Liar

7

Taehyung'dan

"Bağırmayın diyorum yeter uyuycam. "

Yastıkla kulaklarımı kapatırken, ağlar gibi bir ses çıkardım ve yarım saattir bağırarak kavga eden ablam ve annemin susması için ufak bir serzeniş firar etti dudaklarımdan.

Saniyeler sonra odamın kapısı sertçe açılırken hâlâ uykulu olduğum için yattığım yerden sıçradım.

"Taehyung sen söyle ablacım ben ha bire işte değil miyim hm? "

Karşımda dikilmiş, tek elinde tuttuğu yarım simiti kemiren ve bir yandanda kapının pervazında bizi dinleyen anneme bir şeyler kanıtlamak istercesine bir hararetle konuşan ablama karşılık ben ne biliyim nerdesin diye çığlık atmak istesemde, gelir kapımı kesmemek için uykuluda olsam kocaman gülerek anneme baktım.

"Vallahi büroda hep anne ben şahidim. "

Annem dediğim şeye göz devirdi ve Jennie'nin elindeki simiti aldı.

"Sen nerden şahitsin Taehyung, her gün büroya gidiyorsunda benim mi haberim yok? Ve Kim Jennie biraz daha elinde yemekle evin içini kırıntı yaparsan seni camdan aşağı atarım."

Ablam ağlak bir ses çıkarırken pijamasının yakasını çekiştirdi ve odadan çıkmadan hemen önce ufak bir çığlık attı.

"Sevilmiyorum bu ailede yeter artık herkes üstüme geliyor. "

Jennie odadan çıkmak için annemin yanından geçerken, annem hafifçe poposuna vurdu ve ablamın bir kere daha atarlı bir ergen gibi söylenmesine sebep oldu.

"Taehyung kalk hadi görüş günü bugün."

Annemin dediği şeyle birlikte yatakta tamamen doğrulurken, esnedim ve gözlerimi ovuşturdum.

"Kaçta gidicez? "

Sorduğum soruyla birlikte annem suçlu bir çocuk gibi yere bakıp ayağını ileri geri yapınca, istemsizce kaşlarım çatıldı ve sorar bir sesle mırıldandım.

"Anne? "

Annem dudaklarını birbirine bastırırken yüzüne sahte olduğu belli olan ama sevimli duran bir gülümseme yerleştirdi.

"Canım oğlum, benim işim var o yüzden gelemiycem bugün. Sen bir arkadaşımın oğlu ile gidiceksin."

Dediği şeyle onaylar mırıltılar çıkarırken, yataktan kalktım ve perdemi açıp aklıma gelen şeyle tekrar ona döndüm.

"Arkadaşının oğlu kim ki? "

"Jungkook"

Annemin dediği şeyle birlikte yorganımı düzeltmek için yatağa uzanmış olan ellerim duraklarken heyecanla karışık bir panikle anneme döndüm.

"Neden geliyor o. "

Ben panik yapınca anneminde eli ayağı birbirine girerken olduğu yerde garip bir haraket yapıp bana baktı.

"Ay ne biliyim bogum'u görmek istemiş. "

"Ne zaman gelirmiş."

Cümlemi bitirmemle birlikte kapının zili kuklaklarımı doldurunca gözlerim kocaman açıldı ve hâlâ ayakta dikilen anneme baktım.

"Geldi anne. "

Sesim olması gerekenden fazla çıkmış olcakki annem yüzünü buluşturarak bana baktı.

"Sakin ol evladım, istemeye gelmedi. Giyin sen üzerini bende kapıyı açıyım. "

Lafını bitirip ben bir şey demeden odadan çıkan annemin ardından öylece bakakaldım bir süre.