Verborgen liefde (voltooid)

27

"Joël jonge doe niet zo klef" lacht Nicolaï en hij spettert wat water naar ons toe. We zijn aan het zwemmen met Viktor, Floor, Candy, Daley, Davy, Amber, Jasper, Joan en nog wat mensen. Joël en ik staan dus zoenend in het water, naja Joël staat en ik hang om hem heen want ik kan hier niet staan. Hij stopt de zoen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder, een knuffel volgt en dan wurm ik mezelf uit zijn armen. "Zo goed meneer Boilesen?" Vraag ik met een klein lachje "heel goed mevrouw Klaassen" lacht hij en hij geeft me een aai over mijn hoofd.

Ik klim de kant op en ga naast de andere meiden zitten die druk in gesprek zijn. Joël klimt ook de kant op en mijn aandacht wordt getrokken door zijn gespierde lichaam en ik ben zijn vriendin dus ik kan makkelijk naar hem staren. "Bevalt het uitzicht je?" Vraagt hij lachend "jahoor" grinnik ik. "Dat is mooi" "zeker" zucht ik "is er iets?" Vraagt hij "oh nee hoor."

Ik voel mezelf duizelig worden en ik ga even goed op de stoel zitten "gaat het?" Vraagt Daley bezorgt "ja alleen beetje duizelig" zeg ik waarna al snel alles zwart wordt.

Ik doe mijn ogen open en knipper snel een paar keer wanneer ik moeilijk mijn ogen half dichtknijp "Nina gaat het?" Wordt er meteen gevraagd "j-ja" zeg ik zacht en na een paar seconden weet ik weer waar ik ben. Het zwembad "wat is er gebeurd?" Vraag ik en ik wrijf ondertussen even in m'n ogen "je zei dat je je duizelig voelde en toen viel je flauw" zegt Daley en ik zie hem naast me zitten "waar is de rest dan?" Vraag ik en ik kijk om me heen "wat dingen halen" zegt hij en al snel zie ik Joël mijn kant oprennen.

Als hij bij me is pakt hij mijn hand en houd hem stevig vast, "gaat het lieverd?" Vraagt hij bezorgt en kort knik ik even. "Hier drink even wat" zegt hij en hij draait een flesje sinas open "in mijn tas ligt water" zeg ik. Ik ben met een dieet bezig en daar helpt sinas niet echt bij. "Dit is beter voor je Nina" zegt Joël en aangezien ik geen zin heb in een discussie pak ik het flesje aan en neem voorzichtig een klein slokje. "Nina ben je met een dieet bezig?" Vraagt Joël en moeilijk kijkt hij me aan. Ik blijf even stil en bedenk of ik de waarheid moet zeggen "ik laat jullie wel even alleen" zegt Daley en hij staat op. "Nina zeg het me alsjeblieft" smeekt Joël "oké ja ik ben met een dieet bezig heb je nu je zin?" Vraag ik toch een tikkeltje boos "waarom? Je bent prachtig" zegt hij "ik ben model duuh" zeg ik alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.

Even was het stil geweest maar nu leek Joël weer woorden gevonden te hebben "Nina je bent dun genoeg" zegt hij "nee Joël, ik ben bijna bij m'n streefgewicht. Ik ben de laatste tijd iets te vaak uit geweest en iets te vaak ongezond gegeten en m'n trainingen overgeslagen" "ja hongert jezelf gewoon uit" zegt hij bot en hier brak de boel los. "Wat? Dat is helemaal niet waar ik eet gewoon hoor. Nu doe je net alsof ik één of andere anorexia patiënt ben Joël echt zoek het maar uit" zeg ik boos "Nina zo bedoelde ik het niet" Zegt hij en ik zie de verdriet in z'n ogen. Het komt ook een beetje doordat ik bloedarmoede heb en daarom val je wat sneller flauw "Joël laat me gewoon even alleen" zeg ik en verslagen staat hij op en loopt weg.

Ik zucht diep en loop voorzichtig naar de wc, als ik terug ben loop ik weer naar m'n stoel en pak een stuk fruit uit mijn tas en ik neem een hap. "Nina?" Vraagt Davy voorzichtig, ik kijk omhoog en zie Davy naast de stoel staan "ja? Ga je ook zeuren over mijn dieet?" Vraag ik bot "nee, ik wil alleen zeggen dat je moet oppassen" "waarvoor?" Vraag ik onbegrijpelijk. "Dat je Joël kwijtraakt en dat je jezelf kwijtraakt" zegt hij en ergens weet ik dat hij gelijk heeft maar dit is belangrijk voor me, met shoots verdien ik mijn geld en dat loopt net weer lekker dus kan ik het niet zo weer weggooien. "Maar Davy de laatste tijd had ik een slecht leefpatroon, ik moet mijn oude weer oppakken" zucht ik en ik voel wat tranen opkomen. "Heb je toevallig een paracetamol bij je?" Vraag ik "ehm nee, ik kan de meiden vragen. Hoofdpijn?" Vraagt hij en ik knik waarna Davy zich omdraait en wegloopt.

Als ik m'n fruit opheb komt Davy weer terug met Amber achter hem aan en ze doorzoekt haar tas waarna ze me een paracetamol geeft en ik haar bedank. Davy pakt een stoel en komt tegenover me zitten en Amber loopt weer weg, "Nien... we maken ons zorgen om je" zegt Davy en hij plaatst zijn handen op mijn bovenbenen "dat hoeft niet, echt waar. Ik verhonger mezelf echt niet wat Joël wel denkt" zucht ik.

"Misschien had je gelijk en had ik nooit wat met je beste vriend moeten beginnen" zeg ik zacht "ho Nina stop, ik zie jouw verliefde blikken naar hem en ik zie je genieten van zijn aanwezigheid" ik zucht even en weet niet meer wat ik moet doen. "Zou ik hem even halen zodat jullie kunnen praten?" En ik schud meteen mijn hoofd "waarom niet?" "Ik wil het gewoon niet, ik wil even rustig nadenken" zeg ik en ik neem nog een slokje van het flesje sinas.

"Waar is de rest eigenlijk?" Vraag ik "eh ze zijn bij het bad hiernaast, Joël voelt zich echt kut als ik het even zo mag noemen" zegt hij en kijkt me doordringend aan. Ik haal mijn schouders op geen idee wat ik anders zou moeten doen "Nina het maakt je wel wat uit ik zie het aan je" zegt hij en hij pakt mijn hand. "Davy zeur niet zo" zeg ik en voordat ik het wist was het eruit "sorry" zei ik daarna gelijk "nee je hebt gelijk ik moet niet zo zeuren" knikt hij, loop je mee naar de rest? "Maar ik wil liever nog niet met Joël praten" zeg ik, hij knikt en pakt mijn hand om me vervolgens uit mijn stoel te trekken. Ik pak nog snel wat te eten en met een arm van Davy om me heen lopen we naar de rest.

Als ik eraan kom lopen kijkt iedereen me aan en het voelt... ongemakkelijk, Joël zit op een stoel en kijkt me verdrietig aan. Het doet me pijn hem zo te zien, ik loop langs hem heen. Misschien is het voor nu maar even beter zo. Ik hou van hem dat weet ik zelf ook maar ik ben misschien ook een beetje slecht voor zijn carrière. Hij kwam moe en bijna te laat op een training door mij. Ik plof op een stoel en voel me aangekeken, het valt me nog mee dat die paar andere mensen die hier zijn niet met de jongens op de foto willen.

"Oh mama kijk dat zijn Ajax spelers mag ik met ze op de foto?" Hoor ik een jongetje zeggen "ik weet niet of ze dat willen anders moet je het even aan ze vragen" zegt een vrouw en verlegen loopt het jongetje naar de jongens. "Mag ik met jullie op de foto?" Vraagt het jongetje verlegen "ja tuurlijk" antwoorden ze en één voor één gaan ze met de jongen op de foto. Ik kijk naar de jongen en als Joël lacht voel ik een kleine tinteling in m'n buik. "Brandon ik ben met de Ajax spelers op de foto geweest" zegt het kleine jongetje als er een jongen van een jaar of zeventien komt aangelopen. "Wil jij ook?" Vraagt Davy "ja oké" zegt de jongen die waarschijnlijk Brandon heet.

"Nina Klaassen?" Hoor ik, ik kijk op en zie Brandon staan "oh heey" zeg ik en ik probeer vrolijk te klinken wat volgens mij aardig lukt. "Mag ik ook met jou op de foto?" "Eh ja tuurlijk" knik ik, ik sta op en ga naast Brandon staan. Hij legt een arm om me heen, ik zet een glimlach op en kijk in de camera. "Dankjewel" zegt hij nog en daarna loopt hij weg.

Lieve lezers er komt nog 1 hoofdstuk en daarna komt de epiloog X