Kurgunun daha oturaklı olabilmesi için tüm olaylara ilk bölümden girmek istemedim. Bu yüzden uzun soluklu, yerinde bir bölüm sizi bekliyor.
Bu bölümü okumadan önce bilmeniz gereken birkaç şey olduğunu düşünüyorum. Öncelikle, kurguyu Taehyung'ın dilinden görmeye başlıyoruz. Kendisi biraz garip biridir, kusuruna bakmayın. Diğer omegaverse ficlerine nazaran benim önplanımda olan şey, kurgu olacak.
İyi okumlar dilerim.
⋆ ⋆ ⋆ ⋆ ⋆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝ Eminem - Tobey ❞
Kaçacak yeri olmayan, kaçtığından da bizzat kaçınan kişiye insan demiş; insanoğlu.
Kimi kaçtığı kişiyi insan bellemiş kimisi bir yuva. Kendini hiçbir yere ait hissedemeyenlerden bahsediyorum, kaçtığı şeyden; kişiden bile kaçabilecek kişilerden.
Şu güne kadar kaçabileceğim hiçbir şeyin henüz varolmadığına inanırdım. Birini veya bir şeyi hayatımın herhangi bir yerinde sığınak olarak görme ihtiyacında bulunacak kadar düşmemiştim. Hiçbir şeyi bu kadar değerli görmemiş olmak tamamen benim tercihimdi.
Hayatımın zirvesini tek başıma görmüştüm. Evet, sigaramın ucunu tüttürebilmek için dolarları alevlendirmiş hatta ihtiyar babamın bir aylık geliriyle anca alabileceği şampanyaları ardı ardına patlatmıştım. Yatağımın arasından geçip giden sürtüklerin bile ömrü boyunca yaşayabileceği en lüks hayatı yaşamalarını sağlamış, yaşımdan fazla sıfırı olan çekin üzerine o ateşli barmenin numarasını yazdırırken bile ikinci kez düşünmemiştim. Şımarıktım, kendimi şımartmayı becermiştim. Şımartılmıştım da. Yine de bunun için başka hiçbir şeye ihtiyaç duymamak beni her açıdan daha da tatmin etmişti.
Şu güne kadar kaçabileceğim hiçbir şeyin henüz varolmadığına işte tam da bu sebepten inanırdım.
Altı ay önceki yirmilerinin baharında olan bana sorsanız asla ön göremeyeceği bu anı, ne otuzum ne yetmişim unuturdu. Öyle ki hayatıma bir dönüm noktası verecek olsalar eminim ki şu an olduğum yolun sonunun uçurum olduğunu bile söylerlerdi.
Üzerimde Prada, altımda Celine. Burası için fazla olduğumu her şekilde biliyorum. Ne kadar temiz yıkandığını üzerindeki çiziklerden belli eden bardağımdan viskimi yudumlamaya devam ediyorum. Sinek olsam kapısından geçmeyeceğim bu tür bir yerin neredeyse üç haftadır daimi müşterisi olmak bana da kendimi sorgulatıyor. Yine de sadık bir insanımdır, görüyorsunuz. Oysa başka bir barın yerini bile bilmiyorum.
"Bahisler açılıyor!"
Barın tahtadan kapısı sertçe itilip çan sesini bütün mekana doldururken onu bastıracak bir diğer cümle doluştu kulağıma. Bu cümlenin etkisi buralarda fazlaydı. Öyle ki herkes birden sahip olduğu işi bırakıp kapıdan içeriye giren çocuğun yanına koşturmuştu.
