නුරාග්නි (ongoing )

Part 18

හවස වැඩ රාජකාරි වලින් පස්සේ සාමන්‍ය පරිදි නාලා කාලා නිදා ගත්තා. උදේ පාන්දර අපි සේරමන්ලා උඩ ගිහින් ඇහැරුනේ ගේට් එක ළග වාහනයක් හෝන් කරනවා ඇහිලා. මං දඩ බඩ ගාලා ගිහින් ගේට් එක ඇරලා බලද්දි අන්කල් ආන්ටි දෙන්නා. මේ මොකද හදිස්සියේ.... දැන්ම එන්නේ නෑ කියලනේ කිව්වේ. මං ගේට් එකත් සම්පුර්ණ ම ඇරලා පිටිපස්සට වුනේ අන්කල් වාහනේ මිදුලෙන් නවත්තද්දී.තාම වෙලාව ඇති 5 විතර පාන්දර.... ලියාරාත් නිදිමරගාතේ ඇවිත් වැරැන්ඩා එකෙ හිටගෙන ඉන්නවා. විශ් සයුරු දෙන්නා තාම නිදිද කොහෙද.... බැලූ බැල්මට පේනවා අන්කල් ආන්ටි දෙන්නම ඉන්නේ කලබලෙන් කියලා. ඒත් ඇයි..... මට ඒවා අහන්නත් බෑ මොකද පෞද්ගලික දේවල් වලට මට කතා කරන්න කොහොමත් අයිතියක් නෑ. මෙච්චර සීතල පාන්දරත් ආන්ටිගේ කොන්ඩේ නළලට ඇලෙන්නම දාඩිය පාරක් දාලා.

" ආන්ටි.... හදිස්සියේ මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද.... " මං බැරිම තැන ඇහුවේ ආන්ටි වෙවුල වෙවුල ඇවිත් වැරැන්ඩා එකෙ පුටුවකට කඩාගෙන වැටෙද්දී. ලියාරාත් තක්කබීරි වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා. ආන්ටි වචනයක්වත් කතා නොකරපු හින්දා මං ලියාරා එක්කම ඇතුලට ඇවිත් විෂ්ට කතා කරන්න ලියාරාව යවලා වතුර වීදුරු දෙකක් අරන් ගියේ ගම රට පෙරළෙනවා වගේ කලබලෙන් ඉන්න අන්කල්ටයි ආන්ටිටයි.

" තැන්කියු දුව.... " අන්කල් පැනපු ගමන් එක හුස්මට වතුර එක බීගෙන බීගෙන ගියේ මං හිනාවක් දාද්දි. අන්කල් නම් ඉදගන්න හිතක් නෑ වගේ. හේතුවක් නෑ මටත් බයයි අන්කල් ආන්ටි දෙන්නා හොල්මන් වෙලා වගේ මෙහෙම හැසිරෙද්දී. ඒත් එක්කම ටෝච් එකකුත් අරගෙන කවුරුහරි ආවා. දෙයියනේ අගාර.... මෙයා මොකද මේ වෙලාවේ.

" චූටි නැන්දා.... " අගාර අයියා හෙනම සන්සුන් විදිහට ඇවිත් ආන්ටිගේ ඔලුව අත ගෑවෙ මම බලාගෙන ඉද්දි.

" අනේ පුතා..... " ආන්ටි එච්චරයි කිව්වේ. මහ සද්දෙට අඩන්න ගත්තේ මාව හොඳටම බය කරවලා. මොකද දෙයියනේ මේ....අගාර මුකුත් නොකියම ආන්ටිගේ ඔලුව අත ගානවා... අගාරව පේන්න බැරි අන්කල් වචනයක්වත් නොකියා නළල ඇගිලි දෙකකින් තද කරගෙන ඉන්නවා... මං තනියම හිටගෙන ඉද්දි විශුත් ඇවිත් කලබලෙන් ආන්ටි ළග දණ තියාගත්තා.