Selam! Ben Ece Erizgi 22 yaşındayım stajer avukatım. İzmir'liyim ama ünüversiteyi İstanbul'da Galatasaray Üniversitesinde okudum. Şuan da aile dostumuz Osman amcanın yanında staj yapıyorum.
Bugün de iş günüm olduğu için saat 8de kalkmıştım. Şuan hazırlanıyordum. Üstüne mini bi etek ve beyaz bir gömlek giymiştim. Altınada almak için 2 ay aç kaldığım topuklularım vardı. Çanta olarakta ayakkabımla aynı marka bi çanta takmıştım.
Arabama binip ofise doğru sürmeye başladım. Babam sağolsun altımda son model bi araba vardı. Tam bunları düşünürken aynın biri önüme kırdı. Kornaya basarak bağırdım. Ama beni umursamadan devam etti.
Ayı tüm sinirimi oynattı. Yola devam ettim ve çok geçmeden ofise geldim. Ve dikkatimi çeken bir şey olmuştu. Trafikteki o ayıda ofise geliyordu. Tanıdık bi araba olmadığı için garipsedim.
Birinin müvekkilidir herhalde. Arabayı park ettim ve yürümeye başladım. Asansöre geldim kapısı tam kapanacakken birinin kolu buna izin vermedi. Ardından içeriye sarı kafalı uzun ve yapılı vücutlu biri girdi. Bu kişiyi tanımamak imkansızdı.
Hem ailecek fanatik olduğumuz takımın gözde oyuncularından biri, hem de az önceki ayı.
"Selam!" Dedi içeri girerken. Tebessüm etmekle yetindim. Yanıma geldiği anda kokusu burnuma doldu. Erkeksi kokusu ve parfümünün karışımı olağan üstü bi koku yaratmıştı. Resmen büyüleyiciydi.
"Trafikte arkamdan çok bağırdın bu kadar sakin görmek şaşırttı."dedi alayla.
"Önüme atlamasaydınız sadece sakin tarafımla tanışmış olurdunuz." Samimiyetten uzak bi gülümsemeyle söylemiştim.
Asansör durdu ve ikimizde ayrı yönlere doğru yürüdük. Ofiste yankılanan topuklu seslerimle odama vardım. Masama çantamı bırakmamak içindeki telefonun çalması bir olmuştu. Arayan Osman amcaydı içimden "heh dakkika bir, gol bir"diye geçirip telefonu açtım.
"Ece odama gelir misin seninle tanıştırmak istediğim bir müvekkilim var." Dedi.
"Tabii ki hemen."diyerek telefonu kapattım. Oflayarak odamdan çıktım ve Osman amcanın odasına yöneldim. Kapıyı tıklayıp içeri girdim.
Ve gördüğüm kişi az önceki sarı kafalı topçuydu. Hayır yani şu saçınızı adam gibi yaptıramıyor musunuz?
"Hoş geldin kızım, Barış ile tanışın."dedi ve karşımşımdaki topçuya elimi uzattım.
"Avukat Ece Erizgi"dedim gülümseyerek. Şaşırmış gibi duruyordu.
"Barış Alper Yılmaz. Müvekkil oldupunu düşünmüştüm." Dedi.
"Yanılmışsınız." Ardından Osman amca lafa daldı.
"Tanışıyor musunuz?"
"Az önce denk geldik."dedim ve kafa salladı. Sonra devam etti.
"Şimdi çocuklar hiç uzatmadan konuya gireyim. Barış, Ece benim çok güvendiğim bi stajerim. Mesleğinde çok başarılı birisi." Barış kafasını salladı ve dikkatlice dinlemeye devam etti.
"Taktir edersin ki bende çok yoğun bir insanım. Ee malûm yaşımızda geçiyor artık." Barış ayıplar gibi.
"Estağfurullah Osman abi." Dedi samimilerdi herhalde önceden tanımamış olmama şaşırdım.
"Dur bi dinle. Ece acemi bir avukat değil çoğu kıdemli avukatlardan bile daha iyi."dediği her bir kelimede dahada dikleşiyordum.
"Kısacası artık avukatın Ece. Bende takipte olacağım ama avukatın olmayacağım." Şaşırmamıştım harici bişey beklemiyordum.
