Annemi ve babamı kaybettikten sonra yaşadığım trawadan daha kurtulamadım yaklaşık 1 yıl oldu ama hala toparlanamadığım gerçeği.
1 yıldır tek başıma ayakta durdum. Dayandım, sabrettim,savaştım ama başaramadığım tek şey mutlu olmak 1 yıldır hiç gülemedim diye bilirim evet gerçektende gülemedim. Belki yanımda olan bir arkadaşım olsa daha iyi olabilirdim ama yoktu. Tüm ailemi kaybetmiştim tek ben kurtulmuştum. Neden kurtulmuştum ? Bende ölseydim. Hayata isyan etmeye bırakıp kendime bakmam lazımdı. Zengin bir kızdım fakat ailem yoktu yanımda. Koskaca bir villa kocaman bir bahçe ama tek ben vardım ve de hizmetçiler ailemin tek kızıydım ve bu yüzden tüm servetleri benimde,ama herhangi bir değeri yoktu. Insan tek başına olunca hiçbişeyin değeri yoktu. Bugün 18 yaşıma basmıştım. Babamın "Açelya'm"diye seslenişi kulağımdaydı,ve bu yüzden adımı çok seviyorum.. Aslında bir arkadaşım vardı acaba ne yapıyordu ? Yerimden kalkıp masada duran telefonuma uzandım rehberden buldum ve aradım.
-Alo Deniz
-Alo Açelya
Adımı unutmamış olması çok şaşırdı belli etmeden
-Nasılsın?
-İyiyim sen nasılsın?
-Teşekür ederim iyi olmaya çalışıyorum diyerek karşılık verdim.
-Haberlerden duydum (lafını bölerek araya girdim)
-Evet Doğru
-Ya Kıyamam İzmir'deysen görüşelim
-Evet bundan sonra Izmir'deyim tamam görüşelim
-Tamaam mesaj at bekliyorum dedi ve kapattık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayata Küstüm.
RandomBasta ailesini kaybederek yıkılan Açelya'nın sonradan annesini bulması ve işlerin başına geçmesi ardından iki erkek arasında kalıp verdiği kararlar.. Bir Genç Kızın Hayatı.. Beğenmeniz dileğiyle.
