ပထမနှစ်ကျောင်းသား ပီပီ လွယ်အိတ်ကြိုးတစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ကာ လက်တစ်ဖက်ကရေခဲချောင်းကိုကိုင်လျက် ကျောင်း၀န်းထဲသို့တက်ကြွစွာခြေလှမ်းစတင်လိုက်သည်။
ဘေးနားမှ မြောက်ကြွကြွ ဖြစ်နေတဲ့ မင်ဟျောင်းရဲ့ကော်လံစကို Lucas အမြင်ကပ်ကပ်နှင့်ဆောင့်စွဲလိုက်တော့
"အမလေး ငါ့လည်ပင်း "
အစ်သွားတဲ့ လည်ပင်းကိုကိုင်၍ မျက်စောင်းတစ်ချက်က သူ့ဆီ ဒိုင်းခနဲရောက်လာသည်။
"သေချင်နေတာလား "
"နေပါဦး ဘာတွေအဲ့လောက်ပျော်စရာရှိလို့ခြေထောက်နဲ့မြေကြီးကမထိရတာလဲ"
မင်ဟျောင်း ဖောင်းနေတဲ့အင်္ကျီအိတ်ကပ်ကိုပုတ်ပြလိုက်သည်။
"ဟင်းဟင်း ဒါကဒီလိုရှိတယ်လေ"
"မင်း အန်တီ့ဆီကပိုက်ဆံတွေဘတ်လာပြန်ပြီလား"
"ထိုင်းငွေ လို့ခေါ်တယ်ကွ ငါတော့ကန်တင်းသွားပြီ မြိုချင်နောက်ကလိုက်ခဲ့"
လျှာတစ်လစ်ထုတ်ကာ သူ့နောက်က lucasအားပြောင်ပြလျှက်ပြေးထွက်သွားလိုက်သည်။
"ဟျောင့် စောင့်ဦးလို့"
"အာ့"
မင်ဟျောင်းနာသွားတဲ့နဖူးကိုပွတ်ရင်းရှေ့ကိုကြည့်လိုက်မိတော့ ဘုရားပင်တမိသွားသည်။
သူ့လက်ထဲမှ ပျော်လက်စ ချောကလပ်ရေခဲချောင်းသည် ရှေ့က လူရဲ့ အင်္ကျီဖြူဖြူပေါ်ကို ထိုးလျှက်သား။
ကူပါကယ်ပါ ဟူသောမျက်လုံးများနှင့်သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကိုကြည့်လိုက် မိသော်လည်းပြေးထွက် သွားသည်မှာ အရိပ်အယောင်ပင် မတွေ့ရတော့။
မင်ဟျောင်းမှာ သွားသေးသေးလေး များကိုအဆုံးထိ ပေါ်အောင် ရယ်ပြလိုက်ပြီး
"ဟီးဟီး စီနီယာထပ်တွေ့ပြန်ပြီနော်"
ရှေ့ကလူမှာမူ မျက်ခုံး၂ဖက်မှာထိစပ်လုမတတ်တွန့်ချိုးနေပြီဖြစ်သည်။
မင်ဟျောင်းမှာ ကြောက်စိတ်ကြောင့် လက်နှစ်ဖက်ကိုယှက်လျှက် ခန္ဓာကိုယ်မှာလဲအငြိမ်မနေနိုင်ပဲ တွန့်လိမ်တွန့်လိမ်နှင့်
