2 . BÖLÜM

25 1 0
                                    

Adımı unutmamıştı,ve bu çok şaşırtmıştı Allahım nihayet bi kere mutlu olmuştum ne kadar mutlu olmak için bi sebep bulamasamda bu bir sebep olmuştu. Sonra Deniz'e mesaj atçağım diye sözleştiğimizi hatırladım yerimden fırlamamla telefonu almam bir olmuştu.

"Canım Vip Kafe'yi biliyor musun ?"
"Biliyorum,çok güzel bir kafedir."
"Bencede,o zaman saat 3 uyar mı? "
"Tamamdır "
"Görüşürüz"
"Görüşürüz"

Biraz kestiriyim bari dedim kendi kendime. Alarm'ı 14:30'a kurdum saat zaten 14:00 öf yarım saat uyku neye yeter diye kendi kendime düşünürken birden odamda ki fotoğrafa takıldı gözüm ailemi kaybetmeden 3 gün önce çekilmiştik tek odam olsa keşke evin her köşesinde hatıralar var. Ama yeni bir ev almak aklımın ucundan dahi geçmedi,geçmiycek. Bu evde yaşıycam. Aklımda ki bu düşünceleri bir kenara bırakıp kendimi uykuya teslim ettim.
Ah! En nefret ettiğim şey 《alarm sesi》öf nefret ediyorum bu sesten sus be sus derken birden aklıma buluşma geldi yataktan zıpladım ve dolabıma baktım bu eski, bu olmaz,bu büyük, bu çirkin, bu çok saçma off ne giycem ben yaa ?
Derken karşımda duran kot mini eteği ve üzerine giyebilceğim göbeği açık fosforlu pembe t-shirt'i buldum bunları giyicem,altıma topuklu fosforlu pembe ayakkabımı giydim, ve fosforlu çantamı büyük uğraşlar sonunda bulup yatağın üstüne koydum hafif bir makyaj yapıp çantamın içine kafam kadar olan telefonumu ve araba anahtarını koydum evden nihayet çıktım saate baktım ve saat daha 14:40 araba ile yaklaşık 10 Dakika içinde varabileceğimi düşündüm ve hızlı arabaya atladım.

Hayata Küstüm.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin