Miniğimin büyüyeceği günü bekliyordum . O gün geldi çattı . Her sabah alarmlı bir saat gibi yürütecinde koşarak beni uyandırıyor. Her sabah nasıl uyandığımı bilemezsiniz . Eğer sizinde benim minik pamuğum gibi kardeşiniz olsaydı her sabah sizi uyandırması için bir alarmlı saate ihtiyaç duymazdınız . Benim en büyük heveslerimden biri alarmlı saat almak. Ama artık ihtiyaç duymuyorum . E çünkü zaten var . Bir diğer yandan baktığımda ellerimden destek alarak ayağa kalkabiliyor , o zarif ve kibar ve de pamuk gibi ayaklarıyla yumuşacık adımlar atabiliyor . Ben şu anı defterini yazarken bile içimde kelebekler uçuşuyor . Ceylinimin bu aı defterini okuyacağı günü bekliyorum . Inşallah bu anı defterini okur da geçmişini gözlerinin önünde canlandırır . Ben onun fotoğraflarını silmeğeceğim telefonumdan . Hatta anı defterine koyacağım ki hem okusun hem de küçüklük fotoğraflarını görsün istiyorum .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
minik prensesim
RandomCeylinimin dünya ya gelecegi gunu hatirliyorum da cok sevinmistim evde minik ayaklar gezicek diye . Annem sabahin bir vakti hastaneye gitti minik prensesimizi evimize getimek icin . Annem gelemeyince biz gittik hastaneye . Birde ne gorelim .Annemin...
