İkimizden biri ölmeliydi.
Senden önce tanıştığım her erkekten nefret ettim, hatta ölmelerini istedim.
Ama senin geceleri üşüdüğünü bildiğimden o aşık olduğum gecelerden nefret ettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
____________
Yağmurların toprak küreden atmosfere yükseldiği akşamlardan biriydi. hava çok serin değildi, hatta sinir bozucu derecede güzeldi. etraftaki pembe çiçekler solmuş ruhumun aksine oldukça canlıydı.
demet demet koparılıp hayatlarına son verilmeyecekmişçesine birbirlerine sarılan mavi çiçeklerin yanından - açıkçası çiçeklerden anlamıyordum.- sigaramın külünü uzak tutarak geçtim. ne kadar etkili olmuştur emin olmasam da onları iyi bir insan olduğuma ikna etmiş gibi hissediyordum.
kapının önüne geldiğimde kimliğimi gösterip içeri adımladığım loş ve leş bar ortamından kaçınıp en köşedeki masaya ilerledim. sözde arkadaşlarımın beni neşelendirme buluşmasına gelmiştim, tabii en son ben gelmiştim.
elimdeki sigarayı bırakmadan, kimseye çaktırmadan en köşeye oturduğum koltuğun kenarına bırakılmış büyük ihtimalle kızlardan birine ait olan kadehi aldım ve bir yudum içtim. tanrım, hatırladığımdan daha kötüydü.
ruhumun açlığını doyurmak için günlerdir bedenimi de aç bırakmıştım, anlarlardı belki o zaman halden. yudumladığım içkinin yakarak mideme inişini hissetmemin ardından sigarayı tablaya basıp söndürdüm. arkadaşlarım olan maskeler çoktan kafayı bulmuşken mekana göz gezdirmek adına kafamı kaldırıp etrafa baktım.
karşı masada, dans pistinin öbür ucunda gördüğüm yüzle midemdeki ölü kelebeklerin zehrini yine dilimin ucunda hissettim. yutkundum.
Jean Kirschtein, o zarif elini doladığı kadının incecik beli benim şu an ki halimle oldukça tezattı. kadının uzun siyah saçları, masmavi gözleri ve uzun bacakları vardı. tüm kalbimle nefret edebileceğim kadar güzeldi, bu hakkı kendimde bulabilseydim tabii.
her zaman ki gibi, kızlardan birini dürtüp midemin bulandığını söyleyerek lavabonun yolunu tuttum. içimde kocaman bir deniz vardı, bu denizin ortasında cayır cayır yanan kalbimi kimsenin fark etmediğinden emin olmam gerekerek başım önde arkamda bıraktığım çiçek bahçesine son kez dönüp bakamamıştım.
