Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
Jeongin'
"Sikeceğim her şeyi."
Ne hissettirdiğini bilmediğim duygularımın da asıl duygularıma eşlik edip ağzımdan ufak söylemler çıkmasına izin verirken, kendi akıl sağlığımı tamamen geride bırakmış vaziyetteydim.
Yine oluyordu, ben ikinci defa ölüyordum.
Mesajları aldığımdan beri ne tepki verecek, mantık çerçevesi içerisinde düşünecek, ne de şuan varlığını bedenimde yer etmeyen mantığımın duygularımın önüne geçmesine izin verecek hâldeydim.
Ben aklımı yitirmiştim.
Tamamen soyutlamıştım kendimi aldığım nefesten dâhi, ki alabiliyorsam eğer, dünyadan, kendimden.
Dolabın kapağını sertçe açıp elime ne geçtiyse, dolabımdan zemine doğru fırlatmaya başladığımda sinirin de hâkimiyetinde olan duygularımla beraber ağzımdan ufak bir mırıldanma çıktı. Kendi kendime söyleniyor, sanki kafam şuanda yerindeymiş gibi düşünmeye başlıyordu zihnim kendi içerisinde. Ne düşündüğümü bile idrak etmiyordum. Ben düşünebiliyor muydum ki?
Anılarım beni eskiye doğru götürmek için bir tarafımdan çekiştiriyor, diğer yandan olanlar ve olmuşlar beni hırpalıyordu tüm kuvvetiyle. Gözlerimden akan yaşların her biri yanaklarımdan çene hizama doğru hızla akarken elimin tersiyle silecek vakti bile bulamıyordum kendimde. Vaktim yoktu.
Benim ne vaktim vardı, ne bir yapacağım.
Bulanık görüş alanım cisimleri seçmemi zorlaştırırken sesli bir küfür daha çıktı ağzımdan, sinirime mi yenik düşmeliydim, korkuya, üzüntüye? Ben tamamen hayata yenik düşmüştüm.
Yatağa oturup düşüncelerimin sürerliliğine, hareketlerimin hızına zıt kıyafetlerimi saniyeler içerisinde üstümden çıkarırken kıyafetleri fırlattığım yerden uzanıp bir tişörtü üzerime geçirdim. Normalde olsa dakikalarımı sayardım tüm bu olanlar için, şuan normallikten eserim yoktu, tüm bildiklerimi sikip atmıştı zihnim bedenimden.
