scars | hyunlix

1/1

kontrol etmedim doğru düzgün 🫠🥲 o yüzden şimdiden hatalar için özür dilerimm

...

"Bir de başımıza erkek sever mi oldun sen? Orospu çocuğu!"

Yanağıma inecek tokadı beklerken gözlerimi kapattım. Alışmıştım buna. Bir süre daha gözlerim kapalı durduğumda yanağımda herhangi bir şey hissetmedim. Gözlerim hemen açıldı.

"Yeter Yangmin! Oğluma bir daha vurduğunu görürsem seni bu sefer gerçekten yok ederim!"

Babam.

Abimin şu zamana kadar bana yaptığı eziyetlerden haberi yoktu. Annemle ayrıldıklarından beri farklı bir ülkedeydi. Annem öldüğünde de iki abim ve beni buraya getirmişti.

"Ne oluyor burada?"

Ve küçük abim.

Onu görür görmez gözlerim doldu. Hızlıca ikisinin yanından ayrılıp ona koştum. Beni direkt kolları arasına aldığında burnumu boynuna soktum.

Abimin bana neler yaptığını biliyordu, bunun için defalarca abimle kavga etmişti. Hatta beni evden alıp gitmek istemişti ama abimle annemi tek bırakmak istemediğim için vazgeçirmiştim onu.

"Sizin koruduğunuz çocuk ne yapmış haberiniz var mı?!" Bağırışı kulağımı acıtırken kafamı iki yana salladım.

"Yangmin seni öldürürüm! Bugüne kadar oğluma yaptığın ne varsa bilmiyordum, söylemedi bana. Buraya geldiğinizden beri defalarca ona vurmuşsun, yine sustu! Bugün salon kameralarını incelemesem oğlumu dövdüğünden haberim olmayacak!"

"Senin oğlunun ne yaptığından haberin mi var ki bana onu savunuyorsun?! Hiç biriniz bir bok bilmiyorsunuz!"

"Felix'in erkeklerden hoşlanmasını mı diyorsun abi?" Jeongin rahatça konuştuğunda kafamı boynundan kaldırdım. Beni sarmıştı. Koruma alanına almıştı birnevi.

"Evet, haberim var. Ve biliyor musun umurumda değil. Felix nasıl mutlu olacaksa öyle yaşayacak. Bir erkekle daha mutlu olacaksa bir erkekle devam edecek hayatına."

"Jeon-"

"Ayrıca! Sebep ne olursa olsun, sana bu çocuğa bir daha vurma demiştim değil mi? Hayatını bok etme demiştim!"

Beni bırakıp onun üzerine atıldığında hıçkırarak duvara yaslandım. Babam iki oğlunun kavga etmesini görmezden geldi, bana döndü. Saçlarımı severken alnımı da öpüyordu.

"Söz veriyorum bundan sonra yanında olacağım tamam mı bebeğim? Ne olursa olsun bana her şeyi anlatmanı istiyorum. Onu korumaya çalışma. Bir kere geldiğin hayatı mükemmel yaşamanı istiyorum."

Ağlayarak boynuna sarıldığımda o da bana sarılmıştı.

Karnım yediğim tekmelerden, yanağım ise yediğim tokatlar yüzünden ağrıyordu.

Jeongin sonunda dediğini yapıp onu kapının önüne attığında gözlerim kocaman açılmıştı. Annem ne olursa olsun ilk göz ağrısına kıyamadığı için her şeye susmuştu. Jeongin onu dövmeye kalktıkça Jeongin'e kızmıştı.

"Gel bebeğim benim."

Kollarımı bu sefer ona doladım. Beni kucağına aldığında babamla bakıştılar bir süre. İkisi de aynı anda kafasını çevirdiğinde abim beni odama götürmeye başladı.

Odaya girer girmez yatağıma bırakıp önümde çöktü. Gülümsedim zorla. Yüzüme bakamadığını hissettiğimde yüksek sesle güldüm. Bu sefer bana döndü bakışları.

"Ne oldu Yang Jeongin? Kardeşinin yüzüne bakmaktan mı kaçıyorsun?"

Derin bir nefes alıp ellerimi tuttu. Ellerimin titrediğini fark etmişti, bu yüzden tutmuştu.