hakikat (cünzey)

11 bölüm

Zeynepten

Bu duyduklarımla şoke olmuştum nasıl yapmıştı cüneyd bunu bana bize aklım ermiyordu göz yaşlarına boğulmuştum o an sonra cüneyd çıktı birden dişarı bense orada öyle kalakalmıştım gözlerim yaşlarla dolu bir şekilde

Cüneyden

Zeynepe bunu yapmam gerekiyordu yoksa hem okuyamaz hemde babam onada zarar verebilirdi korkuyordum korktum zeynep için bizim için bizden zeynepten vazgeçmem gerekiyordu kelimeler zar zor çıkmıştı ağzımdan ağlamamak için dudaklarımı bir birine bastırıyordum  sonra çıktım evden nereye ne yapacağımı bilmeden bir yere gidiyordum yürüyordum ama bende bilmiyordum nereye gittiğimi aklım fikrim nereye giderse oradaydım bende...

Vahitten

Vahit planını kurmuştu yarın her şeyi istediği gibi ilerletecekti dünya onun etrafında dönücekti sanki öyle istiyordu zaten planı tıkır tıkır işliyordu...

****
Sabah

Zeynep çok erken kalmıştı zaten hiç uyumamıştı o geceden sonra hep düşündü niye böyle olduğunu cüneydin niye böyle yaptığını onun okuyabilmesi içinmiydi ama onun için olsaydı beraberde okuyabilirlerdi

Bu düşüncelerden sıyrılıp kahvaltıyı hazırlamaya başladı kahvaltısını edip bu evden gidecekti buradaki anılarını silip atıp...

Cüneyden

Cüneyd Sabah kaltığında kendini annesinin mezarı başında buldu oraya gelip orada uyuya kalmıştı başı ağrıyordu dün gece zeynepe söyledikleri aklına geldi böyle bir şey yapmalıydı yoksa vahit onada zarar verebilirdi en azından buradan okuyup giderse bir şey olmazdı olan cüneyde olurdu her zaman ki gibi zaten hep öyleydi

Hikayenin sonunda olan hep cüneyde oluyordu
Ama lakin bilmiyordu ki o artık tek başına değildi bu hikayede yanlız degildi zeynepte vardı ama lakin ikisininde gönülleri param parçaydı şuan

Bu hikayede olan ikisinede olucaktı

Dergaha kütüphanesine gidecekti çünkü orada bir tek orada huzurluydu birde zeynepin yanında sahi o şuan ne yapıyordu evdemiydi hala yoksa kursamı gellecekti benimi bekliyordu...

Zeynepten

Levent amcaların evine doğru yol aldım ne kursa gidecektim nede cüneydin yanına ona hesap sormaya sadece yolda boş boş yürümek istiyordum canım yanıyordu kalbim acıyordu göğe bakıyordum çünkü

Hz. Muhammet sav.
Üzgün olunca gökyüzüne bakın sevinincede toprağa çünkü gökyüzünde fehrahlık , yerdeyse tevâzu vardır. buyurmuştur..
Zeynepte böyle yapıyordu küçüklüğünden beridir...

________________________

Bölüm sonu kısa bir bölüm oldu farkındayım ama idare edin lütfen yazım yanlışları varsa kusura bakmayın oy vermeyi unutmayın herkes okuyor ama oy vermiyor yorumlarınızıda bekliyorum selametle 🤍🎀🌺