Mafyanın Tutkusu

🥀 Bölüm 1 - Kimsin Sen? 🥀

Lütfen yorum ve votelerinizi eksik etmeyin. 😇

Aşktan kaçıp tam içine düşenler...

🥀

• Mafyanın Tutkusu •
ElizinHikayeleri

Bölüm 1: Kimsin sen? 🥀

Arabayı limana sürdüğümde sinirlerim iyice gerilmişti. Yolda birkaç kez direksiyona yumruk atmıştım, kendimi kontrol etmekte zorlanıyordum. Bu adamlar bana bunu nasıl yapabilirlerdi? Kaç yıldır bu işi yapıyoruz, bu kadar basit bir şeyi bile nasıl mahvederler? Her an patlamaya hazır bir bomba gibi hissediyordum kendimi.

Limanın loş ışıkları önümde belirdiğinde, gemi, rıhtıma bağlı duruyordu; konteynerler her zamanki gibi düzgün sıralanmıştı. Ama işin iç yüzünü biliyordum.

Bu gece, işler karışmıştı. Bu gece sıçmıştık.

Arabanın kapısını hışımla açıp, arabadan indim
Yan yana park etmiş arabaların önünde birkaç adamın telaşlı bakışları üzerimdeydi ama hiçbiri göz göze gelmeye cesaret edemedi. Süt dökmüş kedi gibilerdi.

O adımlarla rıhtıma doğru yürüdüm. Üstümdeki deri ceket, soğuk havaya rağmen beni bunaltıyordu. Öfkem adeta beni ısıtıyordu. Uzakta, üç adam duruyordu. Sadece onları görmek bile öfkemin damarlarımda dolaşmasına yetmişti. Birkaç adım daha yaklaştığımda, hepsi beni fark etti ve yüzlerindeki tedirginlik barizdi. Tırnaklarıyla etlerini yolan o salakların, ne büyük bir bela açtıklarını şimdi fark ettiklerini görebiliyordum.

"Simon..." diye mırıldandı biri, sesi ürkekti, ama ben hiç oralı değildim.

Doğrudan üzerine yürüdüm, soluk almadan. "Sen," dedim, parmağımı suratına doğru uzatarak. "Sen aptal herif. Neyi beceremiyorsun lan? Ne diyorum ben size? Ne diyorum?"

Adam korkuyla geri çekildi ama onu yakalayıp yakasından tuttum. İki elimle gömleğinden kavrayıp, suratını birkaç santim yakınıma kadar çektim. Gözlerine bakarak, dişlerimin arasından hırladım. "Bana bir kadın çıktı diyorsun. Kadın ne arıyor orada, ha? Kimi kaçırdınız lan? Size ne zaman kadın kaçırmanızı söyledim ha?"

Adam titreyerek bir şeyler söylemeye çalıştı ama kelimeler boğazına düğümlenmişti. Arkamdaki diğer adamlar da kımıldamıyordu. Hepsi sessizce olan biteni izliyordu, ama bu heriflerin hiçbiri durumu toparlamak için kılını bile kıpırdatmıyordu. Hepsinden nefret ettim o an. Bu rezilliği bana yaşattıkları için hepsinden.

"Patron, biz... biz sadece—" dedi sonunda yakaladığım adam, ama daha cümlesini bitiremeden onu kendimden uzaklaştırıp yere fırlattım. Toparlandığında, diğerlerine döndüm. "Şimdi kadını bana gösterin. Gidip göreceğim."

Birbirlerine kısa bakışlar attılar, sonra ürkek adımlarla beni konteynerlerden birine doğru götürdüler. Kapıyı açtılar. İçerisi loştu, sadece bir zayıf ampul titreyerek yanıyordu. Ama o an, o ampulün zayıf ışığı bile yeterliydi. Gözlerim kadına takıldı.

O an... nefesim kesildi. İçimde bir boşluk oluştu, öfkem bir an için yerini bambaşka bir şeye bıraktı. Gözlerime inanamadım. Kadın orada, o küçücük konteynerin içinde oturuyordu. Saçları dağınıktı, yüzü solgundu ama... Tanrım, ona ne kadar benziyordu. Eva.

Gözlerimi kapattım, onun hatırası zihnime hücum etti. Ölen karım. Eva. Yıllardır unutmaya çalıştığım o yüz. Ama bu kadın... bu kadın tıpkı onun gibi görünüyordu. Kalbim bir an için delicesine çarptı. Midem düğümlendi. Bu bir şaka mıydı? Bir kabus muydu? Yoksa kaderin acımasız bir oyunu muydu? İnanamıyordum.