Heaven Under the Sky ( Sky Series #1 ) COMPLETED

Chapter 18

Everyday feels like a punishment and torment for me, palaging sumasagi sakin ko ang iniwang sulat ni Mama. I always cry whenever I saw her picture, kahit sa harap ng puntod niya. I regret too lately.

Palaging magulo ang utak ko at kung minsan ukupado pa ito ni Kluen. Ilang beses na akong napagalitan ni Sir Marcus dahil nagkakamali ako during our practice. I have to give up my speech because I'm not in a good shape right now.

Isang araw nalang at malapit na ang graduation, until now there's no sign of Kluen, ni hindi parin nagre-reply sa mga messages ko, halos isang buwan ko na syang hindi makontak. Lance was so furious, even Kuya and I have to defend him, telling that maybe he's too busy. Pero hindi iyon sapat para maibsan ang galit nila, kahit sina Betty ay nag-uumpisa naring mainis.

"He's so bad, I messaged him last last week about Tita Elisa. At hanggang ngayon hindi parin nya nababasa, what the hell is happening with him!?" Pinagsalikop ko ang aking mga daliri at ipinatong ang baba ko 'roon, hindi ko alam kung anong isasagot sa kanila.

"He's not cheating on you right?" Brent slammed his hands on the table, lumikha iyon ng malaks na ingay kaya naman napatingin sa gawi namin ang mga estudyanteng naroon.

"I'll kill him he do that, I swear" Sabay na sumang-ayon ang dalawa kay Betty.

"I don't think he'll do that" Sagot ko, kahit pa may kakaibang kutob na ang umaahon sa dibdib ko. I'm not a type of person who will jump into conclusions, but right now Brent's remarks somehow hits differently. Alam kong hindi ko dapat pag-isipan ng ganon si Kluen, but what if tama sila.

"Ganyang-ganyan din ang sinabi ko sa tatay ko, Aven. Ipinagtanggol ko sya sa pamilya ko, but what happened? Ako 'rin mismo ang nakaalam ng kalokohan nya" There's a hint of bitterness in her voice, but in her eyes was a pure disgust and regret.

Larissa's last words linger in my mind during practice time, hanggang maka-uwi ako sa bahay. I kept looking at my phone, nagdadalawang isip kung anong gagawin. In the end, I found myself calling him, pero gaya nang una, hindi parin sumasagot.

Ipinilig ko ang aking ulo at pilit kong isinaksak sa utak ko na baka busy lang sa clinic, but my heart shout's differently, huminga ako ng malalim saka nag-umpisang magtipa ng mensahe.

Hi love, its been a while. Busy kaba? I'm worried you haven't answer my calls and messages. Graduation ko na bukas, I hope you'll be there, saka gusto kitang isama sa puntod ni Mama, to introduced you. If you have free time, please call me nag-aalala na talaga ako. I hope you're okay.

Matagal 'kong tinitigan ang text message ko para kay Kluen bago ko napag-dediyunang I send. Hindi ko alam kung anong oras ako nakatulog sa katitig sa cellphone ko, my mind was occupied with so many questions.

What happened to him?

How is he?

Where is he?

Those question kept lingering in my mind, muntik pa akong hindi maka akyat ng stage at makuha ang diploma dahil hindi ko narinig ang pagtawag sa pangalan ko, mabuti nalang at kinalabit ako ni Nari. Panay 'rin ang reklamo ng classmates namin dahil wala 'raw akong maayos na picture, kung saan-saan ako nakatingin.

"I'm sorry, let's do it again" Pansamantala ko munang kinalimutan ang bumabagabag sakin, pinili 'kong maging masigla habang kasama ko ang mga kaklase ko.

"What are your plans after graduation, Miss Galletes? Magbubukas ka ba ng sariling gallery?" Umiling ako sa tanong ni Nari, dissapointment was written on her face.