"Her bir başlangıç bir sondur"
•7 YIL ÖNCE
Bugün üniversite'nin ilk günüydü biraz heyecanlıydım aslında biraz da endişeliydim alışabilecekmiydim? Düşünceleri başımdan atıp hazırlanmaya başladım çok özenmeyecektim. Hazırlanıp çoktan gelmiştim. Geldiğimde herkes çok abartı giyinmişti yada benmi çok sade giyinmiştim? bunları düşünecek vaktim yoktu neredeyse geç
kalacaktım. bölümümü arıyordum
bir anda şöyle yükseldim
"EVET sonunda buldum"
çokmu bağırmıştım farkında değildim, hemen içeri girecektim ki yanımdan biri hızla bana çarparak içeri girdi tam bir şey söyleyecekken
"pardon ,özür dilerim isteyerek olmadı!" Dedi
"İçimden ona sövüyordum ama sorun değil diyerek geçiştirdim"
Hemen bir yere oturdum ,ders hemen bitmişti. Merdivenlerden inerken yanıma biri geldi
"Sabah sana çarptığım için özür dilerim benim hatamdı."
"Tamam anladım sorun değil!"
Merdivenlerden inmeye devam ettim oda benimle iniyordu
"Beraber bi kahve içelimmi?"
"Ne için?"
"özür niyetine, ve üniversitenin ilk günü , belki arkadaş oluruz"
"Kabul etmiştim canım çok sıkılmıştı zaten"
Kahveleri alıp masaya oturduk.birden elini uzattı
" ben Alaz!"
Alaz mı? bu isim çok tanıdıktı
"Bende devin" diyip elimi uzattım
Bir anda bakışı değişti neden böyle sırıtıyordu anlamamıştım
"Bir dakika devin mi ! soyadın ne peki?"
"Devin Akay , peki senin?"
Dedim neden sorduğunu anlamayarak.
"Devin sen misin inanamıyorum şu olana bak" dedi
Ona ters ters bakıyordum bu ne yapıyor dercesine
"Ben ilkokuldan Alaz Taşkın hatırlamadın mı!"
"Ne yani ilk aşkım şuan yıllar sonra karşımdamıydı ?"
gülümsememle
" hatırladım alaz!"
"Gel şuraya!"
dedikten sonra beni kollarının altına aldı
O kadar mutluydum ki çocukluğumdan beri geleceğimi hayal ettiğim adam önümdeydi. Bu bir kadermiydi yoksa tesadüfmüydü ?
En sonunda dağılmıştık.yurda ilk günden mutlu girmeyi başarmıştım.
• 3 AY SONRA
Üniversite başlayalı çoktan 3 ay olmuştu ne ara o kadar zaman geçmişti? O zamana kadar Yeni arkadaşlar edinmiştim gizem , ipek , geceydi ama benim için alaz ve gecenin yeri ayrıydı .
Alazla ilk konuştuğumuz o günden beri alazla sürekli mesajlaşıyorduk, çok iyi anlaşmıştık bunu hissediyordum, onunla yazıştığımda çok mutlu oluyordum, o kadar eğleniyordum ki onunla, yanımdan hiç ayrılmasın istiyordum. derken telefonuma bir bildirim geldi, kimdi bu?
"Alaz +1 mesaj"
Mesajı atanın alaz olduğunu görünce gülümsedim hemen mesaja tıkladım
Alaz ;"Napıyorsun güzelim?"
NEE bana güzelimmi demişti o ! Mesaj atmasına mı yoksa güzelim demesine mi mutlu olayım bilememiştim. Hemen yanıt verdim
"Hiç oturuyorum , sen?"
Alaz;"Bende aynı, yarın lunaparka gidelim mi?"
Şaşırmıştım bunu mu diyecekti ama beni davet etmesine mutlu olmuştum.
"Tabii ki." Yazdım
Alaz;"Sevindim , yarın görüşürüz güzelim"
Her mesajına eriyordum ,noluyordu bana devin kendine gel kızım diyerek kendimi sendeledim.
Biraz daha telefona baktıktan sonra
tam uyuyacaktım ki annem aradı
"Efendim annecim?"
"Napıyorsun kızım"
"göründüğü üzere tam yatıyordum ki sen aradın anne"
"Kızım bilmiyordum,bilseydim aramazdım"
"Tamam annecim sorun değil dert etme , birşey mi oldu normalde sen beni bu saatte aramazdın dedim"
"Evet önemli birşey diyecektim kızım
Bugün baban beni aradı"
"Ne! hangi yüzle , sakın açtım deme anne!
"Kızım açtım ama seninle konuşmak istediğini söyledi"
"Aması yok anne sana ve bana onca yaptıklarından sonra nasıl açarsın?"
Annem birşey demeden
"annem başka bir zaman konuşalım mı şuan bunları düşünüp buna kafa yoracak halde değilim ." dedim
"Tamam kızım kendine iyi bak görüşürüz" diyince gülümseyip kapattım şimdi nasıl uyuyacaktım bilmiyordum o adamın ismini bile duymak istemiyordum kafamı başka şeyle ugraştırmak için biraz telefona baktım saat çok geç olmuştu telefonumu yatağın yanına koyup uyudum yarın için sabırsızdım çünkü yarın alazla eğleneceğime emindim.
Sabah alarm sesiyle uyandım
"Yinemi! Of artık bıktım "
Hiç gitmek istemiyordum ama mecburdum ,alaz için değildi önceliğim her zaman derslerimdi .
Kalkıp hazırlandım ve son konumumuza yeni üniversiteye gelmiştim .
İçeri gectim ve alazın yanına oturdum .
Alaz ;Gülümseyerek "günaydın devin" dedi
"Gülümsedim"
Biz Alazla Hukuk fakültesinde okuyorduk ,hedeflerimiz vardı ben savcı ,oda baş savcı olmak istiyordu
Bunlar tabi zor hedeflerdi ama ben bize inanıyordum , Başarabilirdik.
Ders sonunda bitmişti . Alazla sohbet ede ede gitmiştik
Bir anda telefonum çaldı kimdi bu şimdi?
"BABA arıyor "
ekranda o ismi görünce telefonumu kapattım şaşkındım niye aramıştı bunca yıl sonra neden aramıştı
Aniden bi ses ile irkildim
Alaz; "Devin iyimisin ! niye açmadın?
Hemen cevap verememiştim hala babamın bunca yıl sonra araması şokundaydım ki annemin dedikleri aklıma gelinceye dek .amacı neydi bu adamın beni daha ne kadar üzebilirdi! Dedim içimden sonra alaza dönüp
"Arkadaşım" dedim
Sonra onüme bakınca geldiğimizi fark ettim .
"E hadi girelim neyi bekliyoruz?"
Alaz; "Devin sen iyisin dimi ?
"Evet noldu ki, neden sordun
Alaz; "Yok birşey öylesine dedim" dedi
Ama oda fark etmiş gibiydi. Ses etmedim.
O gün öyle geçmişti alazla çok eğlenmiştim ama aklım hala babamdaydı telefondan üst üste 2 kere bildirim geldi babam olmasından korkuyordum
kim atmış diye baktım.
Gelen mesajı görünce telefon karşısında kitlendim!
