အမှား...

အပိုင်း ၁

အစ်ကို.....နွယ်တို့ ဒီလိူ ခိုးပြေးလာတာ..အစ်ကို အိမ်က သိရင် သဘောတူပါ့မလားဟင်...ပြီးတော့ နွယ့်မှာကလည်း မိဘတွေ မရှိကြတော့ဘူးဆိူတော့...

နွယ်...အယ့်တာတွေ ထားလိုက်တော့....အစ်ကိုတို့အသက်တွေလည်းငယ်ကြတော့တာမဟုတ်တော့ဘူး...ကိုယ်တို့ ဘဝကိုယ်တို့ပိုင်တယ်...

ဒါပေမယ့် အစ်ကို့အိမ်က.....
ရှူးးးနွယ်....လာ လိုက်ခဲ့....

ဘောလုံးလေးများဖြင့်အလှဆင်ထားသော ပန်းလေးတွေနဲ့ ပြည့်နေသည့် အခန်းလေးတစ်ခန်း....

လှလိုက်တာ...အစ်ကို...
နွယ့်အ​ကြိုက်....ခရမ်းလေးတွေနဲ့ လုပ်ထားတာလေ....ကြိုက်ရဲ့လားနွယ်....

ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို....

ဒါဆို.....ဘာပြန်ပေးမလဲ နွယ်....

နွယ်လည်း...အစ်ကို့ကို နမ်းမိလိုက်သည်။...နှစ်ယောက်သားရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံမှာ.....မခွာချင်လောက်အောင် နမ်းရှိုက်မိနေသည်။...အင့်....အ့...ပြွတ်စ်...အွန့်...ဗုန်း...ဗုမ်း...နွယ် အသက်ရှူကြပ်တယ်...အာ့...အစ်ကို...

..နွယ်...နွယ်...အဆင်ပြေရဲ့လား....

အစ်ကိုက အရမ်းနမ်းတာကိုလို့...သူများနှုတ်ခမ်းလေးနာသွားပြီ....လူဆိုး....သွား.... ဟွန့်..

ချစ်လိုက်တာ နွယ်ရယ်....အသက်ကသာ...၄၃ လူက ပြုမူနေပုံမှာ ကလေးလေးလိုပင်....ဟုတ်ပါသည်။....ထိုကလေးကြီး လေးကိုပင် ကျွန်တော်က ချစ်မဝဖြစ်နေရတာလေ....ကျွန်တော့် အသက်က ၄၅..... နွယ့်ကို မြင်မြင်ချင်းသဘောကျမိသော်လည်း....နွယ့်အချစ်ကို ရဖို့ တော်တော်လေး ကြိုးစားလိုက်ရသည်။....နောက်ဆုံးတွင် အခက်အခဲတွေ ကြားထဲကနေ နွယ့်အချစ်ကို ရခဲ့သည်။...ပြီးတော့ ကျွန်တော့်မိဘတွေက နွယ်နှင့်သဘောမတူပေ။....သို့သော်....ကျွန်တော် နွယ့်ကို အဆုံးရှုံးမခံနိုင်သောကြောင့်....ခိုးပြေးခဲ့လိုက်သည်။.....

ခု တော့ ကျတော်ဖြစ်ချင်တာတွေဖြစ်ခဲ့ရပေသည်။

         မောင် တိမ်ယံမောင်
                နှင့်
       မပန်းခက်နွယ် တို့၏မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲ.....

အစ်ကို့အိမ်က နွယ့်ကို သဘောမကျပေ။...အစ်ကို့ရဲ့ အမေနဲ့ ညီမက နွယ့်ကို သူတိူ့ မိသားစုထဲ အဝင်ခံချင်တဲ့ပုံမပေါ်ပေ။...သို့သော်.....အစ်ကိုက နွယ့်ကို ခိုးပြေးလိုက်တော့ သူတိူ့ မချစ်သော်လည်း အောင့်ကာ နမ်းကာဖြင့်...နွယ့်ကို လက်ခံလိုက်ကြရသည်။.....