kahit kaunti lang oh, kung gising lang sina tita alam kong ganun din ang sasabihin nila."

"Nami-miss ko na kasi sila ehh, kahit anong gawin ko hindi ko parin maiwasang mag-alala sa kalagayan nila." Sagot nito.

"Eh, bakit ba kasi sila naaksidente? Yan tuloy, di ka na rin makatulog dahil sa stress" Nag-aalalang sabi ni Camille.

"Di ko rin alam eh, pero kailangan kong maging matatag para kahit ano man ang magyari sa kanila, handa na ako"

Lumipas ang apat na buwan ay hindi parin nagigising ang mga ito, labis na nag-aalala si Angel para sa mga magulang nya...

†★TO BE CONTINUED★†
Sorry, too short😔