MY SAVIOR

CHAPTER 1

Simula...

"Ligaya ako na dyan." Bulong ni ate These na nasa tabi ko na pala, 'di ko man lang napansin.

"Okay lang po ate These." Walang buhay ko'ng sagot pero ngumiti parin.

Nag-aalangan na tumango si ate These at lumabas na din. Nandito ako ngayon sa part time job ko- sa karinderya nila ate These. Kinuha ko na ito dahil hindi naman ako maarte tsaka aayaw pa ba ako, 'e mapuputulan pa kami ng kuryenta kapag hindi ako makapag bigay kay mama ngayong linggo. 

Alas Dos na ako natapos sa karinderya at papunta na ako sa bahay na ibinigay ng kaibigan ko para i-tutor ang pinsan n'ya. Nakiusap kasi s'ya kung pwede ba na turuan ko ang anak ng tita nya. A-ayaw na sana ako pero ng sabihin n'ya na may bayad ay kaagad akong umo-o. Aba pera din yun. Tsaka 'di naman mahirap turuan ang  mga bata, 'di ba..?

"Tao po?" 

Bakit parang walang tao dito? Kanina pa ako nag do-doorbell pero wala man lang nalabas. Pero sa wakas nang sumigaw na ako ay may ginang na sumalubong saakin.

"Iha pasensya na, ha, sira kasi ang doorbell namin nung nakaraan pa. Nga pala, ikaw ba yung magtuturo kay sir James?"

Sir? bakit 'sir' ang tawag nya sa tuturuan ko? ganoon talaga siguro kapag mayaman ka kahit bata ka pa gagalangin ka na. 

"Opo. Ako po 'yung kinuhang tutor ni alexine." Tumango lang ang matanda at pinapasok na ako. Pero bakit parang hinuhusgahan na n'ya ang pagkatao ko sa paraan ng pag-tingin n'ya.

"O, sya umakyat ka na sa kwarto ni sir. Magsabi ka lang kung may kailangan kayo."

Tinuro ni Manang ang pangatlong kwarto sa ikatlong palapag. Kumatok muna ako sa kwarto bago pumasok. 

"Tao po?" may nakita akong lalaki na sa tantya ko ay 14 years old pa lamang. Mas matanda lang ako nang 2 years sakanya..? 

Tumabi ako sakanya at nagpakilala pero  'di man lang s'ya nag abalang tignan ako. Walang respeto, tsk tsk.

"Sabi saakin ni Alexine Tuturuan daw kita. Saan ka ba nahihirapan na subject?" Mahinahon na pakikiusap ko dito pero parang kasing laki nalang ng langgam ang pasensiya ko dahil ayaw n'ya talaga umimik at sa computer nya lang s'ya  naka pokus. Bwiset.

Inagaw ko ang earphones n'ya at pinatay ang monitor n'ya. "Hoy ano di k-"

I was cut off by his expression dahil parang nawalan ng kulay ang buong katawan n;ya at namutla habang nakatitig sa computer n'ya.

"Fuck what did you do. Ahh!" He eventually panicked and try everything para mabuksan ang computer n'ya.

Magagalit sana ako dahil minura ako pero wrong move ata ako. Ang tanga ko talaga kasi ng dahil sa ginawa ko ay nag shut-down ang computer n'ya. Baka importante yung ginagawa n'ya dahil sa makikitaan mo sa muka n'ya na parang maiiyak na s'ya. Sorry Sir..

"Sorry p-po. Hindi ko alam na importante yung ginagawa n'yo.." 

"Tsk. Just because i didn't answer you right away, you have the right to do what you want," he then scoffed.

Oh no. I'm fucked! He's ranging mad. Sheesh. "Malamang nakaka walang respeto ka na! kinakausap kita pero di mo man lang ako tinitigan. Napaka walang modo." Nakaka-asar pati kilay ko nangungunit na tuloy. Pero bakit nag sorry na'ko. Dapat s'ya din. 

"Whatever. I'm not the one you're tutoring, 'kay? It's the room beside me. If you could just be patient and wait a little bit i could've told you, idiot. Now you ruin my output, due today. Happy?" 

I-i... I didn't m-mean to ruin his output. Tangina naluluha ako. Bakit kasi puro malas ang dala ko. B-bakit. Bakit kailanan may ibang tao pang mag dusa. Worst, stranger pa! Ayoko ka..

"Miss? Hey, are you crying? Shit. Wait- No. Ahh! Hindi kita pina-iyak ah, wag ka ngang pabida d'yan." I look at him and just look down feeling embarassed.

"H-hindi ako naiyak! Sige pansenya na ulit...." I said trying to controll my emotion while leaving the room.

"Miss bakit po tulala na naman kayo?" Inosenteng tanong ng tinuturuan ko- Tinuturuan ko nga ba? Hayst. Isang linggo na ako nag tuturo sa kanya, at sa isang lingo na yun ay tulala lamang ako. Bakit? Dahil sa kahihiyan! 

"