ကျွန်မမိန်းမအဖေ့မယား

pt 2

"မင်းငါ့ရဲ့ကောင်းကင်
အိမ်မက်ထဲကနတ်သမီး
နေ့နဲ့ညနဲ့ပြောင်းတောင်အချိန်တိုင်းရှိ
အချစ်လေး
ချစ်တတ်တဲစိတ်တွေ
ဖန်ဆင်းပေးတဲ့နတ်သမီး
မင်းနဲ့မှအချစ်ကိုခံစားမိ
အချစ်လေး"
ဟုမောင်သီချင်းလေးညည်းရင်းအိမ်ထဲကိုဝင်လာတယ်။‌ေဒါ်နန်းယွန်းသက်ထားခင်ဘယ်လိုကားပေါ်မှာကျန်ခဲ့လည်း‌ေမာင် မသိဘူးပေါ့။
မောင်ဟာလေသူလုပ်ချင်တာကိုမရရအောင်လုပ်တတ်တယ်။အခုလည်းသူလုပ်ချင်တာလုပ်ပြီးအိမ်ထဲဘာမှမသိသလိုဝင်သွားတယ်။ခံရတဲ့သူဘယ်လိုကျန်ခဲ့လည်းသူမစဉ်းစားဘူး။
အဖြစ်ဒီလို ယွန်းညနေ company ကအပြန်သူ့ကိုကျောင်းဝင်ကျိုရော။ကိုမင်းရှိကတည်းကလက်ရဲတဲ့မောင်ကအခုကိုမင်းသွားတာ 24 hour
မပြည့်သေးဘူးလက်ရဲလာပြီ။ကျောင်းကျိုပြီးအပြန်ကားပေါ်မှာ
Time back to past ......
"မောင် ကျောင်းကပြန်လာတာဆိုတော့ဘာစားချင်လည်း။ဗိုက်စာပြီလာ တခုခုစားအုန်းမလား"
"စားလေ။အသက်စားချင်ရင်စားပေါ့။မောဗိုက်သိပ်မစာလို့မစားတော့ဘူ။အသက်စားတာဆောင့်ပေးမယ်လေ။"
"ဟွန်း
ယွန်းကမောင်စားမလားလို့မေးတာစေငနာနဲ့ကို
ယွန်းကဗိုက်မစာပါဘူးနော်။ဟွန်း"
"တဟွန်း ဟွန်းနဲ့ တကယ်စားချင်တာစားလိုက်ရမလားအသက်"
လိုပြောပြီးယွန်းနားကပ်လာသျောမာင်။မောင်ကြောင့်ယွန်းလန့်ပြီးကာကိုလမ်းဘေးချရပ်လိုက်တယ်။
"မောင် ဘာဖြစ်လို့အနားလာတာလဲ။လန့်သွားတာပဲ။ဒီမှာကားမောင်းနေတယ်လေ။"
"ကားရပ်လိုက်ပြီမလား။"
" ဟွန်း မောင့်ကြောင့်လေ။သူများကားမောင်းနေတာကို"
"မောင့်အသက်ခလေးလေးကျနေတာပဲ့ကွာ။ချစ်လိုက်တာ"ဆိုပြီးပါးကိုလာကိုင်တယ်
"ဟွန်း မောက်နော်လူကြီး။မလေးမစားနဲ"
" တဟွန်း ဟွန်းနဲ့အသည်းယားအောင်လုပ်နေတဲ့ဒီကလူကြီး‌ေလးကို‌ေမာင်ကစားမှာ"ဆိုပြီးယွန်းမနားကိုကပ်လာပြီးယွန်းနှုပ်ခမ်းကိုစားသောက်လေတယ်။
~အွန်း~ ပြွတ်~ပြွတ်'အွန်း~ ပြွတ်'
ယွန်းနှုပ်ခမ်းကိုအပေါ်တလွှာ။အောက်တလွှာစားသောက်နေတဲ့မောင်။ကားထဲမှာနှုပ်ခမ်းကိုစုပ်ပြီးနမ်းနေတဲ့အသံတွေပြည့်နပ်နေတယ်။
~ပြွတ် ~အွန်း~ အွန်း ~ပြွတ်'
~ဟွန် ~အွန်း ~အွန်း ~မောင် ~မောင်းး
~အွန်း~ အွန်း ~အွန်း ~ပြွတ်~
မောင်ြလက်တွေကအညိမ်မနေဘဲယွန်းရင်ရင်သားလိုလာကိုင်လိုက်။တင်ပါးကိုလာကိုင်လိုက်နဲ့အိမ်းကျီးအောက်ခဲလက်ဝင်သွားတဲ့မောင့်ကြောင့်ယွန်းကြောက်ပြီးတွန်းဖို့လုပ်ပေမဲ့အားချင်းမမျှတာကြောင့်နမ်းနေတာကိုဖယ်ပြီးပြောဖို့လုပ်ပေမဲ့အတင်းပြန်နမ်းတဲ့မောင့်ကြောင့်ပြောလို့မရ။ရုန်းလို့လဲမရတာကြောင့်ငြိမ်ပေးလိုက်တယ်။
မောင့်အောက်ကမိန်းကလေးကိုမောက်အစကနမ်းဖို့ပဲလုပ်ထားပေမဲ့မောင်မနေနိုင်တော့ဘူး။
အပြာခံမြန်မာဝမ်းဆက်ကိုမှအညိုပန်းလေးထိုးထား။ကိုယ်ကျပ်ကလေးနဲ့ ခါးတိုကိုမှခါးအသားနည်းနည်းပေါ်နေတယ်။အသားဖြူတော့လှတယ်
နမ်းနေရင်းနဲ့ရင်ကိုကြည့်မီတော့ရင်ကဟိုက်နေတယ်လေ။ရင်ကပေါ် နေတော့မောင့်လက်ကအငြိမ်မနေတော့ဘဲမို့မောက်နေတဲ့ရင်သားကိုကိုင်လိုက်။လုံးပြီးတင်းနေတဲ့တင်ပါးကိုကိုင်လိုက်ဖြင့်အရိမ်တက်လာတဲ့အဆုံးစုပ်ကိုင်လိုက်တော့။အောက်ကအမျိုးသမီးကလန့်သွားတယ်ထင်တယ်ရုန်းဖို့ကြိုးစားတော့မောင်ကမလွှတ်ပေး။နမ်းတာကိုအတင်းဖယ်ပြီးပြောဖို့ကြိုးစားတော့လည်းမောင်ကမရမကပြန်နမ်း‌ေတာ့ငြိမ်သွားတယ်လေ။မရမှန်းသိ‌ေတာ့စိန်လျှော့သွားတယ်ထင်ငြမ်သွားတော့။မောင်လက်ကအက်ျအောက်တိုးဝင်ပြီ ဘော်လီချတ်ကိုဖြုတ်လိုတယ်။
မောင်နမ်းတာကိုရပ်ပြီးသူ့မြန်မာအက်ျကြယ်သီးကိုဖြုတ်တော့။
"မောင် ကားပေါ်မှာလေ။လူတွေမြင်ကုန်မယ်။ပြီး‌‌ေတာ့ ယွန်းကြောက်တယ်မောင်"
"ခနလေးပါမောင်ဘာမှမလုပ်ဘူး။ဒီနားကလူပြတ်တယ်။အသက်စိတ်မပူနဲ့"
လို့ပြောပြီးအက်ျချွတ်လိုက်တော့တင်းရင်းနေတဲ့ရင်သားကြီးတွေကအထိန်းအကွတ်မဲ့ထွက်လာတယ်။ဘောလီကအစကတည်းကအစပျိုးပြီးသားဆိုတော့မောင်လည်းမနားတမ်းသူ့နို့ကိုစို့တော့တာပေါ့။
မောင်ကယွန်းရင်သားကိုကြည်ပြီးတံတွေးမျိုချနေတယ်။ယွန်းလည်းရှက်တာ‌ေကာ‌ေကြာက်တာ‌ေ‌ရာ‌ပြီးမျက်လုံးမှတ်ထားလိုက်တယ်။မကြာ
ပါပူ‌နွေး‌နွေးအရာကိုရင်သားကခံစားလိုက်ရတော့မောင်ယွန်းနို့ကိုအားရပါးရဆိုနေလေတယ်။တဖက်ကဆို့တဖက်ကလက်နဲ့အားရပါးရနယ်နေလေတယ်။
'~အ ~အ့ အ့~~ ဟင့် အင်း အ အ
~ အင်း အ ~အား အ မောင်
~အ အား အ အင်း ~အင်း မောင်
~မောင် ရယ် ဖြေး ~အ ဖြေးဖြေးဆို့~"
~အ အား ပါ"
မောင့်အသက်ညည်းနေတာကမောင့်ကိုအထွတ်အထိတ်ကို‌ေရာက်‌ေစတယ်။မောင်စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲသက်နို့ကိုကိုက်လိုက်တယ်။
"~အားး~"မောင်မကိုက်နဲ့နာတယ်။'
~အ ~မောင်~ တော ~အ အ ~တော့ အင်း ~အား ~တော်တော့ကွား အ~ အား ~ဟင်း အင်း အင်း အ ~အား~
မောင်ကယွန်းပြောနေတာကိုမကြားသလိုပင်။မောင်ကလည်ပင်းစုပ်ပြီး marking ရာတွေပေးလိုက် နို့ကိုကိုပ်လိုက်ဖြင့်အလုပ်ရှုပ်နေလေတယ်ခနအကြာမောင်ကနို့ကိုကိုက်ပြီးတော့မောင်ယွန်းနှုပ်ခမ်းကိုထပ်မံနမ်းပြန်တယ်။ခနနေတော့တော့အနမ်းတွေကတဖြည်းဖြည်းအောက်ကိုရောက်လာတယ်။ယွန်းခါးကိုနမ်းနေတဲ့မောင်ြကြောင့်
"တော် တော့မောင်မိုးချုပ်တော့မယ်ဗိုက်စာနေပြီ။ တော် တော့ မောင်။ တော့ပါတော့"။ လိုးပြေးပြီးအတင်းဖယ်ရတယ်။မဟုတ်ရင်မောင်ကဘယ်အထိသွားမယ်ဆိုတာယွန်းခံစားမိတယ်။ယွန်း
အက်ျသေချဝတ်ပြီးရပ်ထားတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ကားကိုနိုးကာအိမ်သို့မောင်းလာခဲ့တယ်
(ပြောတော့ဘာမှာမလုပ်ဘူးတဲ့ လုပ်များလုပ်ရင်တော့🌚🌚)
တလမ်းလုံးမောင်ကဘာမှပြောဘူး။ယွန်းကိုလည်းရှိတယ်ဆိုတာသိသေးရဲ့လားအသိဘူး။
ယွန်းဝမ်းနည်းလာတယ်မောင်ကယွန်းကိုလွယ်တယ်လိုတယ်ပြအပျော်ကြံထားခဲ့မှာယွန်းကြောက်‌တယ်။မောင့်ကိုယွန်းချစ်တယ်။မောင်ထားခဲမယ်ဆိုလည်းနေခဲ့ပါ့မယ်မောင်ရယ်။
မောင်ဆိုတဲ့မိန်းခလေးတစ်ယောက်ရဲ့ရငါထဲမှာခနနေဖူးတယ်ဆိုတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ယွန်းနေခဲ့ပါ့မယ်။ယွနလေမောင့်ကိုဘယ်လိုချစ်မိသွားလည်းမသိပေးမဲ့ချစ်တယ်။မောင်မျက်နှာပျက်သွားမှာယွန်းကြောက်တယ်။မောင့်စိတ်အလိုကျယွန်းနေပေးပါ့မယ်မောင်။မောင်ပျော်မယ်ဆိုရင်ယွန်းရဲ့ဘယ်သူ့ကိုမှမပေးဖူးတဲ့အပျိုစင်ဘဝကိုပါ‌ေပးပါ့မယ်။ဒါပေမဲ့ယွန်းကြောက်တယ်။
Time back to present .......
ယွန်းလည်းအိမ်ထဲဝင်၊အခန်းထဲခနသွားပြီးနားတာပေါ့ ~ဂွီ ~ဂွီ~ယွန်းဗိုက်ကစန္ဒပြနေပြီရေချိုးပြီးအောက်ထပ်ကိာဆင်းကာညစာအတွက်ရှိတာနှင့်ပြင်ဆင်နေသည်။
ဆံပင်လေးကိုဖားယားချပြီးမီးဖိုချောင်ဝင်နေတဲ့အိမ်သူသက်ထားကိုကြည့်ပြီးကြည်နူးမိတယ်။
မပန်ထိုက်တဲ့ပန်းမှန်းသိရက်နဲ့မရမကဆွတ်ခူးပြီးပန်ဆင်ခဲတယ်။တန်ဖိုးကြီးလိုတန်ဖိုးထားပါ့မယ်သက်ထားရယ်။
ယွန်းပြန်လှည့်ကြည့်တော့တံခါးဝကနေရပ်ကြည့်နေတဲ့မောင့်ကြောင်ြလှန့်သွားမိတယ်။
^°°အမလေး°°လန့်လိုက်တာမောင်ရယ်"
ရင်ဖက်ကလေးကိုဖိပြီးပြောနေတဲ့ ရှေကအမျိုးသမီးကြောင့်အချစ်ပိုမိတယ်။
"‌လန့်ရအောင်မောင်ကသူရဲလား။အသည်းနုလိုက်တာ။ဒီလိုဆိုအသည်းမာအောင်လေ့ကျင့်ပေးရမယ်နဲ့တူတယ်"လိုပြောရင်းထမင်းစားပွဲမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
ယွန်းလည်းဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးထမင်းစားလိုက်တယ်။စားပြီးတော့ဇာတ်လမ်းစပြီ။ပန်းကန်ဆေးနေတဲ့ယွန်းကိုကြည့်ပြီး
"မောင်ကူဆေးပေးရမလားအသက်"
"ရတယ်မောင် နားတော့လေ ။ပေါ်တက်တော့"
"ဗိုက်တင်းနေသေးလို့ အသက်"
"အင်းပါ ။......အါ့ဆိုပန်းကန်လာစီပေးလေ။ယွန်းသက်သာပေါ့လို့"
ချစ်ပါတယ်ဆိုမှချစ်ဖို့ကောင်းအောင်ပြောနေတဲ့အမျိုးသမီးကြီးကတော့လေ။
"မောင်'''... မောင်ယွန်းပန်းကန်ဆေးနေတယ်လေ။'"ယွန်းကိုနောက်ကနေလာဖက်တဲ့မောင့်ကြောင့်ယွန်းလက်တွေရပ်သွားမိတယ်။လယ်ပင်းနားမျက်နှာအပ်လာတဲ့မောင့်ကြောင့်ယွန်း
ကြပ်သိန်းထမိတယ်။ခါးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လာပြီး
"ခနေလေးပါအသက်၊ခနလေးပါ၊ဘာမှမလုပ်ဘဲငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးပါလာအချစ်ရယ်"
အချစ်၊အချစ်တဲ့လား ယွန်းရင်ခံလိုက်တာ၊။
" ချစ်တယ် အသက် ၊အရမ်းချစ်တယ် စမြင်ကတည်းကချစ်ခဲ့ရတာပါ။ချစ်တယ်
ဒေါ်နန်းယွန်းသက်ထားခင် ဆိုတဲ့ခင်များကို ဒီလူ့ကရင်မှာနစ်ဝင် ရူးသွတ်အောင်ချစ်တယ်။ချစ်တယ် အချစ်" လို့မောင်ပြောပြီးဖက်ထားတာကိုဖယ်ကာထွက်သွားဖို့အလုပ်ယွန်းက
" ချစ်တယ်မောင် ၊ယွန်းလည်း ရှင်းသန့်မောငမောင် ဆိုတဲ့မောင့်ကိုချစ်တယ်။ ဘယ်ကတည်း ကချစ်မိမှန်းမသိပေမဲ့ ချစ်တယ်မောင်။"လို့ယွန်းကပြောတော့
မောင်ယွန်းစီပြေးလာပြီး ယွန်းကို မချီကာတစ်ပတ်လှည့်ပြီး နမ်းတယ်။ ~မွ ~မွ~ပြီးတော့
" ကျေးဇူးပါအချစ်ရယ် မောင်က အသက်မောင့်ကိုညင်းမယ်ထင်နေတာ "
ဟင့် အဟင့် ဟင့်
" အို ဘာလို့ငိုနေတာလဲမောင်။ မငိုပါနဲ့။မောင် အသက်ကိုကြည့် ယွန်းချစ်တာမောင်ပါ။ယွန်းမောင့်ကိုပဲချစ်တာ။မောင်မငိုပါနဲ့ မောင်ငိုတာကယွန်းရင်ကိုအစိမ်းလိုက်ခွဲလိုက်သလိုပဲ။"
~မွ~
ယွန်းရင်ထဲမျက်နှာအပ်ပြီးငိုနေတဲ့မောင့်မျက်နှာကိုမော့လိုက်ပြီးနဖူးကိုနမ်းလိုက်တယ်။
"ချစ်တယ်မောင် ယွန်းအသက်ရှင်နေသရွေ့ချစ်တယ်။"
"မောင် လည်းယွန်းကိုချစ်တယ်"လိုပြောပြီးယွန်းနှုပ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်တဲ့မောင်။ယွန်းအလိုက်သင့်
~ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။'
~ပြွတ် ~အွန်း~ ပြွတ် ပြွတ်~
~အွန်း ~အွန်း ~ပြွတ် အင် ~
~ဟင် ~အင်း ~ပြွတ် ပြွတ်~
မောင့်အနမ်းတွေကပိုပြီးပြင်းလာပြီး ရမ္မက်ဆန်နေတယ်။မောင့်လက်တွေ‌ကယွန်းခါးမှတဆင့်ယွန်းကျောကိုပွတ်သက်လာတယ်။နမ်းနေဆဲပဲ။အတော်ကြာနမ်းပြီးတော့နမ်းတာကိုရပ်လိုက်တယ်။မောင်ကယွန်းအက်ျထဲလက်ဝင်လာပြီးဘော်လီပေါ်ကနေယွန်းနို့တွေကိုဖိညှစ်နေလေတယ်။
~အင်း~ ဟင်း ~အား ~မောင် ~မောင့်
နိုကိုညှစ်နေတာရပ်လိုက်ပြီးမောင့်လက်တွေကနောက်ကျောသိုရောက်ကာဘောလီချိတ်ကိုဖြုတ်လိုက်တယ်။ခနအကြာယွန်းဝတ်ထားတဲ့ညအိပ်အကျီကိုအသာမတင်ကာချွတ်လိုက်တယ်။ယွန်းအပေါ်ပိုင်းဗလာဖြစ်ကာမောင့်ရှေ့ဍ်ရှက်နေမိတယ်။
မျက်နှာကလေးနီရဲ့ကာရှက်နေတဲ့ရှေ့ကအမျိုးသမီးကြောင့်မောင်ထန်မိတယ်။မောင်မထိန်း‌နိုင်တော့ဘူးရင်ခွင်မှီအရပ်ကလေးအားမောင်ခါးမှမချီကာထမင်းစားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်တယ်။
"အမလေးး မောင်။ "မောင်ကရုတ်တရုပ်မချီလိုက်တာကြောင့်ယွန်းကြောက်သွားတယ်။
"အားး မောင် မကိုက်နဲ့ "မောင်ချီလိုက်တော့ကြောက်သွားတဲ့အမျိုးသမီးကိုကြည့်ပြီးမောင်ပိုချစ်မိတယ် ။မောင့်ရှေ့ကအမျိုးသမီးရဲ့နို့ကိုအားရပါးရဆိုနေမိဆယ်
"အင်း ဟင်း အား အား မောင် ~
"ဟင်း အင်း အား အင်း အင်း~
"အင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်းး~
မောင်ယွန်းနို့ကိုတဖက်ကဆို့ တဖက်ကလက်နဲ့
နို့သီးခေါ်င်းကိုခြေနေတယ်
"မောင် နာလာပြီ"
"တဖက်ကနာတော့ နောက်တဖက်ပေါ့ အချစ်ရဲ့"
"ဟင် အင်း မောင်း အင်း ဟင်း~
"အင်း ဟင်း အင်း အင်း ~
"အား အား အင်း ဟင်း ဟင်း~
အတော်ကြာတော့မောင့်လက်တွေကယွန်းညဝယ်
ဘောင်းဘီပေါ်ရောက်လာတာကြောင်ြယွန်းအမြန်ပဲ
"မောင် တော်တော့ နားတော့ မနက်ဖြန်ကျောင်းရှိတယ်မလား တော်တော့နော် မောင် တော်တော့"
ယွန်းပြောတော့မောင် ယွန်းနှုပ်ခမ်းလေးကိုနမ်းကာအဆုံးသက်လိုက်ပြီး။
"ချစ်တယ် အချစ်ကိုအရမ်းချစ်တယ်"
"သက်လည်းချစ်ပါတယ်မောင်"လို့ပြောပြီးမောင့်နှုပ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းကာ စားပွဲပေါ်ကဆင်းလိုက်တယ်။
ဒီညတော့ယွန်းအိပ်ပျော်မယ်မထင်ဘူးမောင်။
ဒီညတော်မောင်အိပ်ပျော်မယ်မထင်ဘူးအချစ်ရေ
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
The next day...Morning
ယွန်းပုံမှန်မနက်ထနေကြအချိန် ၆ နာရီထကာ
ဘုရားရှိခိုး ၊ပုတီးစိတ် ပြီးချစ်ရတဲ့မောင်စားဖို့
မနက်စာပြင်နေလေတယ်။ ၈နာရီလောက်ရောက်တော့မောင့်ကိုသွားနိုးဖို့ပေါ်ကိုအတက်မောင်ကပြေးအဆင်းမှာတိုက်မိတော့လဲကျတော့မဲ့ယွန်းကိုမောင်ကလှမ်းဆွဲပြီးနံရံကိုကပ်လိုက်တယ်။နီးကပ်နေတဲ့မျက်နှာနှစ်ခုအကြားမောင့်အသက်ရှူသံ လေထွပ်သံနှင့်ပြည့်နပ်နေတယ်။
~ပြွတ် ~ပြွတ်~ မောင်သည်ယွန်းနှုပ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်သည်။မောင့်လက်ကလှုပ်ရှားလာတာကြောင့်အမြန်ပင်တားရသည်။
" အင်း မောင်မနက်စာစားတော့ ယွန်း ရေသွားချိုးလိုက်အုန်းမယ်။"
လို့ပြောပြီးယွန်းအပေါ်သို့ပြေးတက်ခဲ့တယ်
အပေါ်သို့ပြေးတက်သွားတဲ့အမျိုးသမီးကြီးကိုကြည့်ပြီးမောင်ပိုချစ်မိတယ်။မောင်စိတ်မချချင်တော့ပါ။ဒီအမျိုးသမီးကမောင့်အပိုင်ဆိုတာအားလုံးသိအောင်ပြောပြချင်မိတယ်။
8.30လောက်မောင်တိုပြင်ဆင်ပြီးအသက်က
မောင့်ကိုကျောင်းပို့ပြီးသူ့ company ကိုပြန်သွားတယ်။
At School Maung
" ဟဲ့ ရှင်း နင့်ရုပ်ကဘာဖြစ်နေတာလဲ။ရုပ်ကိုကစပ်ဖြီးဖြီးနဲ့။မျောက်အုန်းသီးရတဲ့ရုပ်နဲ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ" မောင် ခုန်မှာထိုင်ပြီးပြီုးနေတာကိုမြက်တော့ ရတုကမေးတယ်။
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးမိုင်ရာ ဒီလိုပါဘဲ"
ဖြောင်းးး^
"အားး နားတယ်ရတုနင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ကိုယ်ကိုကိုရိုက်ပါ့လားလို့"
"ငါ့ကိုငါရိုက်ရင်နာမှာပေါ့လို့ ရိုက်စရာလား
ရှင်း နင် နဲ့ငါနဲ့ကမွေးကတည်းကပေါင်းလာတာသေတော့မယ်။ငါ့ကိုမလိမ်နဲ့။ပြောနင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ။"
"ဟီး မိုင် ငါချစ်မိသွားပြီထင်တယ်။"
"ဘယ်သူ့ကိုလည်း။နင်..ဒါမှမဟုတ်အန်တီကိုလားရှင်း"
မောင် ခေါ်င်းငုံနေလိုက်တယ်။
"စိတ်စိတ်နေချင်းဂာဝန်ခံခြင်းတဲ့ ရှင်း ဟုတ်လား"
မောင်ခေါင်းငြိမ့်ပြတော့
"တကယ်ကြီးလားရှင်း ငါထင်ပေမဲ့နင်မြန်မယ်လို့မထင်ထားဘူး။လုပ်ပြီးပြီလား"
ဟင့်အင်း ငါကအန်တီချစ်တာ မျက်နိုးတာ အန်တီခွင့်မပြုရင်လေးထဲမှာလွင့်လာတဲ့ အန်တီဆံပင်တောင်မကိုင်တာမို့လို့ အဲ့ဒီလောက်ထိတန်ဖိုးထားတာ ငါ့ကြောင့်ငါတန်ဖိုးထားရတဲ့ပန်းကလေးညှိုးသွားမှာငါကြောက်တယ်။ငါအန်တီကိုချစ်တယ် မိုက်"
"အမလေးဟယ် ချစ်တယ်ဆိုရင်လည်းချစ်တယ်ပေါ့ ကဗျာကဆန်နေသေးတယ်။"
"နင်မှမချစ်ဖူးတာမိုင်ရဲ့ အချစ်ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့အလိုလိုကဗျာဆန်မှု့ကိုနင်ဘယ်နား
လည်ပါ့မလည်း"
"ငါမချစ်တက်ဘူးလို့နင့်ကိုဘယ်သူပြောလည်းရှင်းသန့်မောင်မောင်။ငါမချစ်ခဲ့ဘူးလို့နင့်ကိုဘယ်သူပြောလည်း။"
"Sorry မိုင် ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ငါမေ့သွားတယ်။no မဟုတ်ဘူး ငါသတိလက်လွတ်ဖြစ်သွားတယ်"
".......... ......"
" မိုင် ငါ့နင့်ကိုမေးလို့ရမလား။နင်ဦးကိုအခုထိချစ်နေတုန်းလား"
" လွယ်လွယ်ချစ်ခဲ့တဲ့အချစ်မဟုတ်လို့ လွယ်လွယ်မေ့လို့မရဘူးရှင်း ။နင်အန်တီကိုချစ်သလိုမျိုးငါလည်းဦးကိုချစ်တယ်။တခါတလေဆုတောင်းမိတယ် ဝဍ်လည်ပါစေလို့လေ ။ငါအရမ်းချစ်သလို သူလည်း ငါ့ကိုအရမ်းချစ်ပါစေလို့လေ။"
မိုင် ငိုနေသည်။ဟုတ်သည်မိုင်ကိုနေသည် မိုင့် မိဘတွေ ကွာရှင်းတုန်းကတောင် မိုင်မငိုခဲ့ပါ ။
ဦး ဦးကြောင့်မိုင်ငိုသည်။မိုင်ငိုသည်ကိုမောင်မကြိုက်ပါ။တစ်ဦးတည်းသောမောင့်ကိုနားလည်ပေးနိုင်တဲ့သူ။မောင့်ရဲ့အချစ်ရဆုံးသောသူငယ်ချင်း။အဖြူရောင်လေးကိုဆေးမဆိုးဘဲအဖြူသန့်သန့်လေးဘဲရှေ့ဆက်သွားခဲ့တဲ့အဖြူရောင်သူငယ်ချင်းလေး။ချစ်ရတဲ့သူမျက်ရည်က
မီးတောင်ချော်ရည်ထက်ပိုပြီးပူလောင်သည်။မိုင်ရှေ့တွင်မက်တပ်ရပ်ပြီးမိုင့်ကိုဖက်လိုက်သည်။
"မိုင် မငိုပါနဲ့ကွာ ၊မငိုနဲ။နန်းရတုမိုင်ဆိုတဲ့မိန်းမက
မိန်းမတစ်ဟောက်အတွက်မငိုနဲ့။ငါမကြိုက်ဖူးမိုင်"
မိုင်သိသည်ရှင်းကမိုင်ငိုလျှင်မကြိုက် မိုင့်ကိုအရမ်းချစ် ဂရုစိုက်သည်။
(အဖြူရောင်ကြိုး အဖြူရောင်အချစ်သာဖြစ်သည်။)
မိုင်နှင့်မောင် နေ့တစ်ပိုင်းအိမ်ပြန်လာသည်။မိုင်ကငိုပြီးလျှင်ခေါ်းကိုက်တတ်သောကြောက့်ဖြစ်သည်။မိုင့်ကိုဆေးခန်းပြပြီးဆေးခန်းကပြန်အထွက်မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် မောင်ဒေါ်သ 🔥ထွက်မိသလို မိုင်သည်လည်းမြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်‌ခြေမခိုင်ဖြစ်ကာလဲတော့မည့်အချိန် မောက်ကလက်ကိုတွဲကာ ပြန်ထိန်းပေးလိုက်သည်။မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းမှာ
မေရီအရစ္စတီးနားဦးနှင် အဏ္ဏဝါကို တိုလက်ချင်းချတ်ကာမောင်တို့စီလာနေကြသည်။
မေရီခစ္စတီးနားဦးသည် အဏ္ဏဝါကိုကြိုက်နေသူဖြစ်သူ။အဏ္ဏဝါသည် မိုင့်ကိုကြိုက်သူဖြစ်သည်။မိုင်သည် ဦးကိုကြိုက်သူဖြစ်သည်။အဏ္ဏဝါသည်
ဦးကိုအပျော်ကြံသူဖြစ်သူ။ထိုသည်ကိုဦးသိသည်သို့သော်ဦးကတော့အ‌ဏ္ဏဝါ့နားနေရလျှင်ရပြီဟုဆိုကာနေလေသည်။မိုင်သည်ဦးကိုချစ်သည်သို့သော်ဖွင့်မပြောပါ ။ဦးအသည်းကွဲတိုင်းမိုင်ကအနားကနေနေပြီးနှစ်သိမ့်ပေးသော်လည်း မိုင်တွင် မောင်တောင်မရှိပါ။အဏ္ဏဝါ
သည် play boy ဖြစ်ပြီး မိုင့်ကိုလည်းချစ်သည်မဟုတ်ပါ။မိုင့်အလှကိုကြိုက်ခြင်းသာဖြစ်သည်။
မိုင့်ကိုအဏ္ဏဝါလက်ထဲမှ မောင်အမြဲကယ်ခဲ့သည်ထို့ကြောင့် မိုင်နှင့်မောင်သည် အများအရှေ့တွင်
အတွဲလို ချစ်သူလိုနေသည်။ဟန်ဆောင်တွဲသည်။သို့သော်အဖြူစင်သာဖြစ်သည်။
"မောင် နဲ့ မိုင်ပါလား"
"အင်း နင်တို့ကဘာလာလုပ်တာလဲ ဘာလဲဦး
ကို OG လာပြတာလား"
"ဟား ဟား ဟား မောင်ရယ် you ကတော့အရင်အတိုင်းပဲမပြောင်းလည်းဘူးနော်် အော် မိုင် you ကောအဆင်ပြေရဲ့လား"
" မိုင် ကမောင်ဆိုတဲ့ ငါရှိနေသ၍အဆင်ပြေတယ်။"
" မင်းတို့ကအရင်အတိုင်း အပြားအပြားပဲလား ရွံလိုက်တာ"
"နင့်စောက်ပေါက်ကိုပိတ်ထားနော် အဏ္ဏဝါ ငါဆွဲမထိုခက်ပိတ်ထား။မိန်းမချင်းချစ်တော့ကောဘာဖြစ်လည်း ။ငါတို့လိုး ဖို့ချစ်တာမဟုတ်ဖူး အချစ်ခံချင်လို့ချစ်ချင်လို့ချစ်တာ ။လိုးချင်မှတော့ လီးအတုတပ်လိုက်မှာပေါ့"
" လီး အတုနဲ့ခံမဲ့အစား အစစ်နဲ့ခံကြည့်ပါလား မိုင်"။ ဆိုပြီးမိုင့်လက်ကိုလာထိလို့မိုင်လည်းပါးရိုက်လိုက်ပြီး
~ဖြောင်း~
"မင်း မိုင့်"
"ယောကျာ်းအစစ်တွေထက်ပိုသာလို့ငါကမောင့်ကိုချစ်တာ။လိင်အဂ်ါကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး
စိတ်ဓာတ်ကိုပြောတာ"
"မင်းတို့လိုမိန်းမကြောင့်လူမျိုးတုန်းတော့မှာ"
" စင်းစင်းစားစားလည်းပြောပါအုန်းအဏ္ဏဝါရာ
Lesbian တွေကြောက့်လူမျိုးတုန်းတယ်။အာ့ဆို
rape လုပ်ခံရတဲ့မိန်းမတွေ ။မိဘမဲ့ကလေးတွေ
ရီနေပါအုန်မယ်"
" မိန်းမချင်းလုပ်တာဘာကောင်းလို့လဲ"
အနည်းဆုံးတော့ဗိုက်မကြီးဘူးလေ"
"မောင် သွားတယ် ငါနားချင်နေပြီ ခွေးတွေနဲ့စကားမပြောနဲ့တော့ သူတိုကလူစကားနားမလည်ဘူး သွားမယ်"
"အင်း"
"မိုင်"အဏ္ဏဝါမိုင့်လက်ကိုဆွဲလိုက်တော့
"ခွပ် ခွပ် ခွပ် ဒုန် "
"အား အား"
"ကို ၊ကို ၊မောင်တော်တော့၊"
" မောင် တော်တော့ သွားမယ်လာပါဟာသွားမယ်"
"နင် မှတ်ထားအဏ္ဏဝါ အဲဒါမိုင့်အသားကိုထိလို့
နောက်ဆိုနင်ပိုနာမယ်မှတ်။သွားမယ်မိုင်။ဦးနင့်အကောင်ကိုနင်နိုင်အောင်ထိန်း"
မောင်မိုင့်လက်ကိုဆွဲကာကားပေါ်သို့တက်ပြီးမိုင့်ကိုအိမ်သို့လိုက်ပို့ခဲတယ်။နောက်တော့သူအိမ်ပြန်သွားတယ်။မောင်ပြန်သွားတော့မိုင့်အခန်းထဲတွင်အတားအစီးမရှိပြိုလည်းပါတော့တယ်။
မောင်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အန်တီစီဖုန်းဆက်ပြီး
တီ တီ တီ
"ကျောက်းလာမခေါ်နဲ့တော့အချစ်။မောင်အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ။အချစ်အိမ်မြန်မြန်ပြန်လာနော်"
"........&#$&$#¥¢¥"
"အင်း ချစ်တယ် အချစ်"

အခုမှ fic စရေးတာပါ။ရင်ထဲကခံစားနေရတာပိုပျောက်သွားအောင်။fic အတိုမို့လိုဆက်လပ်ဖတ်ပေးကြပါ။မှားတာရှိရင်တောင်းပန်ပါတယ်။ခံစားချက်ကိုအရင်းခံထားခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ဇာတ်အိမ်အတိအကျမရှိပါ။တောင်းပန်ပါတယ်။ကျေးဇူးတင်ပါတယ်