Ankh 'b×b

2.Apep

2. Bölüm Apep: Apep, Devasa bir yılan olduğu söylenir. Şeytani bir cin/iblis olan Apep karanlığın ve kaosun tanrısı ve sembollerindendir.

____

Gece yarısı yatağımda uyumak için verdiğim çabayı bir kenara atarak dışarıdan gelen seslere odaklandım. Bir iki muhafız bağırıyor ve birini sürüklüyorlardı. Bu kadar bağrışmanın için de Bassel'in sesini ayırt ettiğim gibi fırladım yataktan.

Üstüme geceliklerden birini giyip odadan çıkacağım sırada bir gardiyan gelip saraydan birinin kaçacağını ve son anda yakaladıklarını söyledi. Kaçan kişinin kim olduğu bariz ortadaydı. Anlattıklarına kafamı sallayıp onu nereye götürdüklerini söylemesini istedim. Aşağı zindanlara götürüldüğünü öğrendim.

Başka hiç kimsenin onun yanında olmamasını söyledim ve zindanlara doğru yola çıktım. Akşam başlayan kızgınlığım karnıma ağrıların girmesine sebep oluyorken merdivenleri yavaş yavaş iniyordum.

Zindanlara indiğimde bağırıp çağıran tek kişi vardı. Doğruca sesin geldiği yöne gittim, tahminlerim yanlış çıkmamıştı. Bassel akşam ki kıyafetleri içinde yara bere bir şekilde elleri üstten zincirlenmiş zindanda duruyordu. Bu şekilde dururken de küfürler ediyor ve zincirleri kırmak ister gibi bir güç uyguluyordu.

Beni gördüğün de bağırması falan kesilmişti. "Neden. Neden bir anda kaçmaya çalıştın. Akşam anlaştığımızı sanıyordum." dedim sakin bir şekilde. "Bak kral bozuntusu ilk tanıştığımızda dediğim gibi senin altında çalışmicam. Devlet nefretimdir ve sen devletin ta kendisisin." dedi.

"Anlat bana. Devlet sana ne yaptı. Ben sana ne yaptım. Hepsini bilmek istiyorum."
Bunu içten bir şekilde söylemiştim çünkü gerçekten merak ediyordum.

"Gerçekten bilmek mi istiyorsun. Peki anlatayım o halde. Sizin soyunuzun ne kadar aşağılık olduğunu." Biraz soluklandı ve devam etti. "Ben iki alfa kadın kölenin tek çocuğu olarak dünyaya geldim. Annemler o sıra da sarayda yaşayıp soylulara hizmet veriyorlardı. Bu yüzden benim de hayatımın yarısı sarayda geçti. Annemler beni kaldıkları odaya bırakırlar sonra da akşam işleri bitene kadar dönmezlerdi ama döndüklerinde ne kadar yorgun olurlarsa olsunlar benimle sohbet eder oyun oynarlardı. 11 yıl önce o günün sabahı ilk defa odamdan çıktım çünkü artık bütün gün tek başıma olmak çok can sıkıcı gelmeye başlamıştı.  Ben bütün odalara girip çıkmaya her yeri gezmeye başlamıştım ta ki koridorun sonundan baskın annemin bağırışlarını duyana kadar. Birine yalvarıyor sayıklıyor ve çığlık atmaya devam ediyordu. Sesin geldiği yöne doğru geldiğimde yerde kan olduğunu gördüm. Diğer annemin kanı. Dönemin kralı tarafından öldürülen annemin kanı. Babanın döktüğü kan Kral Nilra. " dedi ve sustu.

O günü hatırlıyorum çünkü o gün benim de hayatım değişmişti. Küçük amcamın yaptığı suikast ile bütün ailem o gün katledilmişti. Amcamı zayıfladığı an öldürüp tahtı ben devralmıştım ama bu annemi ve kardeşimi yerine getirmemişti. Ailemin geri kalanı çokta önemli değildi. Ben düşüncelerimle savaşmaya başlamışken Bassel, tekrar konuşmaya başlamıştı.

"Sonrasında ne olduğunu zaten benden iyi biliyorsun. Bütün aileni öldürdüler yetmedi çalışan hizmetlileri de öldürdüler. Benden diğer annemi de kopardılar. Hepiniz iğrenç ve aşağılık yaratıklarsınız. Sen de öylesin çünkü onların kanını taşıyorsun. Daha bir şey yapmamış olabilirsin ama yapacaksın. Mısırı lanetinizle tekrar batıracaksın."

Dediği şeyler aslında canımı yakacak şeyler değildi ama bir an kendimi çok güçsüz hissettim. Nefes alamadım. Belki de kızgınlığımın etkisiyle bu kadar kötü olmuştum. ne olduğunu anlamamış halde bana bakan Bassel'e dönüp "Peki o gün öldürülmekten nasıl kurtuldun?" dedim kendimi toparlayarak. "Bir hizmetli, annemlerin arkadaymış o yardım etti bana saraydan kaçamama ama kendisini kurtaramadı. 17 yaşımda ne yapacağımı bilmez bir şekilde bir ay boyunca sokaklarda süründüm. Sonra pazarda ki o adam buldu beni bu zamana kadar onun yanındaydım, artık gücü bana yetmediği için satmak istedi."

Bana bu kadar şey anlatmasına şaşırmıştım ama belli etmedim. "Sen amcanın suikastından nasıl sağ kaldın peki?" sorusuyla tekrar o güne ışınlanmış gibi oldum. "Bana da yardım eden biri vardı ve o da kurtulamadı. 18 yaşında saraydan kaçıp kendimi daha da eğitip döndüm. " söylediklerimi dinleyip ben konuşmamı bitirince de kafa sallamıştı. "Bassel, buraya yeniden dönmeni neye bağlıyorsun? Çünkü ben bunun tamamen bir tesadüf olduğunu düşünmüyorum." kafamda ki düşüncelerim bir anda ağzımdan çıkmıştı.

"Evet ben de tesadüf olmadığını düşünüyorum. Tanrılar beni buraya seni öldürüp bu iğrenç kraliyet soyunu yok etmem için yolladı. Tanrı Seth'e en büyük  adağım olacak bu." sırıtarak söylediği şeye ben de onun gibi sırıtarak " O kelepçelerden kurtulursan neden olmasın. Yeni deneyimlere her zaman açığım." dedim ve devam ettim "Kelepçeler büyüyle daha da güçlü hale getirildi."

"Sende tanrılara verilen bu olağanüstü gücü kullanıyorsun demek. Bu kadar zavallı olacağını düşünmemiştim." hızla yanına yaklaşıp yüzüne tokat attım. " Eğer sadece tanrılara verilseydi, sadece tanrılar kullanabilirdi. Sözünün ağırlığını bilmeden konuşma. seninle bir dakika insan gibi konuşmaya gelmiyor gerçekten-ahh!" refleks olarak elimi karnıma götürmüş acıyı bastırmaya çalışmıştım. Ama ne onu bastırabilmiştim ne de salgıladığım kokuyu durdurabilmiştim.

Yakınımda olduğu için Bassel'in de kokudan etkilendiğini gördüm. daha da kötü olmadan odama gidip yatmadan önce aldığım ilaçtan almalıydım,  zindanları terk etmeden önce Bassel'e dönüp "Sabah olduğunda seninle biraz iş konuşucam. Eğer fikri beğenmezsen gitmekte özgürsün. Şimdilik kaçmaya çalışma, adamlarımı yoruyorsun." dedim ve oradan çıktım.

Hızlıca odama gelip yatağımın ucunda bulunan ilaçtan bir tane yuttum. Biraz daha iyi olduğumu hissettim.

Sabah kalktığımda kendimi daha iyi hissediyordum ama yine de omegam halsiz durumdaydı. Yine de kendimi toparlayıp yataktan kalkmıştım, yardımcılardan biri sabahlığımı giydirip saçlarımı taramıştı. Ben de o sıra Bassel'i kahvaltıda görmek istediğimi bu yüzden serbest bırakılıp salona götürülmesini söyledim.

Odamda işim bittikten sonra yardımcılarla beraber kahvaltı için salona gittik. oturacağım yerin yan tarafında Bassel'i gördüğüm için mutlu oldum ama ellerinin kelepçeli olduğunu gördüğüm de biraz sinirlenmiştim. 

Sandalyeme oturduktan sonra gardiyanlara kelepçelerinin açılmasını söyledim. Onlar bu dediğimi çok yapmak istemeseler de gönülsüzce yaptılar. Onlar kelepçeyi açar açmaz Bassel, yerinden kalkıp masada ki bir bıçakla boğazıma yapıştı ve " Şu an seni öldürmemem için bir sebep söyle. Majesteleri." dedi. 

"Yapamazsın. Çünkü ağır büyüler biliyorum, seni lanetlemem saniyelerimi almayabilir. Ayrıca en son hatırladığım kadarıyla alfaların kızgınlıkta ki bir omegaya zaafları vardı. Yani oturduğun yerde sakince beni dinle çünkü akşam da dediğim gibi seninle iş konuşucam."  dedim ve ne kadar istemese de tekrar yerine oturmasını bekledim. 

Kollarını göğsünde bağlamış ve ne diyeceksin der gibi bana bakıyordu. " Bir ay boyunca korumam ol, kızgınlıklarımda yanıma gel ve halka seni eşim olarak tanıtayım. Eğer bu bir ay için de bir kötülüğümü görmezsen işine devam et. Ayrıca işine devam ettiğin her hafta için de on altın alacaksın. Kabul mü?" Sorduğum soruyla biraz şaşırmış ama yine sert ifadesini takınarak "Nerden bilicem senin bu bir ay sonra bir kötülük yapmicağını. Ayrıca soyunuz lanetli her halükarda kötüsün. " dedi.

"Bu biraz genelleme oluyor, evet ailemizin baskın alfaları çok zalim hükümdarlar oldular. Ama ben onlar gibi değilim. 18 yaşımdan beri Mısır'ı adalet ve yeni değişimlerle yönetmeye çalışıyorum. Bunlar yetmediyse üstüne sana teklif sunuyorum. Eğer kötü biri olsaydım bana ilk hakaretin de kelleni kendim alırdım. Kanımız lanetli olsaydı şu an Mısır zengin bir ülke olmazdı." dediklerimle onun isteğimi kabul etmesini umuyorum.

Elleri hala göğüs hizasında bağlamış dediklerimi kendi içinde tartan bir yüz ifadesine sahipti. "Tamam, ama en ufak bir hata ya da açıklayamicağın bir nedenin olursa ne o çok güvendiğin büyülerin ne de omegan beni tutabilir."

Dedikleriyle gülümsemem büyüdü. Mısır'ı artık hiç olmadığı kadar iyi günler bekliyordu.

.ೃ࿔*:･

Umarım bundan sonra kitaplarıma bölüm atmayı ihmal etmem 😓