Hismrsleecolin’s note:
WAAAAAAAAAAAAAAAAA! Salamat! After months, sumapi na sa akin ang espiritung nag-udyok sa akin muling buhayin itong istorya ni Cleo. WAAAA! Sa mga readers, sorry sa sobrang tagal na update. At least ngayon na wala akong magawa sa bahay, makakabawi na rin ako. Balak kong tapusin itong story na ito within summer hangga’t maari. HAHAHA! Well, enjoyin lang ang chapter na ito! Comment lang kayo kung gusto niyo! XD
(Val’s POV)
“You remind me of someone…” sigurado ako siya talaga….
“Ah… Ah… Eh… Val, t-tignan m-mo y-yung oras… 10 minutes n-nalang bago dumating si Sir! M-may q-quiz pa t-tayo!”
Lumapit pa ako sa kanya. Ito lang ang tanging paraan para makita kong siya talaga iyon.
Mukha na siyang kamatis. Nagpapawis pa! Nakakaloka naman itong lalaking ito. Tinitigan ko pa siya sa mata…
“Ss-ssheezzzzh….” Ikaw nga… Lumayo na ako sa kanya at saka tinignan ng masama.
“What?!”
“Tsk… tsk… tsk…”
“I know you…” hindi ako dapat magkamali…
“Y-you k-know w-who?” huwag ka ng magkaila pa…
“You.”
“Huwag ka ng magtago pa sa akin… Kilala kita… Kilalang-kilala…”
“Y-You’re j-just t-thinkin’ the w-wrong i-idea, L-Lou...”
“No, I’m not…. Matthew.”
Mas lumaki pa mga mata niya. Sigurado, nabuking ko na siya.
Biglang nawala yung gulat niyang mata at tinanggal niya yung salamin niya. Tanda na talo siya at kailangan niyang magpaliwanag sa kalokohang ginagawa niya.
“Oo, ako nga si Matthew…. Masaya ka na?!” asar-talo pa ito…
-.-“
*booooggsssh!*
“ARRRRRRRRRRRRRRRAAAAAAAAAAAAAAY! Bakit mo ako binatukan?!?!” dapat lang!
“Aba! Dapat lang sa iyo ‘yan no?! Nasisiraan ka na ba ng ulo?”
*sapak-sapak pa din kay Mateo…*
“Aray! Aray! Masakit! Tama na! Magpapaliwanag ako! Grabe naman! Amazonang tunay!”
“Talaga! Hoy! Mateo! Hindi ako natutuwa sa ginagawa mo no! Mag-uusap pa tayo mamaya!”
*kkrrrrrrrrrrrrrrrrrrriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnnnnnnnnng!!!!*
“Hihintayin talaga kita mamaya sa gate! Humanda ka!”
“Oo na! Oo na!” hanggang ngayon namumula pa rin siya.
Nauna na ako. Baka kung ano pa gawin ko sa baliw na ito.
“Lou!!!”
“Oh bakit?!” humarap ako sa kanya…
BINABASA MO ANG
I fall from the ROOFTOP: Chapter 8
Подростковая литератураI found myself standing alone here in the rooftop. I really don’t know how my feet brought me here in this unknown place. But all I know is I want to see him up above from here. What can I say? I’m deeply in love with him. Pero, hindi niya ako pansi...
