5 years old.
Ang aking maliit na mga daliri ay nakahawak sa gilid ng pinto habang yakap-yakap ang isang teddy bear. With my one eye, I glimpse inside a room where mom and dad talk to one another, napakasakit sa tenga ang kanilang boses, parang aabot na sa kabilang bahay ang kanilang pinag-uusapan.
Hindi ko alam kung bakit namumula ang mga mata ni Mama, I can't see what my dad looks like, I am facing his back, but there are veins on his neck, similar to those on his arms. Parang lalabas na ang mga ito, habang hindi naman maayos nakakapagsalita si Mama.
"Tama na! May anak pa tayo!" Ang mga mata ni Mama, kapareho ng isang waterfall na pinaliguan namin ng aking kambal na lalaki.
"Sana si Infanta nalang ang namatay!"
Ano ba ang ibig sabihin ng sinabi ni Papa?
6 years old.
Maraming mga palamuti, mga iba't ibang tao na sa paligid, at mga palakpak na umiikot sa paligid. Halos silang lahat ay nagsasaya habang kumakain at ako naman, nakaupo sa kanilang harapan, kitang-kita ang mga bisita, and smiled as my mother handed a box wrapped in colorful paper with a ribbon.
"Happy Birthday, Infanta," said Mom, kissing my forehead before turning my gaze towards my father, who only grins and stands beside her.
"May gift ba ako sa'yo, Papa?" I asked and narrowed my brows.
There is silence within him, even though there are various noises came from the visitors, pakiramdam ko nangunguna ang tahimik na kanyang pinapalabas, changing the atmosphere from their laughter and joy into gloomy, but I remain with my eyes on my father, waiting for his answer.
"Pero nakita kita na may ganito," ipinakita ko ang regalo na binigay ni Mama, "kaninang umaga."
"Para kay Infante 'yon, hindi sa'yo."
10 years old.
"Infanta, anak, galingan mo naman sa paaralan," said Mom, and hold my hand on the table, but my father only remained sitting on his chair, tahimik na kinakain ang pagkain. Maliban sa salita ni Mama, maririnig din ang tunog ng kutsara at tinidor habang kumakain ng hapunan. "Tignan mo ang pinsan mo, academic achiever. Dapat ganun ka din."
15 years old.
"Oy Gemma, sigurado kang anak mo ito?" Auntie pointed her hand fan towards me as I ate the carbonara on the plate; napatigil naman ako, tumingin sa paligid habang nakataas ang aking mga kilay. "Ano ba 'yan, ang talino niyong mag-asawa pero itong si Infanta hindi makapasok sa top-top sa school."
I gaze at my mother, who only remains in her chair, summoning the wind with her hand fan and giggling. Naglabas naman ang aking tiyahin ng hininga at kahit hindi ako nakatingin sa kanya, ramdam ko ang mga titig niya mula ulo hanggang paa.
"Nakakahiya at ang payat-payat pa." she added.
18 years old.
"Papa," I walk towards him as carefully as I can so that every time I step my foot, there is no sound moving around. The palm of my hand held onto the skirt, dragging it towards my father, who is sitting on a chair and drinking water, but as soon as his eyes met my gaze, it felt like a bucket of ice poured down on my body. "Isasayaw mo ba ako mamaya? Alam mo naman sa mga debut, sinasayaw ng ama ang kanilang anak na ba—"
"Infanta," he said, placing the glass of water on the table. "Hindi ko gusto ng maingay."
"Hindi mo ba ako isasayaw?" I release my hold on my skirt, smiling in front of him, "Tignan mo, Papa... maganda diba? Tinulungan ako ng pinsan ko par—"
"Bakit kailangan pa ng ganito?" He takes a deep breath, and the smile that shines along with the light that illuminates this area, little by little, vanishes into thin air. "Eto ang nakakainis kapag babae ang anak, ang aarte. Kung nandito lang si Infante, ibang iba siya sa'yo. Ito ang dahilan kung bakit ayaw ko sa anak na babae, maliban sa magastos, lapitin pa ng delubyo."
