🧝Chapter 44
နောက်တစ်နေ့နံနက်စောစောတွင် ရန်သာ့လန် နှင့် မြောင်ဟယ် တို့သည် အငှားစာချုပ်ဖြင့် ရွာလူကြီးအိမ်သို့ သွားကြသည်။
သဘောတူညီချက်အရ ကျေးရွာအုပ်စု အုပ်ချုပ်ရေးမှူးက သုံးဦးသုံးဖက်ရှေ့တွင် စာချုပ်ကို ဆုတ်ဖြဲရမည်ဖြစ်သည်။ ဤရပ်စဲခြင်းလုပ်ငန်းစဉ်သည် ရန်သာ့လန်တစ်ယောက် အစိုးရတာဝန်ရှိသူမှ အတည်ပြုထားသော စာချုပ်တွင် ၎င်း၏လုပ်ပိုင်ခွင့်ကို ဆုံးရှုံးသွားပြီဖြစ်ကြောင်း ညွှန်ပြနေသည်။
လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်အတွင်း အဒေါ်ယွီ ဖြန့်ဝေသည့် ဗားရှင်းသည် ရွာသူကြီး၏ နားထဲသို့ သဘာဝအတိုင်း ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်— ၎င်း၏ အသိစိတ်သည် အပြစ်ရှိစိတ်နှင့် ပြည့်နေသည်။ သို့သော်လည်း သူက အတင်းအကြပ်အတင်းအကျပ်မလုပ်ခဲ့ကြောင်းနှင့် ရန်သာ့လန်က ဆန္ဒအလျောက်ပြုလုပ်ခဲ့ကြောင်း သက်သေပြရန်၊ယနေ့တရားစီရင်ထုံးများကို လူသိရှင်ကြားထုတ်ပြန်ခဲ့ပြီး အားလုံးကို တက်ရောက်၍ စုပေါင်းသက်သေခံရန် ဖိတ်ကြားခဲ့သည်။
ရန်သာ့လန် နှင့် မြောင်ဟယ် ရောက်လာသောအခါတွင် ဆူညံသံများ ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် သူတို့ အံ့အားသင့်သွားကြသည်။ အရင်ညက ဖြိုသည့် နောက်ဆုံးနံရံကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် သူတို့ အရုဏ်တက်ချိန်မှာ အိပ်ရာထခဲ့ကြသည်။ ဖုန်မှုန့်များနှင့် ချွေးများက သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဖုံးလွှမ်းနေကာ သူတို့ကို ရှက်ရွံ့စေသည်။ သပ်ရပ်ပြီး ပျော်ရွှင်စရာကောင်းသည့် မြောင်လီတို့စုံတွဲနှင့် မတူဘဲ ရန်သာ့လန်နှင့်သူ့ဇနီးက စိတ်ဓာတ်ကျနေပုံပါပင်။
"ရန်သာ့လန်က အဲဒီတောင်ထိပ်ကို ရလို့ ကံကောင်းပေမဲ့ ကံဆိုးမှုဒဏ်ကို ခံရပုံရတယ်"
တစ်စုံတစ်ယောက်က ရေရွတ်သည်။
"အတိအကျပဲ...စဉ်းစားကြည့်လေ တောင်တစ်လုံး ပိုင်ဆိုင်ခြင်းရဲ့ အကျိုးကျေးဇူးတွေက ဘာရှိလို့လဲ
... မြေတောင် ထွန်လို့မရဘူး... အသီးအနှံနဲ့ တောရိုင်းဟင်းသီးဟင်းရွက် နည်းနည်းလောက်ပဲ ခူးလိူ့ဘာလို့ရမယ်... ငတ်တော့မငတ်ပေမဲ့လည်းပေါ့... အခုတော့ ဒီလိုဖြစ်သွားပြီလေ...လျန်မိသားစုက သူတို့မြေကို လက်ဆောင်ပေးတဲ့အခါ ဒီလိုဖြစ်လာမယ်လို့ မျှော်လင့်မထားလောက်ဘူး"
