KADER

BÖLÜM -1-

Annem ölmeden önce bana söz vermişti benim her zaman mutlu bir yaşam sürmem için okula gönderecekti peki şimdi niye beni evlendiriceklerdi anne hani söz vermiştin hani beni okutacaktın. Gözlerim yaşlı babamın beni köyün en zengin ailesine satışını izliyordum   beni  kuma olarak vermişti gözlerimin önünde bütün hayallerim yerle bir olmuş çökmüştü. Babamın tanımadığım adamın elini sıkıp sanki bir malmışım gibi beni satışını izliyordum saçmalamıyordum gerçekten beni satıyordu midem bulanmıştı bu görüntü karşısında elimi ağzıma götürüp ayağa kalktım dışarıya koşar adım çıkıp yere çöktüm midemde ki herşey boşalmıştı  öz babamın beni para uğruna satışı canımı çok yakmıştı. Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı soğuk zemine oturup daha da şiddetli ağlamaya başladım saatler geçmişti ama ben hala olduğum yerde aynı şekilde kalmıştım  sonunda uyuşma hissi ile ayağa kalktım bacaklarım uyuşmuştu gözlerim şişmişti kendime gelmek için banyoya girdim elimi yüzümü yıkayıp odama geçtim odam desem de aynı odada tam 8 kişi kalıyorduk ben ve çok sevdiğim kardeşlerim babamın 4 karısı vardı onlardan birisi annem idi ama geçensene dogum yaparken kan kaybından ölmüştü onunla beraber günahı olmayan kardeşim de ölmüştü her sene aynı gün mezarlarını ziyaret ederdim. Yatağıma uzanıp biraz dinlenmek istemiştim ama Birgül annenin seslenmesi ile kalktım odadan çıkıp yanına gittim mutfakta akşam yemeği için malzemeleri çıkartıyordu beni görünce işini bırakıp yanıma yaklaştı.

"Kızım baban seni çağırıyor."
"Tamam ana gideyim ben yanına."

Burukça gülümseyip saçlarımı okşadı başımdan öptü mutfaktan çıkıp oturma odasına dogru ilerledim başıma gelicekleri biliyordum ama hiçbir şey yapamıyordum derin nefes alıp oturma odasına girdim babam her zaman oturduğu yere oturmuş elindeki tespihi sallıyordu .

"Beni çağırmışsın baba."

"He çağırdım niye çağırdım biliyorsun."

Başımı olumsuz sallayıp mindere bakmaya devam ettim buralarda böyleydi karşındaki erkekse başını kaldırmayacaktın.

"Demek bilmiyorsun ben söyleyeyim o zaman ÇETİN AİLESİNE kuma olarak gideceksin."

Bir şey demeden öylece durmaya devam ettim boğazıma bir yumru oturmuştu yutkunamamıştım gözlerim dolmaya başlamıştı.

"Ben istemiyorum."

Titreyen sesim her an ağlayacağımın kanıtıydı karşımdaki adamın tepkisini görmek için eğik başımı kaldırdım bana öfke dolu gözlerle bakıyordu aniden oturduğu yerden kalktı kolumdan tutup beni sürüklemeye başlamıştı adeta..

"İSTEYECEKSİN HEM DE BAL GİBİ."

"BABA NOLUR BIRAK BENİ YALVARIRIM."

Yalvarışlarımı ve gözyaşlarımı umursamadan sürükleyerek ahıra getirmişti ellerimi ve ayaklarıma yine o iğrenç halatları sıkı sıkı bağlamış ve belindeki kemeri çıkarmıştı çığlıklarım o gece o ahırda benimle beraber kaybolmuştu.

♡

İlk kitabım hatalarım varsa kusura bakmayın:).